Του Γιώργου Παγώνη
Στις 24.3.1999 τα ΝΑΤΟϊκά βομβαρδιστικά άρχισαν να σφυροκοπούν τη Γιουγκοσλαβία. Οι βομβαρδισμοί, που συνεχίστηκαν επί τρίμηνο προκαλώντας εκατοντάδες θύματα, κατέστρεψαν τις υποδομές και γονάτισαν τη χώρα.
Στις 7.4.2017 οι ΗΠΑ, ηγετική χώρα του ΝΑΤΟ, έπληξαν με 59 πυραύλους στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Συρίας στην περιοχή της Shayrat. Από την επίθεση, σύμφωνα με συριακές πηγές, υπήρξαν δεκαέξι θύματα, εκ των οποίων οι εννέα ήταν άμαχοι.
Το Σάββατο 14.4.2018 οι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι ΗΠΑ, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο έπληξαν με 105 πυραύλους μια σειρά στόχους επί συριακού εδάφους. Αυτή τη φορά δεν υπήρξαν αναφορές για ανθρώπινα θύματα.
Οι επεμβάσεις αυτές έχουν μια σειρά από κοινά χαρακτηριστικά:
- Έγιναν χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ και κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας.
- Έγιναν με την επίκληση των ανθρωπιστικών εγκλημάτων, τα οποία, κατά την άποψη των NATOΪκών, διέπραξαν οι χώρες που υπέστησαν τις επιθέσεις. Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας το ανθρωπιστικό έγκλημα ήταν η εθνοκάθαρση εις βάρος των αλβανικής καταγωγής Κοσοβάρων. Στη περίπτωση της Συρίας η χρησιμοποίηση χημικών όπλων.
- Και οι δύο χώρες, Γιουγκοσλαβία και Συρία, είχαν φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία.
- Παρουσιάζουν μια επιλεκτικότητα. Συμπεριφορές ανάλογες μ' εκείνες της Σερβίας στο Κόσοβο επέδειξε την ίδια εποχή και η Τουρκία στο τουρκικό Κουρδιστάν, αλλά και πρόσφατα, το 2017, η Μιανμάρ στην επαρχία της Ρακχίν. Η ανθρωπιστική ευαισθησία απουσίασε.
Έχουν και κάποιες διαφορές:
1. Η επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία έγινε υπό τα χειροκροτήματα όλων σχεδόν των γειτονικών της κρατών. Τα αραβικά κράτη στη γειτονιά της Συρίας δεν πολυενθουσιάστηκαν. Συγκεκριμένα:
* Iράκ: "Οι επιδρομές των ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας ήταν μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη που θα βοηθήσει στην επέκταση της τρομοκρατίας" ("Al Ahram").
* Ιορδανία: "Η συνέχιση της βιαιότητας θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη βιαιότητα, θύμα της οποίας θα είναι ο συριακός λαός" (Reuters).
* Λίβανος: "Αυτό που έγινε στη Συρία δεν βοηθά να βρεθεί μια πολιτική λύση" (OlJ).
* Αίγυπτος: "Η Αίγυπτος θα συνεχίσει να δείχνει την αλληλεγγύη της στη Συρία και το συριακό έθνος με σκοπό να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους για ασφάλεια και σταθερότητα" ("Al Ahram").
2. Στην Τουρκία πέρυσι δεν υπήρχε κανείς που να αμφιβάλλει ότι ο Άσαντ ήταν υπεύθυνος για τα χημικά. Xαρακτηριστικό το άρθρο του Μohamad Bazzi στη Hurriyet: "Γιατί ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα". Φέτος οι αμφιβολίες πύκνωσαν. Δηλωτικό το άρθρο του Hakki Ocal στην κυβερνητική Sabah (15.4.2018): “Άσαντ: Ένα ζώο, αλλά όχι τρελός”.
Το να αυτοδιορίζονται κάποιες δυτικές κυβερνήσεις παγκόσμιοι εισαγγελείς, δικαστές και χωροφύλακες ταυτοχρόνως και να επεμβαίνουν -χωρίς μάλιστα να ρωτούν τα κοινοβούλιά τους-, εκτός του ότι παραβιάζει τις αρχές του διεθνούς δικαίου και της δημοκρατίας, κάνει και μια άλλη ζημιά. Προσβάλλει. Κάνει τον δυτικό κόσμο να χάνει τη μάχη για τα μυαλά και τις ψυχές. Κι αυτό είναι το χειρότερο.
