Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Και τώρα ψυχραιμία, λογική και ευαισθησία. Προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα, αλλά και δουλειά για να αλλάξει. Δεν είναι δα και λίγα αυτά που έγιναν την τελευταία εβδομάδα, κατά την οποία... πέρασαν χρόνια πολλά μέσα σε λίγες ημέρες, όπως θα έλεγε παραφρασμένα ο ποιητής. Στις 17 Ιουνίου στις Πρέσπες άνοιξε ο δρόμος για να κλείσει, μετά από 27 χρόνια εθνικής... φαγούρας, η πληγή του Σκοπιανού. Και μόλις προχθές, στις 22 Ιουνίου, στο Eurogroup έπεσαν οι τίτλοι τέλους στην εφιαλτική για τη χώρα και την κοινωνία περίοδο των Μνημονίων, έγινε η πολυαναμενόμενη διευθέτηση του χρέους και άνοιξε ο δρόμος για να γυρίσει σελίδα η Ελλάδα.
Ήταν χωρίς αμφιβολία μια εβδομάδα ελπίδας για το μέλλον του τόπου, καθώς κορυφαία προβλήματα, που ταλάνισαν τη χώρα για πολλά χρόνια, οδηγούνται σε λύση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και ανοίγουν τον δρόμο για να επουλωθούν πολλές πληγές της κοινωνίας, να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η διεθνής θέση της χώρας και να δημιουργηθούν -δημιουργούνται ήδη- νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό και στην πολιτική αντιπαράθεση.
Ωστόσο, μέχρι τότε έχουν να γίνουν πολλά. Δικαιολογούνται μεν τα χαμόγελα και η ικανοποίηση, όχι όμως και οι υπερφίαλες... υπερπτήσεις στον αέρα της αλαζονείας.
Γιατί μπορεί η συμφωνία με τα Σκόπια να είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να πετύχει ο Ν. Κοτζιάς στη δεδομένη συγκυρία και η συμφωνία που πέτυχε ο Ευ. Τσακαλώτος στο Eurogroup να ξεπέρασε και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις, δεν παύουν όμως να είναι συμφωνίες. Οι οποίες, όσο καλές και αν είναι, από μόνες τους δεν αρκούν. Παράγουν αποτελέσματα με την υπογραφή τους, αλλά λύνουν προβλήματα όταν υλοποιούνται, γι’ αυτό και κρίνονται σε βάθος χρόνου. Η λύση του Σκοπιανού, για παράδειγμα, θα εξαρτηθεί, εκτός των άλλων, και από το τι θα γράφουν στα ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος τελικά οι Βόρειοι γείτονές μας, ενώ η συμφωνία για το τέλος των Μνημονίων και το χρέος θα εξαρτηθεί και από το πώς θα τη «διαβάσουν» οι αγορές, από το πόσο θα «συγκινηθούν» οι επενδυτές αλλά και από το πώς θα την αισθανθούν στην τσέπη και στη ζωή τους τα θύματα της κρίσης.
Η πραγματική πολιτική
Επειδή στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ένα είναι βέβαιο και δεν αμφισβητείται. Η κυβέρνηση Τσίπρα, με την «τριλογία» των πρωτοβουλιών σε Σκοπιανό - Μνημόνια - χρέος, αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν, απέδειξε και στους πλέον δύσπιστους ότι μπορεί να πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν παταγωδώς. Ότι μπορεί να κλείνει εκκρεμότητες που κρατούσαν την Ελλάδα καθηλωμένη για δεκαετίες, να δημιουργεί προϋποθέσεις για να ανασάνει η κοινωνία και να ανοίγει δρόμους και προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον. Όχι με λόγια και κραυγές, αλλά με πρωτοβουλίες πραγματικής πολιτικής που λύνουν προβλήματα και δίνουν προοπτική και ελπίδα. Γιατί πραγματική πολιτική δεν είναι αυτή που σέρνεται σε μάχες οπισθοφυλακών, αυτή που κλείνει πονηρά το μάτι σε ό,τι πιο εθνικιστικό, ακροδεξιό και διαπλεκόμενο κυκλοφορεί. Είναι αυτή που τραβάει τη χώρα μπροστά και αυτή την πολιτική θα δικαιώσουν οι πολίτες όταν έρθει η ώρα.
