Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
ΣΤΟ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ / Γλυκύτατον μου τέκνον
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΤΟ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ / Γλυκύτατον μου τέκνον

Η Μεγάλη Εβδομάδα συνοδεύεται από σπάνιας ομορφιάς εκκλησιαστικούς ύμνους. Περιγράφουν το μαρτύριο του Ιησού, τον σταυρικό θάνατο και ενέχουν την προσδοκία μιας ουτοπίας, της Ανάστασης.

Ο Επιτάφιος Θρήνος συμπεριελήφθη στην πρώτη έκδοση του Τριωδίου, το 1552. Όσες προσπάθειες έγιναν να αποδοθεί η πατρότητα σε συγκεκριμένο πρόσωπο (μητροπολίτης Ρόδου Νείλος, Θεόδωρος Στουδίτης, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αρσένιος), τόσες ήταν και οι απορρίψεις των θεωριών. Έχουν επικρατήσει τυποποιήσεις, όπως εκκλησιαστικοί στίχοι και παραδοσιακή μουσική.

Το Θείο Πάθος ενέπνευσε τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Ένα από τα αριστουργήματά του, από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες του παγκόσμιου πολιτισμού, «Τα κατά Ιωάννην Πάθη», παίχτηκε για πρώτη φορά στις 7 Απριλίου 1724 και παρουσιάζεται μέχρι σήμερα (την Κυριακή ακούστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών).

Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας ερμηνεύτηκαν με ευαισθησία από τη Φλέρη Νταντωνάκη, τον Νίκο Ξυλούρη, την Ειρήνη Παππά, τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Μαρία Φαραντούρη, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου και άλλους καλλιτέχνες.

Τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν υμνείται ένας θεός άτρωτος, ένας νικητής, ένας στρατηλάτης. Υμνείται κάποιος με ανθρώπινη φύση, ο oποίος βασανίστηκε, ταπεινώθηκε, δέχτηκε εξευτελισμό της προσωπικότητας και θανατώθηκε.

Κοντά του, διαχρονικές παρουσίες - σύμβολα, όπως «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» της Μεγάλης Τρίτης, «λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας», ο ληστής που μετανοεί και, νωρίτερα, ο μαθητής που προδίδει για τριάντα αργύρια.

Τη Μεγάλη Παρασκευή οι εκκλησιές γεμίζουν. Πηγαίνουν ακόμα και άνθρωποι που εκκλησιάζονται μόνο μια φορά τον χρόνο. Η προσωπική μου εμπειρία περιορίζεται σε χωριά της Ικαρίας, εκεί όπου οι κάτοικοι, στην πλειονότητα, δεν φημίζονται για τη θρησκευτική τους ευλάβεια. Το ανέκδοτο τους θέλει να πηγαίνουν επειδή ακολουθεί πορεία... Η αλήθεια ίσως βρίσκεται στο επόμενο βήμα. Στην περιφορά του Επιταφίου στο κοιμητήριο του χωριού, στο πέρασμα και το σταμάτημα πάνω από κάθε τάφο.

Πριν προλάβει ο παπάς να διαβάσει το όνομα του κεκοιμημένου, θα το πουν, ψιθυριστά, όλοι οι χωριανοί. Κάποτε θεωρούσα πως βοηθούσαν τον υπερήλικα ιερέα να θυμηθεί. Αργότερα κατάλαβα ότι αποτελεί ανάγκη για ενεργή συμμετοχή σε αυτό το στιγμιαίο μνημόσυνο.

Άνθρωποι θλιμμένοι, σκεπτικοί, με λιγότερο ή περισσότερο τραυματική την απώλεια, το ανυπόφορο αίσθημα αδικίας. Με τα μάτια καρφωμένα στη γη, στο σημείο που είδαν τη μορφή του δικού τους ανθρώπου για τελευταία φορά.

Ανάμεσά τους, τραγικές οι παρουσίες εκείνων που νιώθουν βαθύτερα, με σπαραγμό, το νόημα του ύμνου:

Ω γλυκύ μου έαρ / γλυκύτατον μου τέκνον / πού έδυ σου το κάλλος;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL