του Τάσου Παππά*
[...] Τι γίνεται; Οι άπλυτοι, οι άσχετοι και οι κολλητοί διοικούν τη χώρα; Ναι, αυτό συμβαίνει, αν πιστέψουμε ορισμένα ξένα μέσα ενημέρωσης που, ενώ εμφανίζονται ως έγκυρα και σοβαρά, έχουν διακριθεί στο άθλημα του φασίζοντος αριστοκρατισμού.
Είναι αυτά που αποκαλούσαν τους Έλληνες τεμπελχανάδες, κι ας δούλευαν περισσότερες ώρες από πολλούς Ευρωπαίους (με στοιχεία της Ε.Ε.), που κατηγορούσαν τους Έλληνες πολιτικούς ότι είναι επιρρεπείς στη μίζα (ξεχνώντας βεβαίως να αναφέρουν ποιοι τις έδιναν), που εγκαλούσαν την ελληνική κοινωνία για κλίση προς τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία (στις χώρες τους η άκρα Δεξιά είτε συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας είτε είναι παρούσα σε κρίσιμα κρατικά πόστα).
[...] Αλλά πώς να μην κάνουν κουμάντο στη χώρα οι πληβείοι αφού επικεφαλής της κυβέρνησης (συμμορία κατά την αντιπολίτευση) βρίσκεται ένας τύπος ο οποίος πριν γίνει πρωθυπουργός ήταν μια περιθωριακή φιγούρα, με περιορισμένες επαγγελματικές, πολιτικές και διοικητικές εμπειρίες; Όπως ανέφερε πριν από μερικές βδομάδες το κύριο άρθρο κυριακάτικης εφημερίδας, «η επαφή του με τη λειτουργία της χώρας ήταν σχεδόν μηδενική. Και επειδή η πολιτική εκπαίδευσή του ήταν συγκεκριμένη -στο πεζοδρόμιο αποκτημένη- διακρινόταν από ελλείμματα χαρακτηριστικά και ιδιαιτέρως από την αριστερίστικη-κινηματική θρασύτητα αμφισβήτησης των πάντων, των θεσμών συμπεριλαμβανομένων».
Αριστεριστής λοιπόν (στην ΚΝΕ ήταν ο άνθρωπος) και εκπαιδευμένος στο πεζοδρόμιο (προσβολή μεγάλη για τους κατοίκους των βορείων προαστίων και τους θαμώνες των σικ εστιατορίων). Φαντάζεστε σε πόσο μεγάλη υπόληψη έχουν τους πολίτες που τον ψήφισαν δύο φορές. Μάλλον δεν είχε προλάβει να τους ξεβλαχέψει ο γνωστός τρακαδόρος και διασκεδαστής των νεόπλουτων.
Στους παλιότερους αυτή η επιχειρηματολογία που σήμερα εκπορεύεται από κάποτε κεντροαριστερά μέσα ενημέρωσης θυμίζει τη ρητορική που χρησιμοποιούσε η Δεξιά και οι φιλικές της εφημερίδες λίγο πριν από τις εκλογές του 1981 και αμέσως μετά, για το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ. [...]
Το κακό για τους υπερασπιστές της συστημικής τάξης και της πολιτικής κανονικότητας είναι ότι την Ελλάδα δεν την οδήγησαν στη χρεοκοπία τα γκαρσόνια και οι λαστιχάδες, αλλά οι γόνοι πολιτικών δυναστειών που κληρονόμησαν ακόπως όνομα, κύρος, περιουσίες και κόμματα, οι «έμπειροι» που έμαθαν την πολιτική στα σαλόνια, στις δεξιώσεις και στις πρεσβείες, οι αχυράνθρωποι επιχειρηματιών, οι σπουδαγμένοι σε φημισμένα πανεπιστήμια της Δύσης με το μπλαζέ ύφος, οι επαγγελματίες της πολιτικής χωρίς ένσημα σε κανένα Ταμείο, τα αγόρια και τα κορίτσια της αστικής τάξης με τα ντοκτορά στην οικονομία και τη διοίκηση επιχειρήσεων. Αυτοί έκαναν κουμάντο και μας πρόκοψαν...
Αποσπάσματα άρθρου στην "Εφημερίδα των Συντακτών"
