Ένα κόμμα που λειτουργεί με όρους επιχείρησης και μάλιστα αποτυχημένης, αν σκεφτεί κανείς το υπέρογκο ύψος των χρεών του, ενώ την ίδια ώρα καμώνεται ότι διαθέτει όλες τις λύσεις για τον τόπο, που συνοψίζονται στην εξής μία: «ολοσχερή διάλυση του κοινωνικού κράτους». Ένα κόμμα που κυβερνούσε τη χώρα επί δεκαετίες στήνοντας το πελατειακό κράτος το οποίο σήμερα δήθεν στηλιτεύει. Ένα κόμμα που για χρόνια προσπαθούσε να αποτινάξει το μαύρο παρελθόν του, στο οποίο σήμερα αναβαπτίζεται.
Η Ν.Δ., ένα κόμμα που νομίζει ότι θα διαφεντεύει αιώνια τη χώρα. Ο αντιπρόεδρός του από τον ΛΑΟΣ και ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος από την ΕΠΕΝ δεν παρουσιάζονται καν ως ανανήψαντες ακροδεξιοί, αλλά δίνουν την κεντρική γραμμή με τις «προσωπικές» απόψεις ους. Γραμμή που ούτε η κ. Μπακογιάννη δεν τολμά να αμφισβητήσει.
Δεν είναι νέο ότι η Δεξιά βλέπει «χρήσιμη» την Ακροδεξιά και ενίοτε τη χρησιμοποιεί εκλογικά ή παρακρατικά. Το ότι δημόσια το παραδέχεται ο Νικήτας Κακλαμάνης δεν είναι καμιά αποκάλυψη, αλλά ακραίος κυνισμός.
Το παρακράτος της Ακροδεξιάς σκότωσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη και ας ήταν «μικρός και δεν θυμάται» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με την ακροδεξιά «έπαιξε» πρόσφατα -κάτι που πρέπει να θυμάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης- ο Αν. Σαμαράς με τον Μπαλτάκο, αλλά δεν κέρδισαν. Το μόνο που πέτυχαν ήταν να βγουν από τις τρύπες τους οι φασίστες της Χ.Α. τρομοκρατώντας, βιαιοπραγώντας και δολοφονώντας.
Όταν απροκάλυπτα η Ν.Δ. παραδέχεται τον μικροκομματισμό που χαρακτηρίζει την πολιτική της, το μόνο που δείχνει είναι το πόσο αδημονεί για την εξουσία. Προσβλέπει στους «χρήσιμους» ακροδεξιούς ψήφους γιατί στην πραγματικότητα τρέφει πλήρη αδιαφορία για την κοινωνία. Βλέπουν στην Ευρώπη να επανακάμπτουν τα ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα και μοιράζουν θέσεις. Άλλωστε ούτε ο Κυριάκος έκρυψε ότι ονειρεύεται το 49% του Όρμπαν.
Μόνο για τις «καρέκλες» νοιάζονται και ας κατηγορούν τους αντιπάλους τους γι' αυτό. Ίδιον άλλωστε του φασιστικού λόγου η διαστροφή και αντιστροφή λέξεων και επιχειρημάτων, η διαστρέβλωση λόγων, νοημάτων, ιδεών. Ο λόγος που καθημερινά εξασκεί ο μαινόμενος Άδ. Γεωργιάδης.
Κάθε φορά επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και το μόνο που πετυχαίνει η Δεξιά με τη μικροπολιτική και τους τακτικισμούς είναι να νομιμοποιεί τους φασίστες, τον ρατσιστικό λόγο, το φασιστικό μίσος και να επαναφέρει το εμφύλιο μένος με δηλώσεις περί «ελαττωματικών ιδεών» της Αριστεράς. Όταν έρθει η ώρα, ένα είναι βέβαιο, ότι οι ψήφοι που ονειρεύονται θα πιστωθούν στους ακροδεξιούς.
Ένα παιχνίδι γάτας - ποντικιού που πεισματικά αρνείται να καταλάβει και ιστορικά αρνείται να δεχθεί η Δεξιά, ότι στη θέση του ποντικιού είναι η ίδια και, όσες φορές και αν το παίζει, βγαίνει χαμένη. Αποδεικνύεται τότε ποιος είναι ο πολιτικά χρήσιμος και ποιος ο πολιτικά ηλίθιος, αλλά είναι πάντα αργά.
