Η πρόταση μομφής στράφηκε τελικά εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό που έμεινε από το διήμερο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας είναι η διαίρεση της Ν.Δ. σε δύο τάσεις. Την ούλτρα ενθοπατριωτική, που αρνείται κάθε συζήτηση για το όνομα. Και τη “μετριοπαθή”, που αντιτίθεται στη συμφωνία για λόγους μικροπολιτικής, χωρίς όμως να τοποθετείται από θέση αρχής εναντίον της λύσης.
Η προσπάθεια των δύο τάσεων να παραστήσουν ότι εκφράζουν ενιαία πολιτική θέση υπήρξε καταστροφική. Η εθνολαϊκιστική τάση κυριάρχησε πλήρως. Επέβαλε θέσεις, ύφος και φρασεολογία ακροδεξιάς κοπής. Το αποτέλεσμα ήταν να χρεωθεί η Ν.Δ. και τις ακροδεξιές υπερπατριωτικές αθλιότητες.
Από την άλλη, ο Κοτζιάς αποκάλυψε στη Βουλή την υποκριτική διγλωσσία των “μετριοπαθών”, που κατήγγειλαν τη συμφωνία ως “ετεροβαρή”, ενώ οι ίδιοι είχαν αποδεχτεί πολύ πιο ετεροβαρείς ρυθμίσεις. Παράλληλα άνοιξαν ξανά οι παλιές πληγές του 1993 και της αποστασίας Σαμαρά, την οποία όλοι στη Ν.Δ. θα ήθελαν να ξεχάσουν.
Ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες το ηγετικό μέγεθος του Κ. Μητσοτάκη εξαφανίστηκε. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν μπορεί να κρατήσει τέτοιες ισορροπίες και έτσι το κόμμα καπελώθηκε από τον Σαμαρά. Η Ν.Δ. πορεύεται διχασμένη, χωρίς επαρκή ηγεσία, με σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Το μόνο που πέτυχε ήταν να φύγει ο Δ. Καμμένος από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Αλλά αυτό μάλλον κέρδος και ανακούφιση είναι για την κυβερνητική πλειοψηφία.
