Επιταχυντής σωματιδίων ονομάζεται μια ειδική μηχανική διάταξη που μπορεί και επιταχύνει σωματίδια σε μεγάλες ταχύτητες, οι οποίες μπορεί να φτάσουν ένα σημαντικό ποσοστό της ταχύτητας του φωτός.
Επιταχυντής οικονομικών συμφερόντων ονομάζεται μια ειδική διάταξη επικοινωνιακών μηχανισμών που μπορεί και επιταχύνει επιχειρηματικά σχέδια με επιστημονικό μανδύα, τα οποία μπορεί να φτάσουν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό που αρκεί ώστε να το μοιραστούν πολλοί.
Κατανοητή η διαφορά των δύο “επιταχυντών” ή χρειάζεται να μπούμε και σε παραδείγματα; Είναι διακριτές οι γραμμές που χωρίζουν την επιστήμη από το οικονομικό όφελος ή να δώσουμε ονόματα και διευθύνσεις; Μπορούμε να διαχωρίσουμε τα επιστημονικά άρθρα από τα στημένα δημοσιεύματα ή θα πρέπει να ψάχνουμε αυτούς που έσπευσαν χθες να “κατεβάσουν” από τις ηλεκτρονικές τους σελίδες κάποιες “καρκινικές ειδήσεις” για να καταλάβουμε το περιεχόμενο της απογοήτευσης που ένιωσαν για τη θλιβερή Ελλάδα που κλωτσάει αλόγιστα ευκαιρίες για την θεραπεία των καρκινοπαθών και ανάπτυξης του θεραπευτικού τουρισμού;
Στη χώρα που ανακάλυψε και έκανε οκτάστηλο το “θαυματουργό νερό του Καματερού” θα ήταν προσβολή για τη δημοσιογραφία αν δεν βρισκόταν έστω και ένα ΜΜΕ που να μην πιει νερό στο όνομα της δημιουργίας ενός πρότυπου αντικαρκινικού κέντρου του CERN στην Ελλάδα, κάνοντας παράλληλα γαργάρα τις εύλογες ενστάσεις περί αδυναμίας απόσβεσης τέτοιας επένδυσης, έλλειψης ανταγωνισμού λόγω ύπαρξης πληθώρας ομοίων ερευνητικών κέντρων στην ευρύτερη περιοχή και περιορισμένων και ελλιπών συγκεκριμένων μελετών για ένα αντίστοιχο “ελληνικό πείραμα”.
Στα γρήγορα και στο γόνατο γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις οργής, καταδίκης και απαξίωσης προς τα όργανα της Πολιτείας που τόλμησαν να αμφισβητήσουν προσωπικές στρατηγικές μελών της επιστημονικής κοινότητας, που επέλεξαν την πεπατημένη του φτηνού αντιπολιτευτικού λαϊκισμού παίζοντας με ευαίσθητες χορδές μιας κοινωνίας που σε κάποιο βαθμό έχει δοκιμάσει σχεδόν στο σύνολό της τη βασανιστική εμπειρία του καρκίνου. Έτσι λοιπόν, την ώρα που η κοινή γνώμη παρακολουθεί με αποτροπιασμό τις αποκαλύψεις για τη συμμορία που πλούτιζε με τα φάρμακα των καρκινοπαθών, κάποιοι επέλεξαν τη στιγμή ως εμπορικά κατάλληλη ώστε να ρίξουν στην αγορά μια αγοραία δόση ελπίδας στη συσκευασία της καταγγελτικής “είδησης”. Χωρίς καν τον απαραίτητο διάλογο, χωρίς ίχνος υπομονής για τις απαιτούμενες απαντήσεις, κάποιοι στήθηκαν στον τοίχο και παραδόθηκαν στον όχλο με την κατηγορία των ανάλγητων και απάνθρωπων. Και κάπως έτσι έκανε τη δουλειά του ο “επιταχυντής οικονομικών συμφερόντων”.
