Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
22.0°C24.8°C
3 BF 39%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.0°C24.2°C
2 BF 52%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C20.5°C
4 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
19.3°C19.8°C
5 BF 60%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C24.0°C
3 BF 33%
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Μια κρίση δημοκρατίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Μια κρίση δημοκρατίας

της Λουσιάνα Καστελίνα*

Όλοι αναμέναμε ότι οι εκλογές (στην Ιταλία) δεν θα πήγαιναν καλά για την Αριστερά. Κανένας, όμως, δεν περίμενε τέτοιο χτύπημα. (...) Διότι, αυτή τη φορά, ήταν δυσκολότερο ακόμα και να βρούμε τις λέξεις για να επικοινωνήσουμε με όσους συναντούσαμε για πρώτη φορά. Και ήταν, επίσης, μεγάλη πρόκληση να πείσουμε και όσους είχαν ήδη κάποιον δεσμό με μας και ήταν ήδη στο πλευρό μας.

Το λέω αυτό για να εξηγήσω ότι αυτό που συνέβη ήταν το αποτέλεσμα ενός γενικευμένου αποπροσανατολισμού των σημείων αναφοράς που παραδοσιακά χαρακτήριζαν το πολιτικό πλαίσιο της χώρας μας, σε βαθμό σύγχυσης των απόψεων, των προσανατολισμών και των αξιών.

Αποδεικνύεται έτσι ότι αυτό που βιώνουμε δεν είναι μια κρίση της Αριστεράς, αλλά εν γένει της δημοκρατίας. Μάλιστα, έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο, γιατί ο πολιτικός και κοινωνικός ιστός που τα μαζικά κόμματα πρόσφεραν στο παρελθόν ως χώροι αναστοχασμού -και επομένως ανάλυσης του παρόντος και συλλογικής οικοδόμησης του μέλλοντος- δεν υπάρχουν πλέον. Χωρίς τα παραπάνω, η ψήφος δεν είναι αρκετή για να επιτρέψουν στη δημοκρατία να ζήσει. Εν τη απουσία τους, η ψήφος μόνη της δημιουργεί μια αγορά ατομικών κραυγών αποδοκιμασίας ή ξαφνικής επιδοκιμασίας.

Έτσι εκατομμύρια πρώην αριστεροί ψηφοφόροι ξεγελάστηκαν πιστεύοντας ότι η ανανέωση θα έρθει ψηφίζοντας το Κίνημα των 5 Αστέρων, στέλνοντας παντελώς άγνωστους αντιπροσώπους στο κοινοβούλιο, των οποίων τις ικανότητες και την ηθική ποιότητα κανένας δεν έχει ελέγξει, με δεδομένο ότι αυτοσυστήθηκαν μέσω των βιογραφικών τους σημειωμάτων στην ιστοσελίδα του σκοτεινού, πραγματικού ηγέτη του κινήματος, κυρίου Καζαλέτζιο. Από τη πρώτη μέρα κιόλας της καινούργιας νομοθετικής περιόδου η αναξιοπιστία των προγραμματικών τους δεσμεύσεων ήταν εμφανής.

Δεν μιλάω για μια κρίση δημοκρατίας για να αποφύγω την κρίση της Αριστεράς, που είναι σοβαρότερη στην Ιταλία από οπουδήποτε αλλού. Ούτε το κάνω για να αποφύγω την επιτακτική αυτοκριτική. Το λέω για να τονίσω το γεγονός ότι έχουμε ένα πολύ πιο δύσκολο καθήκον μπροστά μας -και όχι μόνο στην Ιταλία.

Εδώ στην Ιταλία έχουμε υποφέρει από τα καταστροφικά αποτελέσματα της παρερμηνείας του Δημοκρατικού Κόμματος ως αριστερού, κάτι που συνεχίζεται από τα μέσα ενημέρωσης. Αντίθετα, εδώ και χρόνια το κόμμα αυτό έχει πάρει αποφάσεις που το οδήγησαν σε σύγκρουση με αυτούς που αντιπροσώπευε στο παρελθόν: τους φτωχότερους.

Συνέβη με τον εργασιακό νόμο που αφαίρεσε δικαιώματα, κατακτημένα με κοπιώδεις αγώνες· με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος· με την περαιτέρω υποδούλωση των σχολείων στις ανάγκες των επιχειρήσεων· και με ένα συντηρητικότερο φορολογικό σύστημα. Η μετωπική σύγκρουση με την CGIL (την ιταλική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών) δεν έχει προηγούμενο.

Η προσέγγιση της «αστυνόμευσης» από τον υπουργό των Εσωτερικών της κυβέρνησης του Δημοκρατικού Κόμματος, με την ελπίδα ότι θα προσελκύσει εύκολες ψήφους, στο τέλος υποδαύλισε το φόβο και τον εγωκεντρισμό ευνοώντας τη μετατόπιση του εκλογικού σώματος προς τα δεξιά. Και όντως τελικά ήταν η Λέγκα του Βορρά, ένας ανοιχτά φασιστικός σχηματισμός, που επωφελήθηκε από τις πολυάριθμες ψήφους του Βορρά που κάποτε κατέληγαν στην Αριστερά. [...]

Η Αριστερά ήταν ισχυρή όταν εκπροσωπούσε συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ρήξεις και να επικοινωνήσουν ένα σχέδιο. Για να ανακτήσουμε αυτή τη δυνατότητας κοινωνικής εκπροσώπησης -που είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε αριστερή ανοικοδόμηση- πρέπει να γνωρίζουμε ότι η αποσύνθεση του εργατικού δυναμικού είναι πολύ σοβαρότερη από την ανισότητα. Μια ακόμα διαμαρτυρία ή αποκήρυξη -ή οι κουρασμένες και κουραστικές επαναλήψεις παλιών κεϋνσιανών συνταγών- δεν είναι επαρκείς αποκρίσεις. [...]

Το μόνο που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι για πολύ καιρό πρέπει να καταπιαστούμε με την ανοικοδόμηση, μαζί με άλλους Ευρωπαίους, της Αριστεράς που είναι απαραίτητη στους καιρούς μας.

Αυτό, όμως, πρέπει να γίνει με αισιοδοξία που πηγάζει από τη γνώση ότι η ανθρωπότητα δεν θα ανεχθεί να ζει τόσο άσχημα και επομένως θα αντιδράσει κάποια στιγμή. Πηγάζει επίσης ιδιαίτερα από όσους έχουν ήδη αντιδράσει, και μάλιστα με εντυπωσιακή πυγμή: το γυναικείο κίνημα, το μοναδικό που μεγαλώνει και δείχνει να κερδίζει, παρουσιάζει μια μεγάλη ικανότητα κινητοποίησης. Στην ανάλυση ψήφου, και γενικότερα, στη σημερινή κατάσταση, αυτό δεν αναφέρεται ποτέ. Κι όμως η μαζικότητά του είναι ένα εντυπωσιακό στοιχείο και μια ανεκτίμητη πρώτη ύλη (αν η Αριστερά την αρπάξει).

Μετάφραση από τα αγγλικά: Πέτρος Κοντές

* Η Λουσιάνα Καστελίνα είναι συντάκτρια του Il Manifesto και πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το παρόν είναι απόσπασμα ανάλυσής της με τίτλο “Οικοδομώντας ξανά την Αριστερά που χρειαζόμαστε”. (Πηγή: Ενημερωτικό Δελτίο Transform!europe (24 Μάιος 2018)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL