Όσοι πέφτουν από τα σύννεφα, με την εικόνα του πιστολέρο Ιβάν Σαββίδη στην Τούμπα, καλύτερα ν’ ανοίξουν αλεξίπτωτο. Διαφορετικά κινδυνεύουν να πάθουν ζημιά όταν θα προσγειωθούν άτσαλα στην πραγματικότητα.
Ναι, ήταν ακραία η εικόνα. Και σοκαριστική. Πόσο πιο ακραία όμως και πόσο πιο σοκαριστική απ’ όσα συνέβαιναν και, σε κάποιο βαθμό, εξακολουθούν να συμβαίνουν στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Η εικόνα του κουμπουροφόρου Σαββίδη δεν ήταν παρά, ακριβώς, η «εικόνα». Της χρόνιας παθογένειας του χώρου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Δεν ξέρω αν η κυβερνητική απόφαση για επ’ αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος της μεγάλης κατηγορίας καθώς και του Κυπέλλου Ελλάδος είναι σωστή ή όχι. Δεν ξέρω αν θα έχει θετικές συνέπειες για την ποιότητα και την καθαρότητα του αθλήματος. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνουν αλλά και τι συνεπάγονται οι δημόσιες δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι είναι αποφασισμένος να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Κι ότι δεν πρόκειται να λογαριάσει το πολιτικό κόστος. Πραγματικά δεν ξέρω. Μάλλον θα φανεί από τη συνέχεια του πράγματος. Και, εντέλει, εκ του αποτελέσματος. Τουλάχιστον, πάντως, οι πρώτες κινήσεις δείχνουν αποφασιστικότητα. Τουλάχιστον αυτό. Όλα τ’ άλλα μένει να τα δούμε. Προπάντων να δούμε αν αυτή η όντως επιδειχθείσα αποφασιστικότητα, θα αποκτήσει έρεισμα στην πράξη.
Όσο για κείνους που, όπως λέγαμε, πέφτουν σήμερα από τα σύννεφα, εντοπίζοντας το πρόβλημα στο καουμποϊλίκι του Ιβάν Σαββίδη, μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο διοικείται, κατά κύριο λόγο (σε παγκόσμια κλίμακα δε), από μεγιστάνες του πλούτου. Στους οποίους, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα να αισθάνονται πως όλα τους ανήκουν και όλα τους επιτρέπονται. Και να συμπεριφέρονται αναλόγως. Είτε επιδεικνύουν τα κουμπούρια τους είτε όχι. Είτε εισβάλλουν στους αγωνιστικούς χώρους είτε όχι. Ίσως κάποιες άλλες ενέργειές τους είναι, επί της ουσίας, πολύ χειρότερες.
Πρόκειται για κείνους, που τους ξέρουμε δα με τα ονοματάκια τους, οι οποίοι αγοράζουν μεγάλους αθλητικούς συλλόγους με ευρεία λαϊκή βάση, προκειμένου να έχουν στη διάθεσή τους οπαδικούς στρατούς. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς αγοράζουν και ΜΜΕ, προκειμένου να εξασφαλίζεται και έτσι η πολιτική τους επιρροή. Κι όλ’ αυτά ενώ είναι γνωστό ότι, τουλάχιστον εδώ στον τόπο μας, δεν έχουν σοβαρό οικονομικό όφελος ούτε από τις ομάδες ούτε από τις εφημερίδες και από τα κανάλια. Συνηθέστερη μάλλον είναι η οικονομική ζημία. Οπότε προς τι; Ε, δεν θέλει φιλοσοφία. Προφανώς, προφανέστατα, «στηρίζουν» μ’ αυτό τον τρόπο τις άλλες τους, τις μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αν κάποιοι δεν ξεπλένουν κιόλας, δι΄ αυτών, μαύρο χρήμα...
Νομοθεσία υπάρχει. Ας εφαρμοστεί...
Δεν ξέρω αν μέσα στον κυβερνητικό εξυγιαντικό σχεδιασμό περιλαμβάνεται και νέος, αυστηρότερος νομοθετικός εξοπλισμός της Πολιτείας. Μήπως όμως δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο; Μήπως δηλαδή θα αρκούσε εν προκειμένω η πλήρης, η χωρίς εξαιρέσεις και αυστηρή εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας; Όπου βέβαια υπάρχουν ευθύνες, σοβαρές ευθύνες, για το γεγονός ότι δεν την είδαμε ώς τώρα. Την πλήρη τήρηση της κείμενης νομοθεσίας. Γιατί; Ποιος ξέρει. Και να σκεφτείς ότι είναι η παρούσα κυβέρνηση που πιστώνεται μ’ αυτήν. Όταν από το 2015 ήδη, ο Σταύρος Κοντονής έδινε πραγματικά τον υπέρ πάντων αγώνα. Με συγκρούσεις υψηλού ρίσκου. Και κέρδισε τον αγώνα εφ’ όλης της ύλης. Είδαμε έτσι να πραγματοποιούνται, για πρώτη φορά, πολύ σοβαρές τομές. Είδαμε να εξομαλύνεται εν πολλοίς η κατάσταση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν ξανακούσαμε για «παράγκες». Δεν υπήρξαν έκτοτε καταγγελίες για «στημένα». Τα κατά καιρούς παράπονα για τη διαιτησία είναι πλέον σχεδόν οριακά και, συνήθως, αδικαιολόγητα. Η αθλητική Δικαιοσύνη στελεχώνεται τώρα από τακτικούς δικαστές. Δεν υπάρχουν σήμερα ενδείξεις για ύποπτη χειραγώγηση της ΕΠΟ. Η FIFA και η UEFA λειτουργούν τώρα «συμμαχικά» προς το ελληνικό υπουργείο Αθλητισμού. Όταν τότε, στα πρώτα βήματα της προσπάθειας Κοντονή, επισείοντας το «αυτοδιοίκητο», απειλούσαν με αυστηρές ποινές. Το δε φετινό πρωτάθλημα χαρακτηρίστηκε ως «το πιο ανταγωνιστικό», μετά από πολλά χρόνια. Ας εφαρμοστεί λοιπόν πλήρως ο νόμος Κοντονή, και βλέπουμε. Το πιθανότερο είναι ότι αρκεί για την εξάλειψη των τοξικών φαινομένων στο ποδοσφαιρικό τοπίο.
Και επιτέλους, επειδή παραπέφτει μεγάλη σπέκουλα αυτές στις μέρες. Ας συνεννοηθούμε με βάση την απτή, την σε όλους ορατή πραγματικότητα. Ναι, έχουν κηρύξει τον πόλεμο στον Τσίπρα κάποια από τα μεγάλα αφεντικά των ΠΑΕ. Ναι, βάζουν τους οπαδικούς στρατούς να σηκώνουν πανό εναντίον του στις εξέδρες. Ναι, οι εφημερίδες τους τον καταγγέλλουν καθημερινά και μόνο επειδή υπάρχει. Διότι, βλέπετε, από το 2015 και δώθε, τα κυβερνητικά στελέχη δεν διατηρούν μαζί τους ύποπτες κολεγιές. Δεν τους χαρίζονται σήμερα γήπεδα, χρέη, ποινές και βαθμοί, κατά πώς τους είχαν καλομάθει οι άλλοι. Όλοι οι άλλοι. Κι εκείνοι που τώρα, με απύθμενο θράσος και θεωρώντας ότι απευθύνονται σε λωτοφάγους, υπόσχονται ότι «θα επαναφέρουν τη νομιμότητα στα γήπεδα». Ε, περί αυτού λοιπόν πρόκειται. Και ναι, η εικόνα του κουμπουροφόρου Σαββίδη πράγματι μας σοκάρισε. Όμως δεν αποτελεί παρά την πιστή αποτύπωση της χρόνιας παθογένειας του χώρου. Εικόνα του είναι και του μοιάζει...
