«Ο Phylax ξεκουράζεται σε μια αποθήκη» είπε ο Κωστής Γεωργίου, δημιουργός του αγάλματος που ενόχλησε σφόδρα ακροδεξιούς και θρησκόληπτους σκοταδιστές με αποτέλεσμα να πέσει θύμα βανδαλισμού.
Μιλώντας στην ΕΡΤ ο δημιουργός του αγάλματος, αναφερόμενος στην επίθεση που δέχτηκε το έργο του, σημείωσε πως “η τέχνη πρέπει να καταθέτει ιδέες και να δίνει στον πολίτη τη δυνατότητα να βλέπει τον κόσμο και διαφορετικά από ό,τι έχει συνηθίσει να τον βλέπει” και συμπλήρωσε με απογοήτευση: “Έχουμε κενό παιδείας στα εικαστικά”.
Παρ' ότι μετά τον βανδαλισμό και την αποκαθήλωση του αγάλματος ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου ζήτησε την επανατοποθέτησή του, ο ζωγράφος και γλύπτης Κωστής Γεωργίου αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας πως δεν θα ήθελε να βρεθεί ξανά στη μέση θρησκευτικών και πολιτικών παιχνιδιών και πως εξετάζει τις προτάσεις που μέχρι στιγμής έχει δεχτεί για τη “μετακόμιση” του Phylax σε κάποιες άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον.
“Οι αντιδράσεις στο έργο μου προέρχονται και από την έλλειψη παιδείας” επαναλαμβάνει ο διεθνούς φήμης εικαστικός υπενθυμίζοντας σε όλους μας την πολιτιστική ήττα που η κοινωνία μας υπέστη από μια ομάδα φανατικών και μια χούφτα απαίδευτων δημοσιογράφων που, εξωτερικεύοντας τις προσωπικές τους ελλείψεις, δεν διστάζουν να ρίξουν νερό στον μύλο του σκοταδισμού λοιδορώντας άλλοτε τον Phylax και άλλοτε την εικαστική πρόταση των σπουδαστών της Σχολής Καλών Τεχνών για το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους σε πλατεία των Ιωαννίνων.
Ο Phylax μπορεί να “ξεκουράζεται” πλέον σε κάποια αποθήκη, οι πικρίες του δημιουργού του να περνούν στα ψιλά της επικαιρότητας και οι ολίγοι μπορούν να πανηγυρίζουν τις αποκαθηλώσεις και τις νίκες τους εις βάρος του πολιτισμού. Όσο για τους υπόλοιπους; Αυτοί μπορούν, τις ώρες κοινού, να επισκεφθούν την αποθήκη όπου ο έκπτωτος Phylax στέκεται αμήχανος ανάμεσα στις προθήκες που φιλοξενούν έννοιες όπως πρωτοπορία, παρεμβατικότητα, αισθητική, πρόκληση, σύγχρονο, παράδοξο, αντισυμβατικό και ένα πλήθος ακόμη όρων ασύμβατων με την ελληνοχριστιανική αγωγή παρελθόντων ετών που εξακολουθεί να περιφρουρεί μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους, ακόμη και πλατείες.
Η προσωρινή αποθήκευση του Phylax αλλά και το ενδεχόμενο μετανάστευσής του στο εξωτερικό λογίζονται ως ήττα της κοινωνίας και νίκη κάποιων σκοτεινών μειοψηφιών -είτε μας αρέσει είτε όχι. Παρά την ήττα πάντως μας έμεινε ο Τρούμαν, αγέρωχος και καμαρωτός, στη θέση του, οπότε μπορεί να είμαστε και πάτσι. Ή μήπως όχι;
