της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου*
Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποσυρθεί από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, που με τόσο κόπο είχε επιτευχθεί το 2015, είναι μια ακόμη ανεύθυνη πράξη του, η οποία φέρνει όλο και πιο κοντά για την ανθρωπότητα τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Ευτυχώς, τόσο το Ιράν όσο και οι υπόλοιποι εταίροι (πλην του Ισραήλ) εμμένουν στη συμφωνία.
Η Συνθήκη Mη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων (Nuclear Non-Proliferation Treaty) -σε αυτήν στηρίζονται οι κυρώσεις κατά του Ιράν και της Β. Κορέας και η οποία είχε χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για την επίθεση κατά του Ιράκ- είχε αρχικά υπογραφεί το 1968 και περιείχε 3 βασικές αρχές:
1) Οι πυρηνικοκάτοχες χώρες δεν θα πρέπει να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα ή να βοηθούν άλλους να τα κατασκευάσουν.
2) Όλοι έχουν δικαίωμα στην τεχνογνωσία για την πυρηνική ενέργεια.
3) Όλοι θα πρέπει να κάνουν βήματα στον πλήρη πυρηνικό αφοπλισμό.
Αυτές οι αρχές, αντί να εφαρμοστούν, χρησιμοποιήθηκαν από τους δυνατούς (κυρίως τις ΗΠΑ) ως πρόσχημα επιθετικών πράξεων, την ώρα που και οι ίδιες τις παραβιάζουν. Και χρησιμοποιούν την ίδια δικαιολογία (την ανάγκη της δικής τους ασφάλειας) σαν απειλή επέμβασης, περιστασιακά, κατά της Β. Κορέας και επίμονα κατά του Ιράν, την ώρα που το Ισραήλ, το οποίο κατέχει πυρηνικά, δεν έχει υπογράψει καμιά συνθήκη και δεν δέχεται κανενός είδους επιθεώρηση.
Η επίθεση ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας, με πρόσχημα την ατεκμηρίωτη χρήση χημικών όπλων (μετά την πολυδιαφημισμένη από τους ίδιους τους Αμερικανούς πλήρη καταστροφή τού χημικού οπλοστασίου του Άσαντ), ανέδειξε σε όλο της το μεγαλείο την υποκρισία των ισχυρών, οι οποίοι ήταν εκείνοι που εξόπλισαν με χημικά όπλα τόσο την κυβέρνηση όσο και τους αντικαθεστωτικούς. Την ίδια ώρα, κανείς δεν συγκινείται από την αδιάλειπτη τουρκική επιθετικότητα σε όλη την περιοχή και ιδιαίτερα στο Αφρίν, ενώ το ΝΑΤΟ κρατά πολιτική ίσων αποστάσεων για τις παραβιάσεις σε Αιγαίο και Κύπρο.
Την ώρα που στον ΟΗΕ συνεχίζονται οι συζητήσεις για την εφαρμογή της Συνθήκης Πλήρους Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων (ΤΝΡΤ), που ψηφίστηκε στις 7.7.2017 στον ΟΗΕ από 122 κράτη μέλη (και την οποία 58 ήδη υπέγραψαν και 8 επικύρωσαν), οι ΗΠΑ με αυτή την πράξη δυναμιτίζουν την αξιοπιστία του διεθνούς δικαίου και καταστρέφουν τις καλές προϋποθέσεις που είχαν δημιουργηθεί στις συζητήσεις με τη Βόρεια Κορέα και την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή.
Η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια μπορεί να επιβληθούν μόνο με τη δημιουργία κοινών κανόνων δικαίου. Κανένα κράτος δεν είναι «αξιόπιστο» για να κατέχει τα χειρότερα όπλα. Τα χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα είναι και πρέπει να είναι απαγορευμένα για όλους. Όμως η υποκρισία πρέπει να σταματήσει. Κανείς δεν διόρισε τις ΗΠΑ ή οποιονδήποτε άλλο να επιβάλει τη διεθνή νομιμότητα όποτε τους συμφέρει.
Η πρόκληση της διεθνούς κοινότητας σε μια πραγματικότητα όπου μονίμως οι ισχυροί μπορούν να καταστρατηγούν το διεθνές δίκαιο είναι στο ποιος και πώς θα μπορεί, ανεξάρτητα και αμερόληπτα, να αναζητεί και να καταδικάζει τους δράστες και πώς θα επιβάλλεται δίκαια η τιμωρία, που απαιτεί σύσσωμη η ανθρωπότητα, για τέτοια φρικτά εγκλήματα.
* Η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου είναι Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής (ελληνικός κλάδος της IPPNW - International Physicians for the Prevention of Nuclear War), αντιπρόσωπος Ελλάδας της ICAN (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons)
