Θα μπορούσαν να έχουν αποσυρθεί από την κυκλοφορία. Ή να έχουν επιλέξει τη διακριτικότητα της συμμετοχής τους στα δημόσια πράγματα. Ή, ακόμη καλύτερα, να σιωπούν όπως ο άλλος. Ο οποίος, τι τα θέλετε, διά της σοφής επιλογής της σιωπής κατάφερε να λειάνει τις εντυπώσεις από τις ευθύνες που του αναλογούν για το ναυάγιο της χώρας. Ετούτοι εδώ όμως, όχι, επιμένουν στην πρώτη - πρώτη γραμμή. Επιμένουν επιθετικά. Επιμένουν στη δυναμική παρεμβατικότητα. Εις βάρος της δημόσιας πολιτικής υγείας. Και προκαλούν...
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ
Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος συγκυβέρνησαν από τον Ιούνιο του 2012 έως τον Ιανουάριο του 2015. Με τις γνωστές επιδόσεις και τα γνωστά αποτελέσματα. Ήταν εκείνοι που δεν κατάφεραν ποτέ να κλείσουν την 5η αξιολόγηση του 2ου Μνημονίου. Εκείνοι που χρεώνονται όσο κανείς πριν απ’ αυτούς τις ομαδικές απολύσεις από παντού, την εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη, την εκθεμελίωση του κοινωνικού κράτους. Εκείνοι στων οποίων τη θητεία τα σκάνδαλα στον τομέα της Υγείας αποκαλύπτονται σήμερα και ξαφνιάζουν και τρομάζουν. Εκείνοι που φέρουν (και θα φέρουν) ως διαρκές πολιτικό στίγμα το λουκέτο στην ΕΡΤ. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι εκείνοι που στις εκλογές που ακολούθησαν την πτώση τους κατέγραψαν ιστορικό χαμηλό για τα κόμματά τους (27,81% για τη Ν.Δ. και 4,68% για το ΠΑΣΟΚ)...
Και παρ’ ολα αυτά δεν αποσύρθηκαν. Ούτε σιωπούν. Ούτε πολιτεύονται στοιχειωδώς χαμηλότονα, κάπως διακριτικά ας πούμε. Εννοούν, αντιθέτως, να συμπεριφέρονται ως πολιτικοί ηγέτες πρώτης γραμμής. Και, ακόμη προκλητικότερα, ως επικυρίαρχοι του δημόσιου βίου. Καθώς επιχειρούν να ασκούν επιρροή τόσο στις πολιτικές εξελίξεις, συνήθως για να τις μπλοκάρουν, όσο και στα κόμματά τους. Προκειμένου να τα οδηγήσουν προς τα εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν. Έχοντας πάντα ως μοντέλο τη δική τους μορφή διακυβέρνησης, τη συνεργασία του Κέντρου με τη Δεξιά. Τη Δεξιά στην ακροδεξιά της εκδοχή δε. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες, ακόμη και για τις καταστροφικές για τα κόμματά τους εκλογικές συνέπειες της συνεργασίας εκείνης...
Οι νυν στη σκιά των πρώην
Θα λεγε κανείς πως εκείνο που, προπάντων, ενδιαφέρει τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι να πάρουν τη ρεβάνς από τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι χαρακτηριστική εν προκειμένω η εμμονή του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ στον στόχο της «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ». Θεωρούν έτσι, φαίνεται, ότι δικαιώνονται οι ίδιοι και η πολιτική τους. Αν δεν πρόκειται περί φθηνής εκδικητικότητας. Και βέβαια πιστεύουν πως θα το πετύχουν «φωτογραφίζοντας» την προοπτική επανάληψης της μεταξύ τους συγκυβέρνησης. Ότι και καλά τη νοστάλγησε ο κόσμος, κατάλαβε το λάθος του και θα σπεύσει μ’ ενθουσιασμό να τους στηρίξει.
Οι επιδιώξεις ωστόσο των δύο πρώην μοιάζουν, σε πρώτη ανάγνωση, ασύμπτωτες. Καθώς ο Σαμαράς επιχειρεί να στρέψει τη Ν.Δ. όσο δεξιότερα γίνεται, και εν πολλοίς το πετυχαίνει. Γεγονός που εξ αντικειμένου δυσχεραίνει την προσπάθεια του Βενιζέλου για στρατηγική προσέγγιση του Κέντρου με τη Δεξιά. Αυτήν τη Δεξιά. Εκείνος όμως δεν το βάζει κάτω με τίποτα, παρά τα αλλεπάλληλα ακροδεξιά δείγματα γραφής της Ν.Δ. Τόσο ώστε το ΚΙΝ.ΑΛΛ. απειλείται ακόμη και με διάσπαση, εξ’ αιτίας αυτής ακριβώς της τακτικής. Της επιρροής δηλαδή του Βενιζέλου στην πολιτική του νέου φορέα.
Γιατί είναι σήμερα παραπάνω από φανερό ότι οι δύο πρώην δυσκολεύουν τη ζωή των δύο νυν. Δεν μπορούν να πάρουν ανάσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά, αισθανόμενοι διαρκώς τη βαριά σκιά των προκατόχων τους πάνω από το κεφάλι τους. Φρόντισε μάλιστα ο Ευάγγελος Βενιζέλος να το κάνει λιανά για όσους δεν κατάλαβαν με την πρώτη. Μ’ εκείνο το σχεδόν απειλητικό «θα με βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας». Και όλοι βέβαια κατάλαβαν ποιος ήταν ο κεντρικός αποδέκτης της προειδοποίησης.
Δεν χρειάζεται δε κληρονομικό χάρισμα για να μαντέψει κανείς τι είναι εκείνο που, προπάντων, εμποδίζει τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να κρατήσουν στοιχειώδεις αποστάσεις ασφαλείας από το θηριώδες σκάνδαλο της Novartis. Κι αυτό λέει πολλά, πάρα πολλά για σήμερα και ακόμη ίσως περισσότερα για ό,τι ήθελε προκύψει αύριο - μεθαύριο...
