Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Άνθρωποι σε κοντέινερ και η αισχύνη της κυπριακής ανάπτυξης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Άνθρωποι σε κοντέινερ και η αισχύνη της κυπριακής ανάπτυξης

Του Ιωάννη Σάββα*

Μετά την εντελώς ανήθικη και ραγδαία αύξηση των ενοικίων στη Λεμεσό, κατά το δοκούν πάντοτε των εργατοπατέρων και των κτηματομεσιτών, και μετά την άνεργη μητέρα που διέμενε με το μικρό παιδί της σε αυτοκίνητο στη συνοικία Αγίου Ιωάννη, παρατηρήσαμε το θλιβερό φαινόμενο μιας άλλης μητέρας να διαμένει με το ολίγων ετών κοριτσάκι της σε... κοντέινερ! Για άλλη μια φορά, το θέμα δεν ανέδειξαν φυσικά οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς ούτε οι ευαίσθητες φοροαπαλλαγμένες φιλόπτωχες οργανώσεις των Λεμεσίων αλλά μεμονωμένα άτομα, συγκεκριμένα δύο αδελφές, η Έλενα Ευριπίδου και η Ξάνθη Αθανασίου, κοινωνικά ενεργά άτομα και πολλές φορές κυνηγημένα, που υπερασπίζονται -προφανώς- το ανθρωπιστικό φρόνημα καλύτερα από τους ακριβοπληρωμένους “δημοκρατικούς θεσμούς”.

Οι άθλιοι των Λεμεσίων μάς απέδειξαν περίτρανα ότι μπορεί μεν να καμαρώνουν για την πόλη τους και να ποζάρουν ανφάς δίπλα στο κύμα ή κάτω από τα ψηλά, μουντά κτήρια, αλλά όταν πρόκειται για συμπολίτες τους διακατέχονται από σκόπιμη και υποχθόνια άγνοια, στην καλύτερη περίπτωση, ή από ψυχρή αδιαφορία, στη χειρότερη. Οι σύγχρονοι Ιαβέρηδες της Λεμεσού είναι περήφανοι και αγαπούν πολύ την πόλη τους ή/και την πατρίδα τους, μόνο όμως όταν πρόκειται για άψυχα πράγματα (κτήρια, θάλασσα, κλαμπάκια, την πατρίδα, τη σημαία κ.λπ.), ποτέ όταν πρόκειται για τα έμψυχα της πατρίδος (!), όπως, για παράδειγμα, τις χιλιάδες των συνανθρώπων μας που χρειάζονται απαραιτήτως μια στέγη και προσπαθούν να ενοικιάσουν αλλά δεν μπορούν λόγω της ημεδαπής απληστίας. Κατά τα άλλα, η αγάπη για την (άψυχη) πατρίδα εκεί, ακλόνητη!

Όταν λοιπόν ανέλαβε επιτέλους το οικονομικά εύρωστο κράτος μέσω του Γραφείου Ευημερίας την υπόθεση, θα ανέμενε κάθε λογικός άνθρωπος ότι τέλος καλό, όλα καλά. Μα έλα που δεν. Η γυναίκα και το νήπιο μεταφέρθηκαν ταχέως σε γνωστό ξενοδοχείο της πόλης, όπου τους παραχωρήθηκε δωμάτιο με πρωινό και μόνο. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, τόση ήταν η πείνα του δίχρονου κοριτσιού που κατέβηκε στο τραπέζι του πρωινού και ήπιε απανωτά δύο ποτήρια γάλα, αφού ήξερε ότι μετά πιθανόν να μην είχε να φάει, με τελικό αποτέλεσμα να αρχίσει να κάνει εμετό από τη βιαστική κατανάλωση και την ελλιπή πέψη. Το κενό του κράτους αναπλήρωσαν για άλλη μια φορά οι δύο αδελφές...

Οι φωστήρες του κρατικού μηχανισμού έκριναν ότι ένα γεύμα το πρωί είναι και παραείναι αρκετό, τόσο για την ενήλικη μητέρα όσο και για το υπό ανάπτυξη νήπιο. Μάλλον τελικά δεν θα τους έφτασαν τα διαθέσιμα λεφτά, αφού προέχει η εναλλαγή των ταγών στη μάσα και έπειτα ακολουθούν τα υπόλοιπα... Σωστά πράγματα, ορθόδοξα χριστιανικά. Οι φτωχοί θα κληρονομήσουν εξάλλου τον Παράδεισο στην άλλη ζωή, δεν είναι ανάγκη να τρώνε κιόλας.

Οι ανόητοι (παγκύπριας και υπερκομματικής εμβέλειας αυτοί) πείστηκαν μεμιάς πως ζουν σε μια ευημερούσα ονειρική πολιτεία, ίσως του Μουρ, και πως η ανάπτυξη της κυπριακής οικονομίας προορίζεται για όλους ισομερώς. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μιαν ανάπτυξη κίβδηλη, που έχει θεμέλιό της το πρόσκαιρο και ατομικό κέρδος· όχι τον άνθρωπο ως αξία και τις ανάγκες του. Μια τέτοια ανάπτυξη, όπου έστω και ένας άνθρωπος κοιμάται στους δρόμους ή σε ακατάλληλα υποστατικά, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να την επιθυμούμε αλλά να την απευχόμαστε και να την καταγγέλλουμε. Και τελικά, απ’ ό,τι φάνηκε, υπάρχουν ανάμεσα μας αρκετοί άνθρωποι σε παρόμοια κατάσταση, αφού, μετά τη δημοσιότητα που πήρε η συγκεκριμένη υπόθεση, πολλοί συμπολίτες μας βρήκαν το θάρρος και μίλησαν για τη δική τους ανέχεια.

Την ηθική και ανθρωπιστική παρακμή του σεσηπότος κυπριακού πολιτισμού καταδεικνύει και η φραστική επίθεση που δέχτηκαν οι δύο αδελφές, Έλενα και Ξάνθη, από πλήθος τραμπούκων που, πριν βγει το θέμα στα ΜΜΕ, τις κατηγόρησαν ότι ψεύδονται ή ότι έχουν ιδιοτελή κίνητρα. Δυστυχώς, όποιος προσπαθεί να κάνει το καλό βρίσκει απέναντί του όχι μόνο την κοινωνική αδικία και τους δυσκίνητους κρατικούς μηχανισμούς αλλά και τη βλακεία.

Όλως παραδόξως, οι διάφοροι «σκεπτόμενοι» πολίτες, οι οποίοι σπεύδουν συνήθως να καταδικάσουν τον ναρκομανή, τον γκέι, την πόρνη, τον αλλόθρησκο και γενικά τον οποιοδήποτε κοινωνικό παρία, είναι ακριβώς οι ίδιοι που στο μείζον ζήτημα της φτώχειας και της κακοπέρασης συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων τηρούν άκρα του τάφου σιωπή. Πιο βουβοί και από τους νεκρούς. Απέραντες ώρες εκπομπών και ανούσιου κουτσομπολιού στην τηλεόραση και χιλιάδες αράδες γραμμένες από τους δήθεν πνευματικούς ανθρώπους. Σπάνια θα συναντήσεις κάπου να ασχολούνται ή τουλάχιστον να διερωτώνται πώς είναι άραγε να τρως μια φορά την ημέρα ή να ζεις στο, δρόμο χωρίς τα απαραίτητα.

Για το μικρό παιδάκι που έζησε ποιος ξέρει για πόσο καιρό μέσα στο κοντέινερ και για όλα τα παιδάκια του κόσμου, αισθάνομαι το χρέος να απολογηθώ και τους υπόσχομαι ότι εγώ ο ονειροπόλος, παρά τις αδυναμίες μου, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι ένα καλύτερο αύριο για κάθε ένα από αυτά.

* Ο Ιωάννης Σάββας είναι αρχαιολόγος - ιστορικός ερευνητής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL