Παρακολουθεί κανείς την οικονομική - πολιτική συζήτηση, από τις στήλες της "Αυγής" και αλλού, τον τελευταίο καιρό, και έχει την αίσθηση πως «μια μεγάλη γάτα» βρίσκεται στο σακί και πασχίζει να βγει. Ποια είναι αυτή; Ότι κάθε προοδευτική οικονομική και κοινωνική πολιτική -όπως έχει δεσμευτεί και αυτονόητα πρέπει να τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ- θα συναντήσει την άρνηση των δανειστών (τρόικα - Γερμανία) να τη χρηματοδοτήσουν. Επομένως, άμεσα τουλάχιστον, θα πρέπει να ζήσουμε με τα έσοδα που οι ίδιοι μαζεύουμε. Και βέβαια θα πρέπει να ανασταλεί η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μέχρι την ανάκαμψη.
Αυτό έχει σημασία και για τις κοινωνικές παροχές και για τις επενδύσεις και για την κατανάλωση και για τις αξιώσεις και ψευδαισθήσεις μας. Σημαίνει ότι οι φόροι θα πρέπει να κατευθύνονται στις πιο βασικές κοινωνικές ανάγκες και οι υπόλοιποι -όσοι αντέχουμε ακόμα- «θα περιμένουμε».
Σημαίνει ότι κάθε μονάδα αγοραστικής δύναμης -εκτός των απολύτως αναγκαίων εισαγωγών- πρέπει ήδη από σήμερα να κατευθύνεται στην τόνωση της εσωτερικής αγοράς. Σημαίνει ότι, παράλληλα με την αντίσταση στις καταστροφικές ψευτο-επενδύσεις αρπακτικών κεφαλαίων, πρέπει ήδη από σήμερα να διαμορφώνουμε σχέδια για την ίδρυση επιχειρήσεων και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων με υγιείς όρους.
Σημαίνει ότι, παράλληλα με την αντίσταση στη διάλυση των δημόσιων οργανισμών και υπηρεσιών πρέπει ήδη από σήμερα να επεξεργαζόμαστε σχέδια ανασύνταξης με βάση την αξιοκρατία και την αυστηρή οικονομία δυνάμεων και πόρων.
Σημαίνει την κινητοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων - ακόμη και επαγγελματιών που σήμερα δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ - γύρω από ένα πρακτικό πρόγραμμα χρηστής διοίκησης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, με δίκαιη αμοιβή της εργασίας και κοινωνική προστασία, μακριά από κάθε αντίληψη «επιστροφής στο προχθές» της συντεχνιακής διάσπασης και του καταναλωτισμού. Σημαίνει τον συναγερμό δυνάμεων και συνειδήσεων, την απάρνηση κάθε πολυτέλειας και -αντί για τη διεφθαρμένη λέξη «λιτότητα»- μια νέα αυστηρότητα, πρώτα από τον εαυτό μας.
Στο μέτρο που θα κατακτούμε έμπρακτα μια τέτοια κατεύθυνση, όχι μόνο θα προετοιμάζουμε την αυριανή επιτυχημένη διακυβέρνηση, αλλά θα αφαιρούμε όπλα και συμμάχους από τη σημερινή συγκυβέρνηση, που μιλάει για διόρθωση και ενεργεί τη διάλυση. Δηλαδή θα κατακτούμε βήματα ηγεμονίας, που σημαίνει την ενσωμάτωση των ισχυρότερων σημείων του αντιπάλου στο δικό μας πρόγραμμα.
* Ο Διονύσης Διβάρης είναι δικηγόρος
