ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Το 2010 είχαμε τη γενική χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Η οικονομική χρεοκοπία ήταν το ορατό, το μετρήσιμο αποτέλεσμα. Όμως σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής -πολιτική, Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, εργασία, φορολογία, χωροταξία- η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ στο Μάτι αποτελεί ένα ακόμα δείγμα του χάους που δημιούργησαν αυτοί που εναλλάσσονταν στην εξουσία, όπου η συναλλαγή ήταν ο κανόνας του πελατειακού συστήματος. Έκλεβαν δημόσιο χρήμα, μοίραζαν σε ημετέρους χωρίς κανόνες και ισοτιμία έργα και προμήθειες -ακόμα και στην πενταετία της χρεοκοπίας όπως μαρτυρούν οι υποθέσεις της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ.
ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ στο 2015, όπου ο ελληνικός λαός αγανακτισμένος αποφάσισε να κάνει μια ιστορικής σημασίας επιλογή. Η εντιμότητα της Αριστεράς και η πολιτική γοητεία του Αλέξη Τσίπρα έκαναν κυβέρνηση ένα άπειρο από διακυβέρνηση χώρας "κάτι σαν κόμμα". Πρωτοφανές για τον σύγχρονο κόσμο. Έκπληξη, αισιοδοξία, όραμα για κάτι νέο. Η μοναδική τότε αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη.
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ που ήταν συνεταιρισμός ομάδων και τάσεων, αρκετές εκ των οποίων δογματικά προσηλωμένες σε θεωρίες που ναυάγησαν και δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν έξω από το ασφαλές περιβάλλον του ενυδρείου τους.
ΑΜΕΣΩΣ μετά την ηχηρή απάντηση του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, όταν η κυβέρνηση συμβιβάστηκε με τους δανειστές και έμεινε στη μάχιμη πολιτική, οι ομάδες αποχώρησαν, ίδρυσαν ανεξάρτητα μαγαζάκια και κάνουν πόλεμο στον καπιταλισμό σε ασκήσεις επί χάρτου. Το ζήτημα του συμβιβασμού των δανειστών με την ελληνική κυβέρνηση πέρασε απαρατήρητο. Το ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ εγκατέλειψαν τα σχέδια της σύντομης αριστερής παρένθεσης δεν αξιολογείται. Το ότι το πρωταρχικό καθήκον για έξοδο από τα Μνημόνια ολοκληρώθηκε είναι αδιάφορο;
ΟΜΩΣ σήμερα στην Ευρώπη η ελληνική κυβέρνηση θεωρείται εγγύηση καθώς εθνικιστικά ακροδεξιά πολιτικά ρεύματα απειλούν την ενότητα του μεγαλύτερου πολιτικού πειράματος στον κόσμο, της ομόσπονδης εξέλιξης της Ε.Ε. και του ρόλου που αντιστοιχεί στην πραγματική δύναμή της.
Ο ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας είναι -ίσως- ο δημοφιλέστερος πολιτικός ηγέτης και πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης. Προνομιακός συνομιλητής του Προέδρου Μακρόν και της καγκελαρίου Μέρκελ, δημιουργός του συντονισμού των νοτίων χωρών, με ανάπτυξη σχέσεων που θωρακίζουν τα εθνικά συμφέροντα τόσο στα Βαλκάνια όσο και στη Μέση Ανατολή. Ο εφιαλτικός συσχετισμός των πρώτων ημερών στο Eurogroup, μόνοι εναντίον 18, έχει σχεδόν αντιστραφεί. Πώς έγινε; Έτσι από τύχη;
ΕΧΟΝΤΑΣ εξασφαλίσει έναν μακρύ και ασφαλή διάδρομο 15 ετών χωρίς δανειακά βάρη, η κυβέρνηση καλείται από σήμερα να πέσει με τα μούτρα στο τιτάνιο έργο της επανίδρυσης του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για μια ιστορική αναγκαιότητα, την οποία αντιλαμβάνεται η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης, αλλά πέρα βρέχει για την αξιωματική αντιπολίτευση και τους συνοδοιπόρους της.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ στοίχημα είναι η οικονομική ανάπτυξη. Χρειάζονται στοχευμένο σχέδιο και κίνητρα. Ποιοι τομείς και με τι μεταρρυθμίσεις δημιουργούν υψηλή προστιθέμενη αξία σε προϊόντα και υπηρεσίες; Ποιος ο ρόλος του κράτους σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν γιγαντιαίων διαστάσεων επιχειρήσεις και όλοι -λίγο έως πολύ- χρειάζονται τις κρατικές συνέργειες για να αναπτυχθούν και να διακριθούν;
ΠΩΣ, για παράδειγμα, θα δημιουργήσεις το αναγκαίο ρεύμα επιστροφής του επιστημονικού δυναμικού που έχει μεταναστεύσει αν δεν υπάρχουν κίνητρα; Γιατί κάποιος θα εγκαταλείψει προοπτικές και μια πολύ καλά αμειβόμενη θέση αν αντίστοιχες θέσεις και προοπτικές δεν υπάρχουν εδώ; Πολλοί νόμιζαν ότι αρκεί μια απόφαση για να περιορίσεις την ανεργία και να αυξήσεις μισθούς και συντάξεις.
ΓΙΑ ΝΑ περιορίσεις όμως την ανεργία, πρέπει να δημιουργήσεις πολλές χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Ποιος, πώς και γιατί θα τις δημιουργήσει εδώ, στη δική μας χώρα; Κυρίως ο ιδιωτικός τομέας, που αυξάνοντας τον εθνικό πλούτο παρέχει με τους φόρους του και την ανάπτυξη της εργασίας τη δυνατότητα να ασκήσεις κοινωνική πολιτική.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ τόλμη, γνώση και συνεργασίες. Αυτά τα δεκαπέντε προσεχή χρόνια είναι το κρίσιμο διάστημα. Ο παραγόμενος πλούτος πρέπει να επενδύεται σωστά. Όταν η ανάπτυξη δημιουργεί πλούτο, ο πλούτος επενδυόμενος δημιουργεί νέα ανάπτυξη. Αυτή είναι η δυναμική προοπτική. Αν η χώρα μας τα καταφέρει, έπειτα, από θέση ισχύος, μπορεί να αντιμετωπίσει και να ρυθμίσει αποτελεσματικά τις δανειακές υποχρεώσεις της ως αναντικατάστατος μέτοχος του ευρωπαϊκού κέντρου.
