Κατάπτυστο, κατά τον Ανδρέα Λοβέρδο, το δημοσίευμα της "Αυγής" για τα τεκταινόμενα, τους προβληματισμούς και τις διαφοροποιήσεις εντός ΚΙΝ.ΑΛΛ. ως προς το "Μακεδονικό". Και ως κατάπτυστο, τον ερεθίζει, όπως εξομολογήθηκε στο κοινό του Χατζή και του ΣΚΑΪ. Όταν μάλιστα ο δημοσιογράφος τον παρακάλεσε να μη χρησιμοποιεί τέτοιους χαρακτηρισμούς, γιατί «δεν είναι ωραίο», ο δράστης απάντησε ότι πρόκειται για κριτική, και ότι «για μένα είναι πάρα πολύ ωραίο».
Ε, αφού πρόκειται για κριτική, και μάλιστα πολύ ωραία, τότε μας δίνει το δικαίωμα να πούμε: Κύριε Λοβέρδο, ήταν κατάπτυστος ο τρόπος που μίλησες για μια εφημερίδα επειδή δεν σου άρεσε, δεν συμφωνούσες ή θεώρησες ανακριβές ένα δημοσίευμα. Ακόμα χειρότερο, και πολλαπλώς κατάπτυστο, να φορτώνεις στην κυβέρνηση δόλιες προθέσεις και σκοτεινές εσωτερικές στοχεύσεις, στους χειρισμούς ενός εθνικού θέματος επειδή η εφημερίδα φιλοξενεί το συγκεκριμένο ρεπορτάζ.
Πολλά όμως είπαμε. Δεν έχει νόημα να σχολιάζεις τον Λοβέρδο. Διότι αν το συγκεκριμένο δημοσίευμα της "Αυγής" είναι κατάπτυστο, τι είναι να χαρακτηρίζεις την κυβέρνηση συμμορία, να της αποδίδεις ότι θέλει να επιβάλει την ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ -ο ίδιος ζήτησε τα κεφαλαία- στους αντιπάλους της, να την παραλληλίζεις με τους ναζί, να προαναγγέλλεις ότι «δεν θα υπάρξει έλεος... για τα πολιτικά ζόμπι» της Αριστεράς και δεκάδες άλλα παρόμοια ή και χειρότερα;
Κάθε είδους κριτική, ακόμα και πολεμική, πέρα από πλακίτσες και... γαλλικά, προϋποθέτει ένα κοινό έδαφος. Παράγει διάλογο. Με τον Λοβέρδο τι να πεις; Με έναν πολιτικό, που βρίσκει κατάπτυστο ένα ρεπορτάζ και έχει ξοδέψει όλο του το σάλιο να σε φτύνει; Ούτε και το δικό του ψυχοπολιτικό προνόμιο, να αισθάνεται πολύ ωραία βρίζοντας, δεν διαθέτεις. Γιατί κι αυτό ακόμα προϋποθέτει ότι τον αντιμετωπίζεις ως πολιτικό μέγεθος. Ως αντίπαλο. Άπαγε της ανοησίας.
«Εμείς οι δύο δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε, είπε ο κ. Κόινερ σε κάποιον. Γιατί; Ρώτησε ο άλλος τρομαγμένος. Γιατί όταν είμαι μαζί σου, δεν λέω καμιά λογική κουβέντα, παραπονέθηκε ο κ. Κόινερ. Μα αυτό δεν μ’ ενοχλεί καθόλου, τον παρηγόρησε ο άλλος. Το πιστεύω, είπε με πικρία ο κ. Κόινερ, ενοχλεί όμως εμένα». Γι’ αυτό, προσοχή: Αφήστε τον Λοβέρδο στον κατάπτυστο κόσμο του. Δεν είναι δύσκολο να γίνει σαν κι αυτόν όποιος ασχολείται σοβαρά μ’ αυτόν...
