ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ νιώσαμε κάτι μεταξύ θλίψης και ντροπής που σε αυτή εδώ τη χώρα δεν μπορεί να γίνει κανονικά ένας αγώνας ποδοσφαίρου και μάλιστα μεταξύ δύο σωματείων με κοινή προσφυγική καταγωγή, την Κωνσταντινούπολη. Και, δυστυχώς, κανείς δεν έχει κάποια ιδέα πώς θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα!
ΕΥΤΥΧΩΣ που την Κυριακή πήγα στην παράσταση της θεατρικής ομάδας του 5ου Λυκείου Νίκαιας. Μια σπουδαία ομάδα που έχει πίσω της ιστορία σχεδόν είκοσι ετών! Δεν ξέρω πόσοι μαθητικοί θίασοι μπορούν να ανταγωνιστούν κανονικούς και έμπειρους επαγγελματίες ηθοποιούς και παραγωγούς. Ξέρω -πλέον- με σιγουριά ότι εκεί στη Νίκαια μπορούν και με το παραπάνω, όπως διαπίστωσα στο έργο που είδα, «Το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
ΜΙΑ ΑΡΤΙΑ παράσταση με ζωντανή μουσική! Με 32 ηθοποιούς, 5 μουσικούς και ακόμα 16 συντελεστές της παράστασης. Το αποτέλεσμα θαυμαστό και η αγαλλίαση μεγάλη, απόλυτο παυσίπονο και θωράκιση για την καθημερινή δοκιμασία στην κοινωνία. Και όποιος δεν με πιστεύει, και αν μεταξύ αυτών είναι και η υπουργός Πολιτισμού, ας κάνει τον κόπο να πάει το προσεχές σαββατοκύριακο στο σχολείο για να το δει και να καταλάβει.
ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΝΗ παράσταση, που ήταν οι "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, συνέστησα στον υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου να πάει. Και όταν πήγε και είδε, μου έστειλε το ακόλουθο SMS: «Δημήτρη, γεια. Ήταν μια συγκλονιστική παράσταση αλλά και εμπειρία. Σε ευχαριστώ πολύ που με πίεσες να πάω».
ΜΙΛΩΝΤΑΣ για τις διεργασίες πριν από κάθε έργο όπως μου είπε η «μαμά» αυτής της θεατρικής ομάδας, η καθηγήτρια Μαίρη Αδαμοπούλου, υπάρχει ανοιχτή συζήτηση για όλα. Την επιλογή του έργου, την ομαδική σκηνοθεσία, τον τρόπο απόδοσης, τις όποιες παρεμβάσεις απαιτούνται. Και εκεί διαπιστώνεις τη φρεσκάδα των ιδεών των μαθητών. Καμιά άποψη, όσο τραβηγμένη κι αν ακούγεται, δεν απορρίπτεται χωρίς διάλογο και τεκμηρίωση.
ΑΥΤΗ τη φρεσκάδα, τον ενθουσιασμό το όραμα των νέων οφείλουμε όλοι να αξιοποιήσουμε εφόσον πιστεύουμε στο εργαλείο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. «Πρέπει να εμπιστευτούμε τους νέους» υπογράμμισε συγκινημένη μετά την παράσταση η Μ. Αδαμοπούλου. Δεν χρειαζόταν όμως καμιά υπόμνηση.
ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ από το αποτέλεσμα. Ερμηνείες συγκινητικές και άψογες. Οι θεατές μαγεμένοι. Κάποια από τα παιδιά θα έβαζες στοίχημα πως, δεν μπορεί, είναι έμπειροι ηθοποιοί! Κοστούμια εντυπωσιακά και ευρηματικά. Μακιγιάζ θαυμαστό. Και σκηνοθεσία πρωτοποριακή, με τη σκηνή για πρώτη φορά να είναι στο κέντρο του θεάτρου και γύρω - γύρω οι θεατές να ενοποιούν τον χώρο.
Στηρίζοντας τους νέους της δημιουργίας, στηρίζουμε το μέλλον του τόπου.
