Της Τζίνας Πολίτη
Λέγεται πως κυκλοφορεί ένας ιός ο οποίος μολύνει πολιτικά πρόσωπα. Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας είναι ο ψυχαναγκασμός. Έτσι εξηγείται και η από τριών ετών επιμονή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκη για την προκήρυξη εκλογών. Ο ιός φαίνεται πως μεταδόθηκε και στην πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ., η οποία προσφάτως έφτασε στο σημείο να ζητά με εμμονή: Εκλογές εδώ και τώρα!
Μάταια οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα του λαού δεν θέλει εκλογές, μάταια ο πρόεδρος των Ελλήνων Βιομηχάνων λέει ότι οι εκλογές τώρα θα ήταν καταστροφή για τη χώρα, μάταια οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι αναβαθμίζουν την οικονομία της Ελλάδας από την κατηγορία «σκουπίδια» σε εκείνη του «Β», μάταια οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συγχαίρουν την κυβέρνηση για τα επιτεύγματά της και διαβεβαιώνουν ότι το 2018 η χώρα θα βγει από τα Μνημόνια.
Πού στηρίζουν λοιπόν την απαίτησή τους για εκλογές τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Η απάντηση δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς: ότι στηρίζεται σε πολιτικά επιχειρήματα. Η απάντηση είναι ότι στηρίζεται στο Αντιλεξικό και μόνο! Στη βάση αυτού του γλωσσικού συμβούλου διαμορφώνουν τη ρητορική τους τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ και οι πολιτικές δυνάμεις. Μια κοινότοπη παρομοίωση που χρησιμοποιούν συνεχώς για να περιγράψουν τη φρικτή κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα, είναι εκείνη της χώρας ως καραβιού («η Ελλάδα βουλιάζει»), ή ως οχήματος («η Ελλάδα οδηγείται στον γκρεμό»). Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα με την “όπισθεν”! Σύσσωμη λοιπόν η πολιτική χορωδία άδει:
Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν α-α-ακυβέρνητο,
Ωε, ωε, Ωιμέ, ωιμέ!
Σύμφωνα λοιπόν με τη ρητορική του Αντιλεξικού, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας είναι: «Αριστερός, ψεύτης, ραδιούργος, τυχάρπαστος, τυχοδιώκτης, εξουσιομανής, σκευωρός, ανίκανος, άπιστος, ιερόσυλος, φαύλος, επικίνδυνος, κακόπιστος, υποκριτής, μαρτυριάρης, καταστροφικός, ανήθικος, κομμουνιστής, συμμορίτης» (Το αναγνωστικό κοινό μπορεί να προσθέσει όσα ξεχάσαμε στο Twitter).
Στόχος λοιπόν όλων αυτών των “κοσμητικών” επιθέτων είναι να μεταφέρουν το μήνυμα ότι, σε αντίθεση με τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση ώς το 2015, τότε που η δημοκρατία, η αξιοκρατία, η διαφάνεια και η ευημερία κυριαρχούσαν, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κατέστρεψε όλα οδηγώντας τη χώρα στο χείλος της αβύσσου! Εξ ου και το απεγνωσμένο αίτημα για εκλογές. Αντιλέγει κανείς;
Που ’σαι Λαζόπουλε που πριν τα ’λεγες όλα χύμα
Φίμωτρο σου φορέσανε και όλοι μας λέμε: Κρίμα!
Ισορροπίες δεν κρατάς, η πλάστιγγά σου γέρνει,
Κι απ’ όσα λες το μήνυμα που φαίνεται να βγαίνει
Είναι: Τρέξε Λαέ και μαύρισε τους τάχα μου φωστήρες,
Νου Δου και Κίνημα Αλλαγής οι μόνοι σου Σωτήρες!
Επιστρέφοντας στη μολυσματική ασθένεια του ιού, θα σημειώσουμε ότι προφανώς οι πληγέντες δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει «Πρώτη φορά Αριστερά», ή μάλλον καταλαβαίνουν, αλλά δεν θέλουν να το καταλάβουν οι ψηφοφόροι. Σημαίνει λοιπόν ότι για πρώτη φορά έχουμε έναν πρωθυπουργό που δουλεύει ακατάπαυστα, σκληρά, με σοβαρότητα, χωρίς να αυτοδιαφημίζεται. Το ίδιο και οι υπουργοί της κυβέρνησης. Σημαίνει σχεδιασμό, πράξεις και όχι λόγια, όπως φάνηκε σε όλα τα περιφερειακά συνέδρια, γιατί «λεφτά υπάρχουν» και γι’ αυτό ήδη εκτελούνται έργα.
Γιατί το καφκικό σύστημα της γραφειοκρατίας, στην οποία είχαν καταδικάσει τον πολίτη οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τους διορισμούς ανίκανων κομματικών ημετέρων, με τις ατέλειωτες στοίβες “εγκυκλίων” που οδηγούσαν σε δαιδαλώδη περιπλάνηση τον ατυχή πολίτη για “υπογραφή” από γραφείο σε γραφείο, όλα αυτά ψηφιοποιούνται και σύντομα θα αλλάξει η καθημερινότητα του πολίτη! Γιατί, σταδιακά, μεθοδικά και σύμφωνα με τον νόμο, η χώρα βγαίνει επιτέλους από το τέλμα της διαπλοκής, παύει να είναι «αμπέλι ξέφραγο».
Τα πληροφορείται όλα αυτά ο ελληνικός λαός ή πέφτει θύμα της παραπληροφόρησης και των fake news που μεταδίδουν τα ΜΜΕ, καθοδηγούμενα από τα συμφέροντα των καναλαρχών, ώστε να διαμορφώνεται κατά τη βούλησή τους η κοινή γνώμη; Όχι. Ελάχιστοι τα πληροφορούνται, γιατί ελάχιστη είναι η στήριξη αυτής της κυβέρνησης από μέσα επικοινωνίας. Υπάρχει, ωστόσο, ως μέσο γνώσης, το οποίο υπερβαίνει τις πονηρίες των ελίτ, το “ένστικτό”, το οποίο εκφράζεται μέσα από τις λαϊκές ρήσεις: «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». «Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς». «Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!» «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται».
Έτσι, το 2019, λαού θέλοντος, η «πρώτη φορά Αριστερά» θα ξανακάνει την έκπληξη! Και τότε, θλιμμένοι, οι εκλογομανείς θα σιγοτραγουδούν:
Φτωχό κομπολογάκι μου
Εσύ ’σουν το μεράκι μου.
Συ μου πέρναγες την ώρα,
Τι θα γίνω χωρίς εκλογές τώρα!
