Του Γιάννη Σχίζα
Η πρόληψη είναι σημαντικότερη από την καταστολή, όμως αυτό (παραδόξως...) δεν ακολουθείται στις πυρκαγιές... Στην κινηματογραφική «Καζαμπλάνκα» οι ύποπτοι ήταν σταμπαρισμένοι και η σύλληψή τους ήταν συνηθισμένη, αλλά στις καλοκαιρινές πυρκαγιές οι αιτίες που είναι ύποπτες και είναι επίσης σταμπαρισμένες, παραπέμπονται προς εξέταση στο μέλλον: Οπότε ο λόγος που προηγείται των «θερμών» επεισοδίων είναι υποτονικός, ενώ αντίθετα ο λόγος που έπεται είναι υστερικός και ελάχιστα αυτοκριτικός. Τα τελευταία χρόνια η κρατούσα «κηπουρική» υποδείκνυε σαν βασικό μέσο πυροπροστασίας τη διάνοιξη μεγάλων «αντιπυρικών» ζωνών μέσα στα δάση. Όμως η άποψη αυτή ερχόταν σε καταφανή αντίφαση με την κοινή πείρα, που είχε αντληθεί σε δεκάδες πεδία πυρόσβεσης: Πείρα που «φωτογράφιζε» τη δυνατότητα της φωτιάς να πραγματοποιεί «άλματα» ακόμη και εκατοντάδων μέτρων. Η διαπίστωση αυτή δεν αναιρούσε βέβαια τη σημασία της διάνοιξης «διόδων» μέσα στον δασικό χώρο, όμως αυτή η πρακτική στόχευε στη διευκόλυνση της παρέμβασης των χερσαίων μέσων.
Στο παρελθόν πολλοί δασολόγοι αναφέρθηκαν στην απόσπαση του συντονισμού των αντιπυρικών δράσεων από τη Δασική Υπηρεσία και τη μεταφορά τους στην αρμοδιότητα της Πυροσβεστικής. Αυτή η τελευταία είχε φυσικά γνώση των διαδικασιών πυρόσβεσης, όμως αγνοούσε τη συμπεριφορά της δασικής «καύσιμης ύλης» και τις ιδιαιτερότητες του δασικού χώρου. Η «εκδικητική απόσπαση αρμοδιοτήτων» (λόγω της κωλυσιεργίας των δασολόγων στην υπόθεση διαφόρων αποχαρακτηρισμών...) πήρε αρκετή δημοσιότητα το 2007, μετά την ολέθρια καταστροφή του Αυγούστου εκείνου του χρόνου και την απανθράκωση ανθρώπων και εκατομμυρίων στρεμμάτων...
Η «αβάστακτη ελαφρότητα» του λόγου περί των θερινών πυρκαγιών εμπόδισε την ανάπτυξη μιας προβληματικής σε βάθος, όπως επίσης και τη δημιουργία ενός πνεύματος κοινωνικής συστράτευσης. Ο πλειοψηφικός λόγος συνέδεσε τη δασική προστασία με τη χρήση μέσων υψηλής τεχνολογίας, ενώ η κοινωνική παρέμβαση ήταν απαραίτητη, έστω και για λόγους κατάσβεσης των μικρών εστιών πυρκαγιάς. Έτσι η δαμόκλεια σπάθη των μεγάλων καταστρεπτικών επεισοδίων τύπου Αυστραλίας, Καλιφόρνιας, Ρωσίας, Πορτογαλίας, Ηλείας του 2007 κ.λπ., όπου οι πυρκαγιές ξεπέρασαν την «εναρκτήρια ποιότητα» των χωρικά συγκεκριμένων μετώπων φωτιάς για να μετατραπούν σε διάσπαρτες, συνέχισε να επικρέμαται πάνω από την ελληνική κοινωνία.
Πολλά λέγονται για τα αέρια του θερμοκηπίου και για τα ακραία καιρικά φαινόμενα, που χτυπούν αδιακρίτως. Η «αρχή της Πρόληψης» είναι προφανώς και σ’ αυτή την περίπτωση η πλέον ενδεδειγμένη για μια επιτυχή αντιμετώπιση! Μόνο που η αρχή αυτή -Αμερικανικής εμπνεύσεως- διαπότιζε τις νέες συμφωνίες ITTP, CETA κ.λπ. που παραλίγο να υποστούμε...
