Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Ενδοοικογενειακή βία
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / Ενδοοικογενειακή βία

Edward Hopper, "Μικρό αγόρι βλέπει τη θάλασσα", 1891

της Τόνιας Παντελαίου*

Μια ακόμα συγκλονιστική “οικογενειακή” ιστορία, η τρίτη που γίνεται γνωστή μέσα σε μια βδομάδα. Διεστραμμένοι γονείς, βάναυσα κακοποιημένα παιδιά και ένας εικοσιεξάχρονος άνδρας να “παίρνει τον νόμο στα χέρια του” για να συνεχίσει την ήδη βανδαλισμένη ζωή του, φορτωμένος πλέον και με την ιδιότητα του πατροκτόνου, εν μέσω χειροκροτημάτων.

Μήπως όλες αυτές οι ιστορίες μαζί, στο σύνολό τους και καθεμιά ξεχωριστά στις λεπτομέρειές της, εκτός από το να διανθίζουν με ποικίλα συναισθήματα τη συλλογική μας καθημερινότητα, συνθέτουν επίσης ένα πολύ δυνατό κουδούνισμα σχετικά με το ανύπαρκτο ή έστω ατελέσφορο κοινωνικό μας κράτος; Μήπως είναι καιρός να δούμε πως ούτε η καλοπροαίρετη θεία, ούτε ο/η ευαίσθητος/η εκπαιδευτικός, ούτε ο/η προστατευτικός/η αδερφός/ή μπορούν να είναι η λύση και η απάντηση, σε τόσο δύσκολες καταστάσεις;

Μήπως, παράλληλα με τους όποιους συνειρμούς και αναλύσεις σχετικά με τις βαθύτερες αιτίες που συντηρούν αυτό το βαθύ ρεύμα της νοσηρότητας στα έγκατα του ηλιόλουστου ελληνικού σκηνικού, είναι πλέον εξαιρετικά επείγον να δημιουργηθούν δομές ικανές να αντιμετωπίζουν άμεσα, συνολικά και με επάρκεια τις ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκονται χαμένοι μέσα σε τέτοια φρικώδη τοπία;

Μήπως οι δομές ψυχοκοινωνικής στήριξης παιδιών, γυναικών, οικογενειών, θα έπρεπε να διαθέτουν εγρήγορση και ετοιμότητα και να είναι πανταχού παρούσες, εξοπλισμένες με επαρκές προσωπικό και χώρους, ικανές να παράσχουν σε κάθε απελπισμένο πλάσμα που έχει ανάγκη την αίσθηση ότι θα μπορέσουν να του συμπαρασταθούν με αμεσότητα, ασφάλεια και στοργή και να συνθέσουν τις λύσεις που είναι αναγκαίες;

Μήπως -λέω- η κατακερματισμένη και περιορισμένη σε έκταση βοήθεια που συνήθως προσφέρεται μέσα από εξαιρετικά πολύπλοκες οριοθετήσεις ανάμεσα σε νομικές υπηρεσίες, ψυχολογικές υπηρεσίες, κοινωνικές υπηρεσίες, ιατρικές υπηρεσίες, τηλεφωνικές γραμμές και ούτω καθεξής, είναι ένα κομφούζιο με άπειρες δυσλειτουργίες και καθυστερήσεις, που φαντάζει ανεπαρκέστατο στα μάτια των ήδη σοβαρά βεβαρημένων ψυχικά ανθρώπων που με ελάχιστες δυνάμεις αναζητούν μιαν ελπίδα ουσιαστικής στήριξης;

Και μήπως θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι αν φτάνουν να γίνονται πρωτοσέλιδα δέκα τέτοια συμβάντα τον μήνα, τα παρόμοια που δεν “βγαίνουν στο φως” -αν θεωρήσουμε “φως” τα δικαστήρια, την αστυνομία και τα ΜΜΕ!-, είτε επειδή είναι ηπιότερα στην τελική τους εξέλιξη, είτε επειδή κρύβονται καλύτερα, είναι δραματικά περισσότερα, καθώς και το ότι κάθε τέτοια ιστορία δεν σταματά και δεν τελειώνει ποτέ -ούτε με τις καταγγελίες, ούτε με τις συλλήψεις και τις “τιμωρίες”- αλλά ουσιαστικά διαιωνίζεται μέσω των θυμάτων της, ίσως και σε βάθος μερικών ακόμα γενεών, αν δεν αντιμετωπιστούν βαθιά και ριζικά οι επιπτώσεις στα άμεσα θύματα και κάποιες φορές και στους θύτες;

* Η Τόνια Παντελαίου είναι διδάκτορας Παιδαγωγικών

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL