Στο δημοψήφισμα που έγινε στην ΠΓΔΜ ψήφισαν 666.743 πολίτες, ήτοι το 37% του εκλογικού σώματος, και υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών τάχθηκε το 91,4%, ενώ κατά το 5,66%. Η συμμετοχή θεωρείται μικρή και πράγματι είναι αν λάβουμε υπόψη ότι οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους ανέρχονται σε 1.784.416 άτομα.
ΟΜΩΣ οι εκλογικοί κατάλογοι εκεί παραμένουν χωρίς εκκαθάριση εδώ και είκοσι χρόνια! Πώς μπορούμε να κάνουμε μια σύγκριση με αριθμούς κοντά στην πραγματικότητα; Αν λάβουμε ως μέτρο τη συμμετοχή στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, τότε θα δούμε ότι ψήφισαν 1.191.832 άτομα ή το 66,8% των εκλογικών καταλόγων. Αν πάλι θεωρήσουμε αυτό τον αριθμό αντιπροσωπευτικό του πραγματικού εκλογικού σώματος, τότε η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ανέρχεται στο 56%.
ΕΧΟΥΝ τόσο μεγάλη σημασία αυτοί οι αριθμοί; Έχουν, διότι στους υπολογισμούς αυτούς στηρίχθηκε η δεξιά εθνικιστική αντιπολίτευση πριν αποφασίσει τι θα κάνει. Και αποφάσισε να δώσει γραμμή για αποχή, διότι αυτή ήταν η μοναδική οδός να αποφύγει το «Ναι», να στριμώξει την κυβέρνηση να ακυρώσει το δημοψήφισμα και να υποχρεώσει το Ζάεφ σε προκήρυξη νέων βουλευτικών εκλογών.
ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ το μέλλον της μικρής μας χώρας για να καταλάβουμε την εξουσία τώρα που οι ψηφοφόροι είναι παραζαλισμένοι από τα εθνικιστικά γκάζια το ίδιο πάνω - κάτω δηλαδή που έχει σχεδιάσει και η ηγεσία της Ν.Δ. εδώ στην Ελλάδα.
ΔΕΝ θα είχε την ίδια σημασία αν όλα αυτά ήταν εξαιρέσεις στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Δυστυχώς, δεν είναι. Υπάρχουν παντού καιροσκόποι που δεν διστάζουν να διαλύσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για να φτάσουν στην εθνική εξουσία. Την εξουσία που καταλαμβάνεται από δημαγωγούς που θέλουν να κυβερνήσουν στο όνομα μιας θυμωμένης πλειοψηφίας!
ΑΠΟ τη μία η αποτυχία της Ε.Ε. να δώσει σε όλες τις χώρες - μέλη τις ίδιες ευκαιρίες με ίσους όρους ώστε να διευρυνθεί η ευημερία και η πρόοδος. Από την άλλη, η δαιμονοποίηση του μεταναστευτικού ζητήματος πρόσφερε την ευκαιρία σε λαϊκιστές να πατήσουν πάνω στον εθνικισμό για να αποκτήσουν πολιτική δύναμη και να φτάσουν στις καθυστερημένες δημοκρατικά χώρες ώς και την εξουσία.
ΧΩΡΙΣ προτάσεις για την πρόοδο των Ευρωπαίων πολιτών, κρύβοντας ότι υπονομεύουν το μέλλον και των δικών τους χωρών, βρίσκουν έδαφος όσο οι κινητήριες δυνάμεις της Ε.Ε. δεν αναλαμβάνουν τις ιστορικές τους ευθύνες.
