Του Ν. Μπίστη
Κάποιοι είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η αλλαγή γραμμής που πραγματοποιήθηκε ξαφνικά μεσοκαλόκαιρο -με την προσχώρηση στο νεοδημοκρατικό αίτημα για «εκλογές τώρα» παράλληλα με την απορριπτική στάση στη συμφωνία για το "Μακεδονικό"- είναι αυτοκτονική και θα πληρωθεί πανάκριβα.
Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. μέχρι την αλλαγή γραμμής, την απίσχναση του μετώπου προς τη Ν.Δ. και τον μονομέτωπο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε καλά. Είχε επιτευχθεί σημαντική συσπείρωση, είχαν προσέλθει 210.000 πολίτες στην εκλογή της προέδρου και οι μετρήσεις είχαν ανοδική τάση σταθερά πάνω από το 10%. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της προσήλωσης σε μια γραμμή αυτονομίας που συνδύαζε την ισορροπημένη κριτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση με τη φιλοδοξία για την ανάδειξη ενός σύγχρονου προγραμματικού λόγου.
Όλοι ξέραμε τις δυσκολίες του εγχειρήματος, αλλά όλα έδειχναν ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Και η παρουσία της Φώφης Γεννηματά ήταν καθοριστική. Το λέω αυτό γιατί διαβλέπω ότι τώρα που τα πράγματα δυσκόλεψαν, θα αρχίσει η κριτική για «τη Φώφη που δεν τραβάει». Ήδη κάποιοι παντελώς σιωπηλοί και «επιδέξια» αμέτοχοι στα θέματα πολιτικής γραμμής έχουν από τώρα τον νου τους στην επόμενη ημέρα και βάζουν τον πήχη των εκλογών πολύ ψηλά εν γνώσει τους για το απραγματοποίητο πλέον του πράγματος. Τους διαφεύγει ότι αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, ουδείς θα ασχοληθεί μαζί τους και με τον καημό τους για την επόμενη ημέρα. Η Φώφη, λοιπόν, όσο η πολιτική γραμμή τραβούσε, τραβούσε κι αυτή. Προφανώς έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αλλαγή της γραμμής, αλλά σημαντική ευθύνη έχουν επίσης και όσοι ενώ κατ’ ιδίαν έλεγαν ότι διαφωνούσαν, σιώπησαν ή μουρμούριζαν στους διαδρόμους.
Το πρώτο, λοιπόν, στο οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε είναι ότι έγινε αλλαγή γραμμής και ότι αυτή δεν αποδίδει. Όλα τα άλλα -μεταξύ των οποίων και η αποχώρηση του Σταύρου Θεοδωράκη- είναι δευτερεύοντα και τοποθετούνται χρονικά μετά την έναρξη της κάμψης του ΚΙΝ.ΑΛΛ.. Θέμα πολιτικής γραμμής υπάρχει και όχι τίτλου του πολιτικού υποκειμένου. Γι' αυτό περνάει χωρίς να ακουμπήσει, χωρίς να παράγει πολιτικό αποτέλεσμα η παλιοημερολογίτικη νοσταλγία για επιστροφή στο παλιό, καλό ΠΑΣΟΚ, επιστροφή που υποτίθεται πως αυτομάτως και από μόνη της θα σημάνει επιστροφή ανθρώπων και υψηλών ποσοστών. Για τους λίγους που από κομματικό πατριωτισμό αρνούνται το προφανές της στροφής, να θυμίσουμε ότι μια εβδομάδα πριν την αιφνίδια διατύπωση του αιτήματος για «εκλογές τώρα» το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είχε εκφράσει τη βούλησή του για συμμετοχή στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση που προωθούσε η κυβέρνηση. Τι μύγα μας τσίμπησε και σε μια βδομάδα προσχωρήσαμε στο αίτημα της Ν.Δ. για εκλογές (υπερακοντίζοντας μάλιστα με την προσθήκη του «τώρα») κάποτε θα το μάθουμε.
