Του Μανώλη Κοττάκη
(...) Η Ν.Δ. είναι ένα βαθιά φιλελεύθερο κόμμα. Και οι ηγεσίες της διαχρονικά είναι ανεκτικές ακόμη και στην πλέον κακόπιστη κριτική. Η Ν.Δ. είναι επίσης διαχρονικά ένα κόμμα με αυτοπεποίθηση. Δεν εκνευρίζεται από σχόλια. Μα το κυριώτερο: Η Ν.Δ. δεν ομοιάζει ούτε στο Σημιτικό ΠΑΣΟΚ που συνέτασσε μαύρες λίστες δημοσιογράφων ούτε βεβαίως και στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συνεχίζει να συμπεριφέρεται στα Μέσα Ενημέρωσης με ακτιβίστικες μεθόδους του παρελθόντος. Και βεβαίως η Ν.Δ. δεν έχει για τον Τύπο την αντίληψη που έχει ο Πρόεδρος Τραμπ! Το τελευταίο διάστημα όμως κάποιοι στην Ν.Δ. κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να κάνουν την Ν.Δ. να μοιάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποκλείει ο ΣΥΡΙΖΑ μη αρεστούς δημοσιογράφους από την συνέντευξη Τύπου στην ΔΕΘ; Δεν τους δίνει ερώτηση; Την απαγορεύει; Το ίδιο κάνει και η Ν.Δ. στην δική της! Υπέστη την μήνιν της, μεταξύ άλλων, η "Δημοκρατία". Δεν αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα ρεπορτάζ ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού; Αποσύρει τα στελέχη του έως ότου συμμορφωθεί. Δεν αρέσει στην Ν.Δ. το ατυχές σχόλιο ενός δημοσιογράφου της ΕΡΤ; Αποσύρει τα στελέχη της και εκείνη. Εκδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώσεις εναντίον εφημερίδων που τον ενοχλούν; Εκδίδει και η Ν.Δ. και καλεί τους οπαδούς της να μην τις αγοράζουν! Η κεντροδεξιά παράταξη όμως δεν ήταν ποτέ κόμμα διαμαρτυρίας αλλά κόμμα εξουσίας. Ήταν πάντοτε φιλελεύθερο κόμμα, ποτέ ολοκληρωτικό όπως ο αντίπαλός της - η λέξη "απαγορεύω" τής είναι άγνωστη. Και βεβαίως, δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθεί πρακτικές της Αριστεράς.
Σύμφωνοι βεβαίως, το σχόλιο που προκάλεσε την κρίση στις σχέσεις της με την ΕΡΤ ήταν ατυχές, για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Μητσοτάκη (αν τον αντιπολιτεύεται), όχι όμως ότι είναι φασίστας. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που ήξερα, πάντως, αν είχε αντιμετωπίσει ανάλογο περιστατικό δεν θα απέσυρε το στράτευμα από τη μάχη αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στον αντίπαλο. Θα τηλεφωνούσε την ίδια μέρα στον δημοσιογράφο και θα μιλούσε μαζί του. Σε δεύτερη φάση θα τον καλούσε στην Αραβαντινού για να τον ρωτήσει: "Σου μοιάζω για... φασίστας, παιδί μου;". Και θα τον αφόπλιζε. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι στον δρόμο προς τις εκλογές πρέπει να συνεχίσουμε με το λεξιλόγιο των παρεξηγήσεων. Όχι, ποτέ. Πρέπει να προσέχουμε όλοι! Είναι η ώρα των επιχειρημάτων, όχι των κοσμητικών επιθέτων. Αλλά αν πρέπει να περιμένουμε κάτι από την πολιτική και ιδίως από τις ηγεσίες, είναι να ηγούνται και όχι να έπονται. Είμαι βέβαιος πως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είναι γενικά ανεκτικός στην κριτική (έχει όμως γύρω του ανθρώπους που ακολουθούν τη λογική "ή μαζί μας ή εναντίον μας") το καταλαβαίνει. Και αργά ή γρήγορα θα στείλει ξανά το στράτευμα στα μαρμαρένια αλώνια! Την συγγνώμη που ζήτησε δεν την έχει ανάγκη!
