Σύσκεψη στο οβάλ γραφείο του προέδρου. Η τελευταία πριν το κλείσιμο της μέρας. Τα πρόσωπα γνωστά. Είναι οι άριστοι. Ακριβά κοστούμια. Μοδάτα. Με γραβάτα ή ανοιχτό πουκάμισο, αλλά τουλάχιστον καλοσιδερωμένο. Και οι κυρίες καλοντυμένες και με γούστο. Και μαλλί κομμωτηρίου.
Μπαίνουν ένας - ένας στην αίθουσα. Χειραψίες. Λίγες κουβέντες αβρότητας μεταξύ τους. Κάποιο αστειάκι για να χαλαρώσει η ατμόσφαιρα.
Κάθονται. Σε πολυθρόνες αναπαυτικές. Ο καθένας «απλώνει» στο τραπέζι (γιατί έχει και ένα αυξημένο «εγώ») το CV του με τα master, τα MBA, τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, τα διπλώματα και τα διδακτορικά, Ελλάδος και εξωτερικού. Και νά οι θυρεοί, και νά τα λογότυπα των πανεπιστημίων και των κολλεγίων - κυρίως από αγγλοσαξωνικές χώρες. Οι άνθρωποι στριμώχνονται, γιατί τα πτυχία από τις καλές σπουδές δεν χωρούν στο μεγάλο τραπέζι.
Ο πρόεδρος εισέρχεται τελευταίος. Χειραψία με 2 - 3 που συναντά ή είναι δίπλα του. Κάθεται. Η γραμματέας του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Πληροφορίες της τελευταίας στιγμής. Ο διπλανός -έχει μεγάλη σημασία να είσαι ο διπλανός- κάτι λέει στον πρόεδρο. Επίδειξη δύναμης (προς τους άλλους) και οικειότητας με τον πρόεδρο (για τους άλλους).
Ο πρόεδρος θέτει την ατζέντα. Ανοίγει το ντοσιέ. «Κύριοι, πρέπει να εξυπηρετήσουμε δάνεια 250 εκατ. και έχουμε έσοδα από το κράτος 3,5 εκατ. τον χρόνο. Καμία ιδέα για να πληρώσουμε;». Ακολουθεί σιωπή και σκέψη. Στη συνέχεια σιωπή και κριτική σκέψη.
«Να πληρώσουμε με τα χρήματα που μας δίνει το κράτος», σπάει τη σιωπή μια φωνή από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού (σ.σ.: ως απέναντι πλευρά νοείται η πλευρά που είναι απέναντι του προέδρου. Διότι εδώ όλα λειτουργούν πέριξ του προέδρου. Να είναι εκείνος καλά. Να νιώθει άνετα. Να εκφράζεται. Για να είναι και τα executive στελέχη του καλά).
Ακολουθεί σιωπή. Αλλά και κάποιες γκριμάτσες, και βλέμματα στο κενό. Και σκέψεις. Κριτικές. «Γιατί δεν το σκέφτηκα πρώτος, ο χαμένος;». «Έτοιμη είχε την πρόταση. Μήπως κάποιος τον είχε ενημερώσει;». «Λες να συμφωνήσει ο μεγάλος;». «Κάτσε να κόψουμε αντιδράσεις». «Ελπίζω κάποιος να του την θάψει την πρόταση». Όλοι περιμένουν τον άλλον. Κανείς δεν μιλά.
Ο πρόεδρος κοιτάζει γύρω του από δεξιά προς τα αριστερά. Η ματιά είναι γρήγορη, κοφτή, γερακίσια, αλλά εξεταστική. Οι παρακαθήμενοι κρύβονται, προσπαθούν να την αποφύγουν - νιώθουν ότι όταν τους κοιτά, τους διαπερνά, βλέπει τι έχουν μέσα τους. «Καμία άλλη ιδέα; Κάποια σκέψη; Πρόταση;», λέει. Καμία άλλη ιδέα, καμία άλλη σκέψη, καμία πρόταση.
Ο πρόεδρος γουρλώνει τα μάτια. Κοιτά το τραπέζι από αριστερά προς τα δεξιά. «Εντάξει. Καταλήξαμε. Καληνύχτα σας».
