Γιατί η Νέα Δημοκρατία επιδίδεται σε μια τόσο ανερμάτιστη και χαμηλού επιπέδου αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι μάλλον απλή.
Η Δεξιά στον τόπο μας -αυτήν εκφράζει η Νέα Δημοκρατία- εκτροχιάζεται όλο και συχνότερα γιατί απέναντί της βλέπει πλέον έναν αντίπαλο λίαν επικίνδυνο για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Βλέπει μια Αριστερά που πλέον έχει αναφορά στην εξουσία. Μια Αριστερά που κυβερνά την χώρα εδώ και τρία χρόνια, που, παρά τα όσα προέβλεπαν οι Κασσάνδρες, δεν είναι σύντομη παρένθεση, αλλά η παράταξη που έβγαλε την Ελλάδα από τα Μνημόνια και τη κρίση με την κοινωνία όρθια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλοτε το κόμμα του 3%-5%, είναι ήδη ο ένας από τους δύο ισχυρούς πόλους της πολιτικής μας ζωής. Είναι ο πόλος της προόδου και της δημοκρατίας που συσπειρώνει τις δυνάμεις της κοινωνικής αλληλεγγύης και υψώνει σταθερά τη σημαία του αντιρατσισμού.
Αυτή τη μεταβολή δεν είναι σε θέση να την κατανοήσει η ηγεσία της συντηρητικής παράταξης. Ζει στον δικό της κόσμο, θεωρεί τη σχέση της με την εξουσία παγιωμένη εσαεί και αρνείται να αποδεχτεί την ιδέα ότι κάποιοι άλλοι μπορεί να βρεθούν με τη θέληση του λαού στη θέση της. Η Νέα Δημοκρατία και οι δυνάμεις του παλιού κατεστημένου, οι δυνάμεις της κρίσης και της χρεοκοπίας υπερασπίζονται σθεναρά το αποτυχημένο σύστημα που οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Με τη συνταγματική αναθεώρηση θέτει τα θεμέλια μιας σύγχρονης δημοκρατίας, με ενισχυμένη τη λαϊκή συμμετοχή. Παράλληλα, ενισχύει τη γεωπολιτική θέση της χώρας και τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή, όπου η Ελλάδα πλέον λειτουργεί ως παράγοντας σταθερότητας.
Η χώρα μας, χάρη στην πολιτική της κυβέρνησης και τις θυσίες του λαού, είναι πλέον εκτός Μνημονίου και αποτελεί μια φωτεινή αχτίδα στη σημερινή δοκιμαζόμενη Ευρώπη, όπου η εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οδηγεί στην άνοδο των ακραίων δεξιών, ρατσιστικών και νεοναζιστικών σχημάτων.
Η αντιπολίτευση βλέπει με μισό μάτι την αναγνώριση των επιδόσεων της κυβέρνησης από την Ευρώπη και τις πολιτικές δυνάμεις που δεν ανήκουν στον χώρο της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η πρόσκληση του SPD στον Τσίπρα να συμμετάσχει στη συνδιάσκεψη του κόμματος και η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στη σύνοδο του Μπιλμπάο για την συγκρότηση της προοδευτικής συμμαχίας, όπως και οι παλιότερες επαφές του προέδρου με τους ηγέτες των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων είναι χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της αναγνώρισης.
Οι επιδόσεις της κυβέρνησης και η αναγνώρισή τους πρέπει να έχουν αντανάκλαση και στη λειτουργία του κόμματος. Αυτό προϋποθέτει την ανασυγκρότηση του κόμματος, τη μαζικοποίηση των οργανώσεών του και την ενεργοποίηση των μελών του.
Οι κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν μέσα στο 2019 απαιτούν αφενός την υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης και αφετέρου την κινητοποίηση του κόμματος μέσα στην κοινωνία.
Κυβέρνηση και κόμμα δίνουν την κρίσιμη μάχη ώστε να συνεχίσει η χώρα την πορεία προς μια δίκαιη ανάπτυξη και την ευρωπαϊκή προοπτική. Η ήττα θα σημαίνει επιστροφή στο φαύλο παρελθόν και ακύρωση των αγώνων του ελληνικού λαού. Οι θυσίες των τριών τελευταίων χρόνων δεν μπορούν να πάνε χαμένες.
