ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, θα ήταν αδιανόητο έστω και σαν σκέψη να είναι ένας άνθρωπος σαν τον Ντόναλντ Τραμπ Πρόεδρος στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Ένας άξεστος και αλλαζονικός πολυεκατομμυριούχος, αντιδραστικός μέχρι το μεδούλι, που κουβαλάει ατόφιες και ανεπεξέργαστες μέσα του τις προκαταλήψεις του πλέον αμόρφωτου και ακαλλιέργητου Αμερικανού λευκού.
Ο ΤΡΑΜΠ ΕΞΕΛΕΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ τινάζοντας στον αέρα το πολιτικό κατεστημένο των Ρεπουμπλικανών –που ήταν ελάχιστα σοβαρότερο από αυτόνκαι στη συνέχεια το πολιτικό κατεστημένο των Δημοκρατικών, που προτίμησε να ηττηθεί παρά να οδηγήσει στην προεδρία τον Μπέρνι Σάντερς.
Ο ΤΡΑΜΠ ΚΕΡΔΙΣΕ την εμπιστοσύνη των Αμερικανών υποσχόμενος να καταδιώξει ανελέητα τους μετανάστες, να χτίσει τείχος στα σύνορα με το Μεξικό και να θωρακίσει την αμερικανική οικονομία έναντι των ανταγωνιστών της. Έχει μαζέψει γύρω του ό,τι χειρότερο, αντιδραστικότερο και αποκρουστικότερο υπάρχει στην αμερικανική πολιτική, έχει αναζωογονήσει την αμερικανική Ακροδεξιά σε όλες τις μορφές της, έχει βάλει φωτιά στη Μέση Ανατολή με την μεταφορά της πρεσβείας του στην Ιερουσαλήμ, έχει υπονομεύσει τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν και ένας Θεός ξέρει τι σχεδιάζει για τη συνέχεια.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ, μετά το πρώτο σοκ, έχουμε αρχίσει να τον συνηθίζουμε.
Ο ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της μετάλλαξης του νεοφιλελευθερισμού. Πίσω του έρχονται και άλλοι Τραμπ: ο Σαλβίνι, ο Όρμπαν, ο Κουρτς, ο Ζέεχοφερ, οι Γερμανοί ακροδεξιοί. Φιλοδοξούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Ευρώπη.
ΤΟ ΧΘΕΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ, το αύριο του κόσμου είναι εδώ και είναι σκοτεινό. Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να βγουν στην αντεπίθεση.
