Live τώρα    
21°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
18.2°C21.8°C
2 BF 49%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
19 °C
17.0°C20.3°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C16.6°C
4 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
17.1°C19.1°C
5 BF 37%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C17.1°C
2 BF 56%
Νίκος Φίλης: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμετρήθη και εβρέθη ελλιποβαρής
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Νίκος Φίλης: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμετρήθη και εβρέθη ελλιποβαρής

και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα χάρις σε αυτή την κυβέρνηση, χάρις στην ικανότητα, την αποφασιστικότητα και τη διορατικότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έκανε ένα βήμα μπροστά.

"Έχουμε μια συμφωνία που για τη χώρα μας ισοδυναμεί με το μέγιστο των εύλογων θέσεων μας. Πολύ πιο πάνω από την συνομολογημένη εθνική γραμμή ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει την εθνική και συλλογική αξιοπρέπεια των γειτόνων μας και της σταθερότητας στην περιοχή", είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και τόνισε ότι η Ελλάδα επιστρέφει στη διεθνή κοινότητα με κύρος, μετά τη μνημονιακή περιπέτεια που οδήγησε στην εθνική υποτίμησή μας.

Ο Νίκος Φίλης αναφέρθηκε στη στάση του προέδρου της ΝΔ λέγοντας ότι "χθες το βράδυ και σε απόσταση από όλες τις επίσημες διεθνείς αντιδράσεις, ακούστηκε μια παραφωνία. Μια φωνή εθνικής και πατριωτικής ανευθυνότητας, η φωνή του Κυριάκου Μητσοτάκη και ο λόγος ήταν όχι μόνο ανεύθυνος, όχι μόνο διχαστικός αλλά και αφόρητα παρωχημένος".

Oλόκληρη η ομιλία του Νίκου Φίλη

Η συμφωνία για το Μακεδονικό ανακοινώθηκε χθες. Σήμερα είναι μια μέρα χαράς και υπερηφάνειας. Μια μέρα που κάθε λογικός άνθρωπος, όλος ο δημοκρατικός κόσμος, όλος ο κόσμος της Αριστεράς περίμενε. Επιτέλους, εισακούστηκαν οι παρεμβάσεις και οι φωνές της λογικής   του Γεωργίου Ράλλη, του Λεωνίδα Κύρκου, του Χαρίλαου Φλωράκη, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Κορνήλιου Καστοριάδη, του Φίλιππου Ηλιού,  του Άγγελου Ελεφάντη, του Δημήτρη Μαρωνίτη, του Σπύρου Ασδραχά, του Σάββα Αγουρίδη και πολλών άλλων που ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εθνικιστική τύφλωση της εποχής τους.

  Η Ελλάδα, χάρη σε αυτή την κυβέρνηση, χάρη στην ικανότητα, την αποφασιστικότητα και την ιστορική διορατικότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα  έκανε ένα ιστορικό βήμα μπροστά. Έχουμε μια συμφωνία, που για τη χώρα μας ισοδυναμεί με το μέγιστο των εύλογων θέσεών μας, πολύ πιο πάνω από την συνομολογημένη εθνική γραμμή, ενώ, ταυτόχρονα διασφαλίζει την εθνική και συλλογική αξιοπρέπεια των γειτόνων μας και τη σταθερότητα στην περιοχή. Η Ελλάδα επιστρέφει στη διεθνή κοινότητα με κύρος, μετά τη μνημονιακή περιπέτεια που οδήγησε στην εθνική υποτίμησή μας.

Χθες το βράδυ και σε απόλυτη απόσταση από όλες τις επίσημες διεθνείς αντιδράσεις ακούστηκε μια παραφωνία. Μια φωνή εθνικής και πατριωτικής ανευθυνότητας. Η φωνή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και ο λόγος του ήταν όχι μόνο ανεύθυνος, όχι μόνο διχαστικός, αλλά και αφόρητα παρωχημένος.

Σε μια ιστορική στιγμή για τον τόπο, στην πρώτη ουσιαστικά δοκιμασία του ως ηγέτης ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμετρήθη και ευρέθη ελλιποβαρής. Σήμερα ακούγεται ότι σκέφτεται να υποβάλλει πρόταση μομφής. Καλοδεχούμενη. Αλλά, αν την υποβάλλει θα μοιάζει με πρόταση μομφής εναντίον του πατέρα του, του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Ας περάσουμε τώρα στο πολυνομοσχέδιο και ας δούμε τα γεγονότα με τη σειρά.

- Οι αβέβαιες εξελίξεις στο θέμα του χρέους.Τι επιδιώκουν οι Γερμανοί; Θα φύγει το ΔΝΤ; Τι επιδιώκουμε εμείς; Πότε εκτιμούμε ότι μπορούμε να βγούμε με ασφάλεια στις αγορές; Μεγάλα ερωτήματα που η πραγματικότητα θέτει

- Η διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% κι ακόμη παραπάνω. Είναι λάθος η επίτευξη πλεονασμάτων σε βάρος της ανάπτυξης. Πρόσεξε, άραγε κανείς την παραίνεση του υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Μητράκου που είπε ότι θα είναι ευχής έργον να ΜΗΝ επιτευχθούν οι στόχοι και να μην ξεπεράσουν τα πλεονάσματα το 3,5%;

- Η ασθενική ανάπτυξη που αποτυπώνεται στο μεσοπρόθεσμο και μάλιστα όσο μεγαλύτερα είναι τα πλεονάσματα τόσο μικρότερος είναι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ.  5,19% το πλεόνασμα το 2022 μόλις 1,8% η αύξηση του ΑΕΠ.

- Η αδυναμία που αποτυπώνεται και στο σχέδιο ανάπτυξης να καλύψουμε γρήγορα το παραγωγικό κενό των μνημονιακών χρόνων που υπολογίζεται σε 80-100 δις.

- Οι  ανεπαρκείς προβλεπόμενοι ρυθμοί μείωσης της ανεργίας. Δεν  είναι δυνατό κατά τη γνώμη μου  να θεωρείται ικανοποιητικός ο στόχος για ανεργία 14,3% το 2022, δηλαδή, διπλάσια από εκείνη του 2007.

- Η απαίτηση να ψηφίσουμε και μάλιστα για τρίτη φορά τις  περικοπές στις συντάξεις, στο ΕΚΑΣ και στο αφορολόγητο, ως προαπαιτούμενα για να κλείσει η 4η αξιολόγηση

- Οι νέες αξιώσεις αναφορικά με το υπερταμείο που δείχνουν ότι οι δανειστές συμπεριφέρονται στη χώρα μας ως οιονεί αποικία χρέους, όπως συνέβαινε και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Η ενισχυμένη μεταμνημονιακή εποπτεία

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι  πυρήνας των ασκούμενων πολιτικών σε όλα τα μνημόνια, όπως πολλές φορές έχω πει  είναι νεοφιλελεύθερος.

Η επαναφορά στοιχείων των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η αύξηση του κατώτερου μισθού, η εφαρμογή κοινωνικών μέτρων, η διευκόλυνση του εξωδικαστικού συμβιβασμού και μια σειρά άλλων θετικών παρεμβάσεων που αποτυπώνονται στο πολυνομοσχέδιο είναι πολύ σημαντικές, το τονίζουμε, είναι πάρα πολύ σημαντικές, δεν ανατρέπουν όμως τον πυρήνα. Παρά τις μακροοικονομικές επιτυχίες και την βελτίωση σε μια σειρά  δείκτες, η λιτότητα ως επιβεβλημένο καθεστώς  συνεχίζεται, όπως και ο αγώνας αυτής της κυβέρνησης να αμβλύνει τις πιο ακραίες συνέπειές της. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αυτοί είναι, δυστυχώς,  οι διεθνείς και ευρωπαϊκοί συσχετισμοί με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα είναι όλο το επόμενο διάστημα συναρτημένες με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Αρκεί, όταν έρθει η ώρα των θετικών προοδευτικών μετατοπίσεων στην Ευρώπη,  προ του κινδύνου να καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα,  εμείς, να είμαστε σε θέση να επωφεληθούμε από αυτές.  Έχοντας μια κυβέρνηση αριστερών- προοδευτικών δυνάμεων με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το μεταίχμιο εξόδου από τη δανειακή σύμβαση καλούμαστε να συλλογιστούμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον θέτοντας δύο θεμελιώδεις στόχους κατά τη γνώμη μου.

Ο πρώτος: Η σύγκλιση της ελληνικής με την ευρωπαϊκή οικονομία. Η κάλυψη του τεράστιου κενού που γιγαντώθηκε τα χρόνια της κρίσης από το 86% στο 68% του μέσου ευρωπαϊκού εισοδήματος και μας οδηγεί στην τελευταία ταχύητητα.  Αυτό μόνο με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο μπορεί να επιτευχθεί.

Ο δεύτερος: Η γεφύρωση των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων  που σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιδεινώθηκαν τα χρόνια των μνημονίων. Ενώ,  σύμφωνα με την Eurostat,  σε συνθήκες φτώχειας ή υπό την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ζει το 35,6% του πληθυσμού.

Δύο κεντρικοί άξονες λοιπόν. Δύο προκλήσεις για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Δύο κεντρικοί πολιτικοί στόχοι γύρω από τους οποίους την επόμενη πυκνή σε πολιτικές εξελίξεις περίοδο,  μπορούν να επιτευχθούν προγραμματικές συγκλίσεις ανάμεσα στις δυνάμεις που έχουν αναφορά στην Αριστερά και στην Κεντροαριστερά, αρκεί η τελευταία να απαλλαγεί από τη μέγγενη του νεοφιλελευθερισμού και τους παράταιρους δεσμούς με τη Νέα Δημοκρατία.

Μαζί με αυτούς τους στόχους όμως, μπορούμε και πρέπει  να διαμορφώσουμε έναν πλουσιότερο και πιο φιλόδοξο ορίζοντα διεκδικήσεων και προσδοκιών. Να αναμετρηθούμε με το περισσότερο και το μεγαλύτερο που θα μας πάει μπροστά κι όχι με το λίγο και το μικρό που μας καθηλώνει.

Ας το συνειδητοποιήσουμε:

 Η έξοδος από τα μνημόνια δεν μπορεί να εντάσσεται στο φαύλο κύκλο των αλλεπάλληλων εσωτερικών υποτιμήσεων και της συνεχούς επιδείνωσης της ζωής των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε ακύρωση της δυναμικής και της ελπίδας που μπορεί και πρέπει να χαρακτηρίσει τη νέα εποχή στην οποία εισέρχεται η χώρα.  Ο ελληνικός λαός απαιτεί το τέλος της λιτότητας κι όχι μια λιτότητα χωρίς τέλος.

Από αυτή την άποψη το κόμμα μας ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση πρέπει να προσδιορίσουν το «αργότερα» που κάποια στιγμή πρέπει να γίνει «τώρα» και να ακυρώσουν τα μέτρα για την περικοπή των συντάξεων και του αφορολόγητου. Σε αυτό το ζήτημα δεν χωρούν ούτε ημίμετρα ούτε αντίμετρα. Δεν μπορεί άλλοι να πληρώνουν και μάλιστα για πολλοστή φορά και άλλοι να επωφελούνται από μειώσεις φόρων. Ειδικά, αν μεταξύ αυτών μπορεί να βρίσκονται και πολλές κερδοφόρες μεγάλες επιχειρήσεις και οι ιδιοκτήτες τους. Γι αυτό πρότεινα η μείωση των φόρων να γίνει στον ΦΠΑ, εκεί, δηλαδή, που η άδικη έμμεση φορολογία χτυπάει τα λαϊκά εισοδήματα και τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα. Οι περικοπές αυτές μας επιβλήθηκαν, όπως σωστά είχε πει πέρυσι από αυτό το βήμα ο πρωθυπουργός, προκειμένου να παραμείνει το ΔΝΤ που υπολόγιζε- για πολλοστή φορά λάθος- ότι δεν θα πιάναμε τους στόχους στον ΕΦΚΑ και στο πλεόνασμα. Ο ΕΦΚΑ είναι πλεονασματικός, το 3,5% πιάνεται, το ΔΝΤ φαίνεται ότι  απομακρύνεται.  Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL