Η ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στην προχθεσινή συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση αξίζει να μελετηθεί διεξοδικά. Μια προσεκτική ανάλυση των όσων είπε - ή νομίζει ότι είπε ο πρόεδρος της Ν.Δ., μπορεί να οδηγήσει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τόσο τις επιδιώξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και τον τυχοδιωκτισμό και τη σοβαρότατη πολιτική της ανεπάρκεια. Τα βασικά στοιχεία που αξίζει να αναδειχτούν από την τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη είναι τα εξής:
Μία εντυπωσιακά ανερμάτιστη στάση στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας: Πιεζόμενος από τον Αλ. Τσίπρα, ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι η αρχική ανακοίνωση της Ν.Δ., που χαρακτήριζε θετική τη συμφωνία στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, “ήταν ειρωνική”. Το εντυπωσιακό αυτό άδειασμα της κομματικής ανακοίνωσης έσπευσε αργότερα να το ανακαλέσει. Αναδιπλώθηκε στη δευτερολογία του, αφού προηγουμένως τον ενημέρωσαν ότι είχε κάνει γκάφα η οποία εξέθετε τόσο το κόμμα του όσο και τον ίδιο.
Τα εργασιακά δικαιώματα των ιερέων: "Δεν θα δεχτούμε καμία αλλαγή που να δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας στους κληρικούς" είπε στη Βουλή ο πρόεδρος της Ν.Δ. “Ο απλός ιερέας είναι στήριγμα της κάθε τοπικής κοινωνίας, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει. Και θέλω να διαβεβαιώσω τους κληρικούς όχι μόνον ότι απολαμβάνουν την αμέριστη συμπαράστασή μας και τον σεβασμό μας, αλλά και ότι αυτή η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν πρόκειται να περάσει...”. Είναι ίσως η μοναδική φορά που ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει τόση ευαισθησία σε θέματα εργασιακών δικαιωμάτων και εργασιακής ασφάλειας.
Μια ακόμα πιο εντυπωσιακή αναδίπλωση στο θέμα της εκλογής Προέδρου: Λίγες μέρες πριν από τη συζήτηση στη Βουλή ο Κ. Μητσοτάκης, παρουσιάζοντας τις θέσεις της Ν.Δ. για τη συνταγματική αναθεώρηση, είχε προτείνει να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον λαό αν οι τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή δεν καρποφορήσουν. Στη Βουλή επιχειρηματολόγησε διεξοδικά εναντίον της πρότασης αυτής, την οποία ο ίδιος είχε καταθέσει.
Η επικοινωνιακή τραγωδία με την αναθεώρηση του 2006: Επιμένει ο Κ. Μητσοτάκης -προφανώς διότι το θεωρεί πολύ επιτυχημένο- να εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί το 2006 δεν υπέγραψε μια πρόταση που ο ίδιος είχε καταθέσει για την αναθεώρηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών. Το γεγονός ότι το κόμμα του, που διέθετε τότε 165 βουλευτές, δεν στήριξε την πρόταση ο πρόεδρος της Ν.Δ. το θέτει εκτός συζήτησης. Είναι κάπως κουτοπόνηρο να ρωτάει ο Κ. Μητσοτάκης τον ΣΥΡΙΖΑ “πού ήσασταν τότε”, όταν δίπλα του κάθονται ο Κ. Καραμανλής, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Β. Μεϊμαράκης.
Η εξαπάτηση με τα δημοψηφίσματα: Καταστροφική χαρακτήρισε την πρόταση για δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία ο πρόεδρος της Ν.Δ. Υπήρχε όμως στις προτάσεις που κατέθεσε το 2006 η Ν.Δ. για τη συνταγματική αναθεώρηση, και τις οποίες ο Κ. Μητσοτάκης είχε συνυπογράψει.
Η υποκρισία με τις ιδιωτικοποιήσεις: Ο Κ. Μητσοτάκης απέφυγε να εξηγήσει γιατί είναι αντίθετος με τη συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και η ενέργεια. Είπε απλώς: “Εσείς δεν έχετε δικαίωμα να προτείνετε τέτοια πράγματα γιατί δώσατε σε ιδιώτες τα αρχαία και ετοιμάζεστε να ιδιωτικοποιήσετε τη ΔΕΗ”. Θα ήταν πιο τίμιο να πει αυτό που πιστεύει: ότι δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στο να είναι σε ιδιωτικά χέρια το ρεύμα και το νερό. Προτίμησε να ξεφύγει από το επιχείρημα κάνοντας επίθεση κατά προσώπων και υποστηρίζοντάς την με δύο fake news.
Εργαλειοποίηση του συντάγματος: Η κατηγορία για “εργαλειοποίηση” της συνταγματικής αναθεώρησης αναφέρθηκε πολλές φορές στην ομιλία του προέδρου της Ν.Δ. Την ίδια στιγμή, στις προτάσεις που κατέθεσε η Ν.Δ. συμπεριλαμβάνονται: Η κατοχύρωση των μηδενικών ελλειμμάτων. Η “υποχρέωση κατά το δυνατόν εξάντλησης της διαθέσιμης χωρητικότητας του φάσματος” όταν χορηγούνται τηλεοπτικές άδειες. Η μέριμνα του εκλογικού συστήματος για την κυβερνησιμότητα της χώρας, δηλαδή η συνταγματοποίηση της ενισχυμένης αναλογικής. Η δυνατότητα της Βουλής να συγκροτεί μόνο δύο εξεταστικές επιτροπές σε κάθε κοινοβουλευτική περίοδο. Η επαναφορά της επιδίκασης μισθολογικών διαφορών των δικαστικών στους ίδιους τους δικαστικούς. Το δικαίωμα των διοικήσεων των ανεξάρτητων αρχών να παραμένουν αιωνίως στη θέση τους, εφόσον η μειοψηφία των 2/5 μιας επιτροπής της Βουλής δεν επιθυμεί την αντικατάστασή τους. Αν δεν είναι εργαλειακά αυτά, τότε τι είναι;
Το μόνο ζήτημα που υπερασπίζεται με κάπως αξιοπρεπείς πολιτικούς όρους ο Κ. Μητσοτάκης είναι αυτό της αναθεώρησης του άρθρου 16 όπου μπορεί τουλάχιστον να γίνει αντιπαράθεση αρχών και ουσίας. Όμως η ακραία πολωτική στάση της Ν.Δ. και η πολιτική της ανεπάρκεια δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία. Ο αρχηγός της Ν.Δ. έδειξε το επίπεδο στο οποίο σκοπεύει να κινηθεί προσεγγίζοντάς το από “τους Ρουβίκωνες και τους μπαχαλάδηκες που κάνουν ό,τι γουστάρουν στα πανεπιστήμια”, ενώ αποκάλεσε “ιδεοληψία” την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ενώ π.χ., η αντίθεση της Ν.Δ. στην αναθεώρηση του άρθρου που απαγορεύει τη μετάφραση της Αγίας Γραφής στα νέα ελληνικά χωρίς ειδική άδεια κάθε άλλο παρά ιδεοληψία μπορεί να χαρακτηριστεί.
