Όταν ναυάγησε ολοκληρωτικά για τη Ν.Δ. το σενάριο της αριστερής παρένθεσης, λίγο πριν το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης, επιστρατεύτηκε ως ένα αβανταδόρικο επικοινωνιακό επιχείρημα το θέμα της βίας και της εγκληματικότητας. Τι και αν τα στοιχεία και οι αριθμοί της ΕΛ.ΑΣ. μαρτυρούσαν το αντίθετο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε το θέμα δις στη Βουλή μέσα στο 2017.
Σήμερα, λίγο πριν από την ολοκλήρωση των Μνημονίων, με αφορμή την επίθεση φασιστοειδών στον Γιάννη Μπουτάρη, επανήλθε η Ν.Δ. με εύκολους συμψηφισμούς και Ρουβίκωνες να περιθάλψει την ακροδεξιά της συνιστώσα, παίζοντας επικίνδυνα με την Ιστορία και νομίζοντας ότι το σκοτεινό της παρελθόν για κάποιο λόγο έχει παραγραφεί.
Φαίνεται πως κυρίαρχη ανάγκη της είναι πρωτίστως να καλύψει τις επιτυχίες της κυβέρνησης στον τομέα της οικονομίας και δευτερευόντως να υπερασπιστεί το ακροδεξιό κομμάτι της, το οποίο έχει κάνει ρεσάλτο στην ηγεσία της. Επιπλέον, να προκαλέσει όσο γίνεται μεγαλύτερη φθορά στην κυβέρνηση, που όχι μόνο επιβιώνει της κρίσης, αλλά ανοίγει την πόρτα της εξόδου από τη μνημονιακή καταδίκη.
Από την άλλη, οι πολίτες γύρω μας πολύ λίγο φαίνεται να ανησυχούν για Ρουβίκωνες ή κουκουλοφόρους... παρά την τρομολαγνία των ΜΜΕ. Αντίθετα, φοβούνται την ανεργία, την ανέχεια, την έλλειψη συλλογικών συμβάσεων, ικανοποιητικών δομών Υγείας και Παιδείας.
Σε αυτά η Ν.Δ έχει μόνο μία απάντηση Μνημόνιο, ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Αδυνατεί και αποφεύγει να δώσει πειστικές απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, γιατί το όραμά της για τη χώρα έχει πραγματωθεί χρόνια τώρα. Είναι αυτό που οδήγησε στη χρεοκοπία με την κρατικοδίαιτη ιδιωτική επιχειρηματικότητα μιας κάστας και συστήματος διαπλοκής, που κάνει τα πάντα για να επανέλθει στις καρέκλες της εξουσίας και των ταμείων.
Στην πραγματικότητα, αυτό που φοβούνται ο Κυριάκος και οι «άριστοι» είναι ο λαϊκός παράγοντας. Φάνηκε άλλωστε από τη βιασύνη τους να χρεώσουν στις πλατείες των αγανακτισμένων την άνοδο της Χ.Α. την οποία οι ίδιοι και τα ΜΜΕ τους στοργικά υπέθαλψαν και γαλούχησαν. Μισούν τον λαό που τους στέρησε την εξουσία και πλέον τον φοβούνται. Φοβούνται γιατί ξέρουν ότι όσο κι αν τρομοκρατούν στα κανάλια για τις συντάξεις, δεν τους πιστεύει κανείς δώδεκα απανωτές μειώσεις επέβαλαν άλλωστε...
Χρεώνουν τη βία, από το τρικάκι, το γιαούρτι, τη βιτρίνα ώς τη μολότωφ και το κοινό ποινικό έγκλημα, στην Αριστερά, θεωρώντας πως θα πλήξουν το ηθικό της πλεονέκτημα. Δεν κατανοούν ότι δεν είναι κάποιος τίτλος τιμής, αλλά κατακτήθηκε μέσα από τους λαϊκούς αγώνες, τις διώξεις ,τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες που υπέστησαν οι αριστεροί αγωνιστές από το μαύρο μέτωπο που λούφαξε διαχρονικά μέσα στη Ν.Δ. και επεδίωκε με μανία τον αφανισμό τους. Η Ιστορία τούς εκδικήθηκε κι αυτό δεν το αντέχουν και μισούν τον λαό που το επέβαλε.
