Το πρόσφατο περιστατικό στο γήπεδο της Τούμπας με την εισβολή του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ο οποίος έφερε πιστόλι σε εμφανή θέση στη ζώνη του, δημιούργησαν -λόγω της εικόνας- εντυπώσεις και αισθήματα αγανάκτησης. Δεν πάει άλλο, ήταν το συμπέρασμα της πλειονότητας των πολιτών. Κάτι σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
ΗΤΑΝ όμως σταγόνα. Διότι σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού όλα κυλούσαν ομαλά. Και έγινε το αναπάντεχο. Σχεδόν στο τελευταίο λεπτό, ένα γκολ για τον ΠΑΟΚ, ένα γκολ που έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο, θεωρήθηκε άκυρο. Ασφαλώς υπάρχει και το λάθος στο ποδόσφαιρο. Και η φάση πράγματι ήταν εξαιρετικά δύσκολη για την κρίση του διαιτητή. Και όταν μία φάση κοστίζει τόσο πολύ, στις ελληνικές συνθήκες, δεν είναι δύσκολο να προκαλέσει αυτό που προκάλεσε.
ΔΕΝ επιθυμώ να δικαιολογήσω τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Επιθυμώ να απονεμηθεί δικαιοσύνη με βάση το αδίκημα. Ό,τι ορίζουν οι νόμοι και οι κανονισμοί να χρεωθεί στο ακέραιο. Μέχρις εκεί όμως, καθώς το ποτήρι ξεχείλισε διότι ήταν γεμάτο. Και γέμιζε από το 1981 και μετά, από την καθιέρωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ που μπήκαν στο ποδόσφαιρο ήταν κατά κανόνα διαπλεκόμενοι και ειδικά εκείνοι στις μεγάλες δημοφιλείς ομάδες θεώρησαν ότι ελέγχοντας μια ομάδα (εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς) αποκτούν και λαϊκή βάση (και ολική προστασία) μέσω των οπαδών της. Όμως, για να είναι ισχυρή αυτή η σχέση, η ομάδα πρέπει να τους κερδίζει όλους και να παίρνει τα πρωταθλήματα, διότι αυτό -επιπλέον- της εξασφαλίζει τεράστια, για τα ελληνικά δεδομένα, έσοδα.
ΠΕΡΑΝ της ομάδας, δεν υπήρχε τίποτε άλλο. Ούτε άθλημα ούτε ανταγωνισμός. Και για είναι εξασφαλισμένο το πρωτάθλημα, ο σκοπός αγίασε τα μέσα. Και τα μέσα ήταν, πρώτον, ο έλεγχος της διαιτησίας, δεύτερον, ο έλεγχος των αποφάσεων και, τρίτον, η τρομοκρατία στον αντίπαλο από τους φανατικούς οπαδούς.
ΑΠΟ το 1981 λοιπόν, που έχουμε τις ΠΑΕ, ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 21 πρωταθλήματα, ο Παναθηναϊκός 6, η ΑΕΚ 4 (το τελευταίο το 1994) και από ένα ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα. Η συντριπτική κυριαρχία του Ολυμπιακού χτίστηκε ελέγχοντας κάθε θεσμό που ήταν αρμόδιος να τηρεί τους κανόνες. Το είχε κάνε άλλωστε πριν και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, κοινώς Ρίνγκο, αλλά ο Σωκράτης Κόκκαλης το τελειοποίησε και ο διάδοχός του Μαρινάκης το ξεχείλωσε.
Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ στην Ελλάδα είχε αποκτήσει, με την ανοχή και συνενοχή των θεσμών και των κυβερνήσεων, ειδικούς κανόνες. Κανόνες που είχαν επεκταθεί στο σύνολο των δραστηριοτήτων στην επικράτεια. Πελατειακό σύστημα, διαφθορά, απάτες, κλεψιές, παρανομίες, άνιση μεταχείριση, ασυλία!!!
ΚΑΤΙ καλό πήγε να γίνει εφέτος, όπου για πρώτη φορά μετά από πολλά - πολλά χρόνια η υπόθεση τίτλος είχε τέσσερις ομάδες. ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός και η έκπληξη, ο Ατρόμητος Περιστερίου! Η διαιτησία μεταμορφωμένη προς το καλύτερο και οι κανονισμοί σε μεγάλο βαθμό εφαρμόζονταν. Δυστυχώς, μια άτυχη στιγμή σε μια δύσκολη φάση, που δεν θα έφερνε τέτοιες αντιδράσεις αν συνέβαινε στο πρώτο μέρος του αγώνα, έγινε αυτό που λέγαμε, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς είχε προηγηθεί και ο τραυματισμός του προπονητή του Ολυμπιακού στην Τούμπα.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ λοιπόν; Πρώτον, χρειάζεται ψυχραιμία. Τα πράγματα είναι απλά. Ναι, απλά! Εξασφαλίζουμε με κάθε κόστος την τήρηση των κανόνων, την ισονομία και τη δημοκρατία παντού. Αν οι κανονισμοί χρειάζεται να γίνουν αυστηρότεροι, να γίνουν. Το θέμα όμως είναι να τηρούνται. Βία στο γήπεδο; Τιμωρία και προειδοποίηση. Επανάληψη; Αυστηρότερη ποινή. Νέα παρεκτροπή; Θα παίζεις, κύριε πρόεδρε, χωρίς θεατές όσο χρειαστεί και, αν χρειαστεί, όλη τη σεζόν. Η τεράστια δημόσια δαπάνη για την τήρηση της ασφάλειας θεατών και παικτών, μέσω της αστυνομίας, δεν μπορεί να προσφέρεται χωρίς όρους σε ιδιωτικές εταιρείες.
ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι για τις πολιτικές εντυπώσεις, για να ξεγελάσουν όσους δεν γνωρίζουν το ποδόσφαιρο, τις συνθήκες και τις ανάγκες εκσυγχρονισμού του. Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή μας, η δημοκρατία είναι υπόθεση ισονομίας και τήρησης των συμφωνημένων κανόνων. Άλλος μαγικός δρόμος δεν υπάρχει, ούτε έχει ανακαλυφθεί.
