Ο παλιός μεγάλος συνασπισμός αποχώρησε, με σχεδόν έξι μήνες... υπηρεσιακή καθυστέρηση, ο νέος -λιγότερο μεγάλος- πήρε χθες ψήφο εμπιστοσύνης από τη γερμανική Βουλή. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι ιστορικό το γεγονός ότι η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ξεκίνησε την τέταρτη θητεία της -και πιθανότατα θα κλείσει 16 χρόνια στην ηγεσία της Γερμανίας-, επίσης κανείς δεν μπορεί να περιγράψει ως... ενθουσιώδη αυτή τη νέα αρχή.
Για την ακρίβεια, είναι ακόμη λιγότερο ενθουσιώδης από την έναρξη της τελευταίας θητείας του Χέλμουτ Κολ το 1994, όταν οι τότε εικοσάρηδες θεωρούσαν ότι καγκελάριος σημαίνει Κολ, όπως ακριβώς οι σημερινοί δεν έχουν γνωρίσει άλλη καγκελάριο από τη Μέρκελ. Τότε ο "αιώνιος" Κολ με τους Φιλελεύθερους εταίρους του είχε καταφέρει, αν και με απώλειες, να συνεχίσει τον συνασπισμό που ήθελε - έστω κι αν αυτός είχε κουράσει τους πολίτες. Τώρα η Μέρκελ συνεχίζει έναν συνασπισμό που γεννήθηκε από ανάγκη, ή έστω από δειλία, από απροθυμία να δοκιμάσει μια δύσκολη κυβέρνηση μειοψηφίας.
Από την πρώτη στιγμή που συμφώνησαν τα δύο αποδυναμωμένα από την κάλπη λαϊκά κόμματα, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες, να συνεχίσουν τη συνεργασία τους, μετά την αποτυχία να σχηματιστεί ένας διαφορετικός συνασπισμός και υπό τον φόβο των νέων εκλογών, δεν κουράστηκαν να δηλώνουν ότι αυτή τη φορά θα κάνουν το παν για να παραμείνει διακριτή η πολιτική φυσιογνωμία τους. Περίπου ωσάν να λέει ένα ζευγάρι που τα ξαναφτιάχνει μετά τον χωρισμό ότι δεν θα είναι απαραίτητα πιστό. Αυτή η έλλειψη... πίστης διαφάνηκε και στη χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, με 35 βουλευτές της συμπολίτευσης -πιθανότατα από τον χώρο του SPD- να αρνούνται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη Μέρκελ.
Κι ενώ οι συνθήκες για την έναρξη μιας κυβερνητικής θητείας είναι ιδανικές, τουλάχιστον σε σχέση με τις περισσότερες άλλες χώρες της Ευρώπης -τα ταμεία είναι γεμάτα, η ανεργία πολύ μικρή, η δυνατότητα της κυβέρνησης να ξοδεύει επιπλέον χρήματα μεγάλη, πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο- και οι δύο εταίροι φοβούνται από τώρα μια επιπλέον εκλογική συρρίκνωση όταν φτάσει στο τέλος της.
Κι αν η Μέρκελ και οι Χριστιανοδημοκράτες κάνουν μία προσπάθεια να δείξουν ένα πιο συντηρητικό προφίλ από την προηγούμενη τετραετία -τουλάχιστον με την επιλογή των νέων προσώπων που έβαλαν στο κόμμα και στην κυβέρνηση- ώστε να αναχαιτίσουν την αιμορραγία προς τα δεξιά, οι Σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν δώσει κανένα δείγμα γραφής έστω ότι κοιτάζουν προς τα αριστερά. Οπότε η συρρίκνωσή τους θα συνεχιστεί...
