Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ
Αν δεν υπήρχε το αίμα κι ο θάνατος -το αίμα των Παλαιστινίων στη Γάζα, το αίμα των Κούρδων στο Αφρίν-, ο «διάλογος» του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του Ταγίπ Ερντογάν θα αποσπούσε απλώς τον χαρακτηρισμό του φαιδρού. Οι νεκροί όμως από τα πυρά του τουρκικού και του ισραηλινού στρατού προσδίδουν τη χροιά της πνευματικής και ηθικής τραγωδίας στην έριδα των δύο πολιτικών που σκηνοθέτησε η ειρωνική ιστορία, και μάλιστα την Πρωταπριλιά: ποιος τάχα από τους δύο είναι ο αυθεντικότερος προστάτης της ειρήνης, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που τελικά συνοψίζονται σε ένα και μόνο: δικαίωμα στη ζωή.
Την περίοδο αυτή ο κ. Νετανιάχου ανακρίνεται από την αστυνομία στο πλαίσιο ερευνών, στόχος των οποίων είναι να διακριβωθεί πόσο επιλήψιμες, άρα και κολάσιμες, ήταν οι συναλλαγές του με τη μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών του Ισραήλ. Δεν χρειαζόταν λοιπόν να πληροφορηθεί από επικοινωνιολόγους ότι μια επίδειξη ισχύος, όσο φονική, θα ενίσχυε το προφίλ του ως «δυναμικού ηγέτη» και θα υποστύλωνε τη δημοτικότητά του. Μια γρήγορη αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία θα τον έπειθε ότι το καταλληλότερο πλυντήριο, αν τύχει να βρεθείς στη δίνη σκανδάλου, είναι το αίμα. Οπότε, «πυρ». Σφαίρες -πραγματικές σφαίρες, όχι πλαστικές- για να αντιμετωπιστούν πέτρες και μολότοφ. Ασύμμετρη βία; Προφανώς. Αλλά έτσι, μόνο έτσι, αντιδρά χρόνια τώρα ο ισραηλινός στρατός απέναντι στους Παλαιστίνιους διαδηλωτές. Μόλις τον Δεκέμβριο ένας Ισραηλινός στρατιώτης πυροβόλησε στο κεφάλι και σκότωσε έναν Παλαιστίνιο ακτιβιστή καθηλωμένο σε αμαξίδιο από το 2008, όταν έχασε τα πόδια του σε αεροπορική επιδρομή των Ισραηλινών στη Γάζα. Δύσκολα γίνεται πιστευτό, το υπογράμμισε και η Διεθνής Αμνηστία, ότι οι πέτρες που πετούσαν ορισμένοι διαδηλωτές συνιστούσαν άμεσο κίνδυνο για τη ζωή πάνοπλων στρατιωτών, που τους προστάτευαν ελεύθεροι σκοπευτές, άρματα μάχης και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Μολαταύτα, ο κ. Νετανιάχου δοξολογεί τον στρατό της χώρας του σαν τον «ηθικότερο στρατό του κόσμου». Και χλευάζει τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που ζητούν να διενεργηθεί ανεξάρτητη, διαφανής έρευνα. Οι πρώτοι που δεν θα συμφωνούσαν μαζί του είναι οι ίδιοι οι Ισραηλινοί στρατιώτες, όσοι συγκρότησαν σε προηγούμενα χρόνια το «Yesh Gvul», το Κίνημα των Ισραηλινών Στρατιωτών - Αρνητών Στράτευσης. Υπήρξαν εποχές που το 25% των ανδρών και το 43% των γυναικών αρνούνταν να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις. Μάλλον δεν τους είχε πείσει η ηθικότητά του.
