Ο Βασίλης Μουλόπουλος δεν ήταν άνθρωπος που μιλούσε πολύ. Όταν αποφάσιζε να μιλήσει -μόνο εάν χρειαζόταν-, έλεγε πάντα κάτι πολύ εύστοχο. Κάτι που δεν ήξερες ή που δεν είχες σκεφτεί ή που δεν είχες συνδυάσει με τον κατάλληλο τρόπο. Ο λόγος του ήταν πάντα ακριβής και σαφής.
Αυτό που σε κέρδιζε ήταν το χιούμορ του. Ευθύβολο και χωρίς πολλά λόγια κι αυτό. Στην πραγματικότητα, μπορούσε να προσεγγίσει με χιούμορ το κάθε τι. Ιδίως τα πιο «σοβαρά». Για την ακρίβεια, μπορούσε να δει σε κάθε τι μια αστεία πλευρά. Αυτό τον έκανε έναν γλυκό άνθρωπο και έναν ακριβό συνομιλητή.
Στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς τον γνωρίσαμε από κοντά το 2009, όταν εξελέγη βουλευτής Επικρατείας του Συνασπισμού ακόμη τότε. Νωρίτερα, το 2008, είχε εκλεγεί πρόεδρος στην ΠΟΕΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών), στην πρώτη του προσπάθεια στον στίβο του συνδικαλισμού, κατακτώντας για λογαριασμό της Αριστεράς μια σημαντική θέση.
Ο περισσότερος κόσμος τον γνώριζε από την αρθρογραφία του στο "Βήμα" για πολλά χρόνια - όπου διετέλεσε και διευθυντής σύνταξης. Τα κείμενά του ήταν πάντοτε κάτι σαν το «αριστερό άλλοθι» της εφημερίδας, έδιναν πάντοτε την αριστερή ματιά, την ανάγνωση του "ποιος ωφελείται κάθε φορά". Μεγάλος είναι ο αριθμός των σχολίων και αναρτήσεων στα κοινωνικά δίκτυα δημοσιογράφων φτασμένων σήμερα, που καταθέτουν τις προσωπικές εμπειρίες τους για το πόσο βοηθήθηκαν από τον Μουλόπουλο στη διαδρομή τους στον ΔΟΛ, όσο εκείνος είχε τη θέση του διευθυντή σύνταξης.
Στον ΔΟΛ, αρχικά στον "Ταχυδρόμο", ξεκίνησε να εργάζεται το 1985. Ώς το 1981 και νωρίτερα, στη διάρκεια της δικτατορίας, βρισκόταν στην Ιταλία. Σπούδασε Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Κατά τη διάρκεια της χούντας δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο αντιδικτατορικό κίνημα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα της "Lotta Continua".
Τα τελευταία χρόνια ο Βασίλης Μουλόπουλος διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. της "Αυγής", καθώς και πρόεδρος της Left Media. Στο πλαίσιο αυτής της θέσης διετέλεσε επίσης και αντιπρόεδρος της ΕΙΗΕΑ - Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Βασίλης διαγνώστηκε με καρκίνο. Ήταν φανατικός καπνιστής. Πάλεψε με την ασθένεια και προς στιγμήν έδειξε να νικάει. Τελικά, όμως, δεν τα κατάφερε. Έφυγε σε ηλικία 72 ετών.
