Του Γιάννη Γούναρη*
Είναι μεγάλο πράγμα να έχεις δίκιο και να μην ξέρεις πώς να το βρεις.
Αυτό το ερώτημα μου δίνει την αφορμή να τοποθετηθώ από κάποια άρθρα της "Αυγής" στις 18.2.2018 και στις 25.2.2018 για τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Λέει λοιπόν ο σ. Βασίλης Κωτούλας: Εμείς οι κομμουνιστές του εσωτερικού είχαμε σωστότερες θέσεις από τους κομμουνιστές του εξωτερικού, όπως τουλάχιστον επικαλείται τον όρο εσωτερικού.
Άκου, σ. Βασίλη Κωτούλα: Οι κομμουνιστές δεν είναι ούτε του εσωτερικού ούτε του εξωτερικού. Οι κομμουνιστές ήταν, είναι και θα μείνουν διεθνιστές. Βέβαια όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και ουσιαστικά. Οι αναλύσεις παρακάτω. Ενώ είχατε δίκιο για τις σωστότερες θέσεις που είχατε, το χάσατε γιατί αποχωρήσατε και δημιουργήθηκε η διάσπαση. Εκ των πραγμάτων αυτοί που έμειναν στην Κ.Ε. με έδρα το Βουκουρέστι της Ρουμανίας σάς διέγραψαν. Κακώς, βέβαια. Σαν να λένε απαγορεύεται να διαφωνείς. Άκου, σ. Βασίλη Κωτούλα, και όσοι θέλετε να επικαλείστε εσωτερικοί. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν αποχωρούν ούτε παραιτούνται από τους στόχους που έχουν, όπως οι δικοί σας στόχοι που πραγματικά ήταν σωστότεροι. Εμείς που ήμασταν εδώ στο εσωτερικό της χώρας και οργανωθήκαμε στο ΚΚΕ μετά την αναγνώριση του 1974, ήμασταν αρκετές δεκάδες χιλιάδες μέλη και στελέχη που είχαμε τις ίδιες θέσεις με τις δικές σας. Αλλά δίνοντας μάχη καθημερινά μέσα στις εσωκομματικές διαδικασίες και στα συνέδρια 10ο και 11ο φτάσαμε στο ένδοξο 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1987 που πήρε την ιστορική απόφαση που έλεγε: Το ΚΚΕ με την Αριστερά και τον λαό για την αλλαγή προς τον σοσιαλισμό. Έτσι σπάσαμε τη λογική των εγκάθετων, όπως έτσι τουλάχιστον τους χαρακτηρίζετε, και όχι βέβαια αδίκως.
Εκ των πραγμάτων την εξουσία θα τη διεκδικήσουμε διά κοινοβουλευτισμού και όχι διά επαναστατικής οδού. Έτσι καταργείται η λογική της δικτατορίας του προλεταριάτου και του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που πιστεύουμε να ήταν και δική σας θέση, διότι κάποτε ίσως να πέρναγε, αλλά σήμερα όμως όχι. Άρα, κακώς αποχωρήσατε και δημιουργήθηκε η διάσπαση. Η μάχη δίνεται πάντα στο μέτωπο όπου υπάρχει, και όχι από εσώκλειστα τριπλά παράθυρα του Περισσού. Και να ζητάς τις κάμερες για να σε δούν πώς αγωνίζεσαι σπάζοντας τζαμαρίες κ.λπ. Έτσι, φτάσαμε στο 1988 και όλοι μαζί δημιουργήσαμε τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Για να φτάσουμε στις εκλογές του 1989 και να σπάσουμε το κυβερνητικό μονοπώλιο του δικομματισμού, με μοναδικό σύνθημα όλων των κομμάτων η "κάθαρση" από τους Κοσκωτάδες κ.λπ., και σχηματίσαμε τις δύο κυβερνήσεις, με δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη, γιατί οι αντίπαλοί μας δεν τολμούσαν να συγκυβερνήσουν επειδή θα προδίδονταν τα σχέδιά τους.
Δεν άργησε να έρθει όμως το 1991 και τον Σεπτέμβριο πραγματοποιεί ο ενιαίος συνασπισμός την πρώτη του συνέλευση. Κάποιοι άλλοι έρχονται τώρα και δημιουργούν καινούργια διάσπαση. Ήταν μερικά στελέχη του ΚΚΕ που δεν συμφωνούσαν με τη λογική του ενιαίου συνασπισμού. Με τον φόβο ότι θα μας διαλύατε το κόμμα. Δηλαδή το 1% που είχε τότε το λεγόμενο εσωτερικό θα διέλυε το 11% που είχε το ΚΚΕ. Έτσι τα μάζεψαν και έφυγαν μερικά επώνυμα στελέχη τύπου Παπαρήγα, Μαΐλη, Χαλβατζή κ.λπ. για να πετύχουν τη διάσπαση και να γαντζωθούν στις ηγετικές καρέκλες του κόμματος και να το καταντήσουν εδώ που βρίσκεται σήμερα. Η πλειοψηφία του κόμματος μείναμε στον ενιαίο Συνασπισμό για να ολοκληρώσουμε τη σωστή απόφαση του 12ου Συνεδρίου. Εάν δεν αποχωρούσατε τότε το 1968 και ήμασταν όλοι μαζί, έτσι το 1992 στο 13ο συνέδριο του ΚΚΕ θα είχαμε την πλειοψηφία μέσα στο κόμμα, βάσει βέβαια των αποτελεσμάτων, στην εκλογή της Κ.Ε. του ΚΚΕ των 111 μελών, η Παπαρήγα πήρε 57 ψήφους και ο Γιάννης Δραγασάκης πήρε 54, που σημαίνει εκ των πραγμάτων θα είχαμε πλειοψηφία. Γι' αυτό όλοι εμείς που θέλουμε την ενότητα του υγιούς αριστερού κινήματος επιβάλλεται να δεχτούμε ότι το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα παραμείνει η σπονδυλική στήλη του αριστερού σώματος. Απλά είναι άρρωστη η σπονδυλική στήλη, έναντι του υπολοίπου σώματος, που είναι η αυτή καθ' αυτή υγιής Αριστερά.
Άντε λοιπόν όλοι μαζί να την αποθεραπεύσουμε τη σπονδυλική στήλη για να πάμε μπροστά. Γι' αυτό, σ. του ΚΚΕ, σταματήστε να μονοπωλείτε αυτό που δεν σας πάει. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στο 2018 και όχι στο 1918. Οι διαφορές μας είναι λίγες, με μια μικρή προσπάθεια όλα μπορούν να γίνουν. Εάν βέβαια θέλετε να λυθούν τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του λαού και της χώρας γενικότερα, που οι αντίπαλοί μας τα δημιούργησαν. Η δουλειά όλων των κομμουνιστών στον Συνασπισμό συνεχίζεται, ώσπου φτάσαμε στο 6ο Συνέδριο του Συνασπισμού το 2009 για να εκδηλωθεί καινούργια διάσπαση, με τη λεγόμενη ΔΗΜ.ΑΡ. Γνωστά για όλους μας, που κατάντησε να συνεργάζεται με το καταχρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα των Σαμαράδων, Βενιζέλων δίχως να έχει στόχους. Έτσι, σε τρία χρόνια από 6% η ΔΗΜ.ΑΡ. έφτασε στο 0%. Να που η σωστή δημιουργική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και με έναν πραγματικά άξιο πρόεδρο με αρκετά χαρακτηριστικά στοιχεία, όπως ευχέρεια λόγου, νέο σε ηλικία και πάνω απ' όλα άφθαρτο πολιτικά φτάσαμε στο ζητούμενο που πρέπει να έχει ένας κομμουνιστής: στην κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας στη χώρα μας που τη λένε Ελλάδα.
Να δώσω και μια απάντηση για κάποιους που θέλουν να καλύπτουν τις βρωμιές τους. Μη μιλάτε για βρώμικο '89. Ξέρετε γιατί; Γιατί οι οικονομικές σας ατασθαλίες της δεκαετίας του '80 ήταν πάρα πολλές (τύπου Κοσκωτά κ.λπ). Πράγμα που οι πολιτικοί σας συνεταίροι της Ν.Δ. και η στημένη Δικαιοσύνη τότε σας κάλυπτε. Κάτι που δεν βλέπω να γλυτώσετε τώρα για τις οικονομικές ατασθαλίες σας, τύπου Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ κ.λπ.
Για να συνεχίσω την κατάρα που δέρνει πάντα την Αριστερά με τις γνωστές διασπάσεις. Αφού πήραμε την κυβερνητική εξουσία με στόχο να βγάλουμε τη χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο, έπρεπε να διαπραγματευτούμε έτσι τα πράγματα για να δώσουμε μηνύματα στους εταίρους μας της Ε.Ε. ότι δεν λειτουργούνε σωστά, γι' αυτό και αρκετές χώρες της Ε.Ε. έχουν οικονομικά προβλήματα. Γιατί δεν είναι δυνατόν μία χώρα όπως η Ελλάδα να βρίσκεται με 1,5 τρισ. ευρώ σε ξένες τράπεζες και να είναι καταχρεωμένη. Όπου τον Ιούνιο του 2015 εμφανίστηκαν καινούργιοι "πατριώτες" διασπαστές, τύπου Λαφαζάνηδων κ.λπ., με τη γνωστή Αριστερή {λατφόρμα, τα μάζεψαν και έφυγαν για να ρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς. Να που τον Σεπτέμβριο του 2015 ο καλά σκεπτόμενος ελληνικός λαός ξαναδίνει την κυβερνητική εξουσία στην πραγματικά υγιή Αριστερά, για να ολοκληρώσει την επιθυμία του, που ήταν η οικονομία και η ομαλότητα του κράτους, γιατί το αισθάνονταν μερικοί για ιδιοκτησία τους, και πάνω απ' όλα την κάθαρση των σκανδάλων κ.λπ. Ενώ η πορεία της κυβέρνησης, έστω με τις διάφορες τεχνητές δυσκολίες που δημιουργούν αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα και βρίσκεται εδώ που βρίσκεται, πάει πολύ καλά, κάτι που εγώ δεν το περίμενα. Γι' αυτό αναρωτιέμαι τι θέλουν κάποιοι ονομαζόμενοι 53+ και κάνουν δηλώσεις, που μυρίζει καινούργια διάσπαση; Αφού οι θέσεις τους είναι σωστές και καλοδεχούμενες, γιατί να έρχονται από κάποιο χώρο και όχι προσωπικές;
Όμως, για να μην φανεί ότι εγώ προσωπικά ο γράφων διαλέγω τον τρόπο μόνο να κρίνω, δέχομαι να μου κάνετε κριτική κι εσείς. Γι' αυτό συστήνομαι. Λέγομαι Γούναρης Γιάννης. Γεννήθηκε το 1939, το 1958 οργανώνομαι στη Ν. της ΕΔΑ, το 1963 στους Λαμπράκηδες, συνέχεια στην παρανομία της χούντας, το 1975 στο ΚΚΕ έως το 1992. Από εκεί και μετά στον Συνασπισμό έως σήμερα στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ της πραγματικά υγιούς Κομμουνιστικής Αριστεράς, δηλαδή γεμάτα 60 χρόνια οργανωμένης ζωής και πάλης στα κοινά προβλήματα που απασχολούν τον λαό. Είκοσι χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είκοσι χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα TV ΕΒΕ στα αθλητικά, πολιτιστικά κ.λπ. Να είστε σίγουροι πως κάτι καλό μου έχουν αφήσει όλα αυτά τα χρόνια στο μεγάλο πανεπιστήμιο της υγιούς Αριστεράς. Γι' αυτό κάνω μια σύσταση σε όσους θέλετε να το παίζετε αφ' υψηλού μέσα στον χώρο της Αριστεράς και ιδιαίτερα στην κυβέρνηση: Μην το κάνετε, θα εκτεθείτε. Αυτό τουλάχιστον μας άφησαν να καταλάβουμε όλοι οι διασπαστές.
Έχω την αίσθηση ότι το γνωρίζετε κι εσείς ότι ο ελληνικός λαός άλλαξε νοοτροπία σκέψης και λειτουργίας και ιδιαίτερα της Αριστεράς. Κρατάει κάτι τεφτέρια για να σημειώνει λάθη, παραλείψεις και προπαντός σκοπιμότητες, ουαί και αλίμονο αν σας καταχωρίσει σε αυτά. Π.χ. μια Ν.Δ. από 55% την πήγε στο 19%, ένα ΠΑΣΟΚ από 48% στο 6%, ένα ΚΚΕ από 11% στο 4%, μία ΔΗΜ.ΑΡ. από 6% στο 0% και κάτι ΛΑΕτζίδες, Ανταρσύες και μερικά ΚΚΕ στο περιθώριο, γιατί δεν θέλουν να αναλάβουν ευθύνες απέναντι στον λαό. Και μία σύσταση στην κυβερνητική εξουσία της Αριστεράς: Πάτε πάρα πολύ καλά, να είστε σίγουροι ότι, έστω και σιωπηλά, ο λαός σας στηρίζει, ουαί κι αλίμονο σε όποιον τολμήσει να ανακατευτεί με οικονομικές ατασθαλίες, "θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι". Γιατί ο λαός δεν θα περιμένει να πάρει εντολή από την κυβέρνηση και ιδιαίτερα από τη Δικαιοσύνη για να στήσει τα λαϊκά δικαστήρια. Θα γίνουν όλα αυθόρμητα.
Αυτά από ένα 80άρη που είναι αφοσιωμένος στα κοινά ζητήματα και προβλήματα του λαού και της χώρας γενικότερα.
* Ο Γιάννης Γούναρης είναι μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Παγγαίου Καβάλας
