Η επόμενη μέρα της Ελλάδας θα πρέπει να περιλαμβάνει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα καταπολεμήσουν τις ελληνικές παθογένειες, όπως είναι η φοροδιαφυγή και η διαφθορά, επισημαίνει ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης σε συνέντευξή του στην «Α». Ο Έλληνας ευρωβουλευτής της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE) υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη διαμόρφωσης συμμαχιών μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των επόμενων ετών όπως είναι η μείωση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού μετά το 2020.
- Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία είναι ένα ακόμα σοκ για την Ευρώπη; Πώς το σχολιάζετε εσείς;
Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία είναι ανησυχητικό για κάθε δημοκράτη πολίτη της Ε.Ε. γιατί ο μεγάλος κερδισμένος είναι η Ακροδεξιά και η αντιευρωπαϊκή Λέγκα του Βορρά. Ειδικά αν σ’ αυτήν προσθέσεις και τα ποσοστά των μικρότερων ακροδεξιών κομμάτων, αθροίζουν 25%. Επιπλέον, και στην Ιταλία διαπιστώνουμε ότι όπου στήνονται κάλπες αυτοί που εκπροσωπούν πολιτικά τη σημερινή Ευρώπη αποτυγχάνουν, γιατί η σημερινή Ευρώπη δεν αρέσει. Και δεν αρέσει γιατί αυτό που παράγει απέχει πολύ από αυτό που περιμένουν οι πολίτες και από αυτό που έχει η ίδια υποσχεθεί στους πολίτες. Το ερώτημα το μεγάλο βέβαια είναι γιατί από αυτήν τη δυσαρέσκεια δεν κερδίζει η Aριστερά. Κι εκεί νομίζω ότι υπάρχει υπερβολική διαίρεση στο όνομα της καθαρότητας και απουσία συγκλίσεων. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη για ένα ισχυρό, πειστικό και τολμηρό σχέδιο αλλαγών και για την Ευρώπη και για την κάθε χώρα ξεχωριστά.
- Την ίδια στιγμή, από τη Γερμανία έρχεται η είδηση της συγκρότησης του μεγάλου συνασπισμού. Αυτά είναι καλά νέα για την Ελλάδα και την Ευρώπη;
Η συγκρότηση της κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία μετά από πεντέμισι μήνες αναμένεται να δρομολογήσει εξελίξεις που καθυστερούσαν υπερβολικά. Θα προτιμούσα μια κυβέρνηση προοδευτική στη Γερμανία με σύμπραξη Αριστεράς, Πρασίνων και Σοσιαλδημοκρατών, όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν επέτρεπε μια τέτοια λύση. Με δεδομένους τους εκλογικούς συσχετισμούς, αυτό το σχήμα της σύμπραξης CDU/SPD είναι λιγότερο αρνητικό και για την Ευρώπη και ιδιαίτερα για την Ελλάδα απ’ ό,τι μια συμμαχία της Μέρκελ με τους Γερμανούς φιλελεύθερους. Η αλλαγή του Σόιμπλε με τον Όλαφ Σολτς εμπεριέχει έναν συμβολισμό θετικό. Το κοινό πρόγραμμα στα θέματα της Ευρώπης και της οικονομίας έχει μια μικρή αλλαγή προς μια κατεύθυνση αναπτυξιακή και πιο φιλοευρωπαϊκή. Νομίζω, όμως, ότι το καλύτερο είναι να περιμένουμε να κρίνουμε και αυτήν την κυβέρνηση εκ του αποτελέσματος.
- Απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι όμως αυτήν τη φορά η Γερμανία που βάζει εμπόδια στην αύξηση του προϋπολογισμού προκειμένου να καλυφθεί το κενό που θα δημιουργηθεί μετά το Brexit, αλλά οι υπόλοιπες χώρες του Βορρά. Ανησυχείτε για το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για το επόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, καθώς όλα δείχνουν πως τα ταμεία συνοχής και η ΚΑΠ θα θυσιαστούν;
Να κάνουμε περισσότερα πράγματα με λιγότερα λεφτά είναι αδύνατον. Επομένως, εάν θέλουμε -και εμείς θέλουμε- να μην κινδυνέψουν οι πολιτικές συνοχής και η ΚΑΠ και να ενισχύσουμε πετυχημένες πολιτικές όπως το Erasmus+ ή το Horizon 2020, τότε χρειάζεται αύξηση του προϋπολογισμού. Με μεγαλύτερη συμβολή των πλουσίων κρατών-μελών και με επιπλέον, νέους πόρους που θα πάνε κατευθείαν στο κοινό ευρωπαϊκό ταμείο. Γύρω από αυτό το θέμα θα γίνει μεγάλη κόντρα και η Αριστερά πρέπει να παίξει ρόλο, οικοδομώντας τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες.
- Ένα άλλο θέμα στο οποίο φαίνεται να έχει το Συμβούλιο διαφορετική άποψη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι η διαδικασία εκλογής προέδρου Επιτροπής. Εσείς υποστηρίζετε την άποψη οι υποψήφιοι να είναι οι εκλεκτοί των πολιτικών ομάδων (οι λεγόμενοι Spitzenkandidaten;)
Είμαι φανατικά υπέρ του θεσμού του Spitzenkandidat, γιατί αυτό είναι το πιο δημοκρατικό. Με τη μέθοδο αυτή, που εφαρμόστηκε το 2014 για πρώτη φορά, είχαμε πρόεδρο τον Γιούνκερ γιατί όλοι οι άλλοι υποψήφιοι συμφώνησαν ότι το κόμμα που είχε τις περισσότερες ψήφους δικαιούται να έχει τον πρόεδρο. Αυτό μπλόκαρε παρασκηνιακές προσπάθειες που ήδη είχαν ξεκινήσει από κάποια ισχυρά κράτη-μέλη να παρακαμφθούν όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι για να βγει ένας υποψήφιος τύπου Μπαρόζο. Όσοι πυροβολούν τον θεσμό του Spitzenkadidat είναι ουσιαστικά αντίπαλοι της ιδέας μιας πολιτικά ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης. Αυτός ο θεσμός πρέπει να κατοχυρωθεί, κατά τη γνώμη μου, και θεσμικά και νομίζω ότι η Αριστερά έχει κάθε λόγο να υποστηρίζει αυτόν τον θεσμό γιατί είναι ζήτημα δημοκρατίας.
- Πιστεύετε ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να υπάρξει υποψήφιος που θα στήριζαν η Αριστερά μαζί με τους Πράσινους και τους Σοσιαλιστές;
Κάθε βήμα που ενισχύει ένα πλατύ, δημοκρατικό μέτωπο στην Ευρώπη, τις συγκλίσεις ανάμεσα στις τρεις πολιτικές οικογένειες, είναι θετικό, ακόμα και αναγκαίο. Μαζί με άλλους συναδέλφους έχουμε πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία της Προοδευτικής Συμμαχίας (Progressive Caucus) που είναι μια πλατιά συσπείρωση ευρωβουλευτών από αυτές τις τρεις πολιτικές ομάδες. Εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση αυτών των συγκλίσεων παρά τις διαφορές και από ’κει και πέρα, εάν κάτι τέτοιο επιτευχθεί, θα είναι ιδιαίτερα θετικό.
- Τον ερχόμενο Αύγουστο όλα δείχνουν πως η Ελλάδα θα βγει από το Μνημόνιο. Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα;
Η Ελλάδα μετά το τέλος των Μνημονίων θα έχει μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας αλλά δεν θα περάσουμε ξαφνικά από την κόλαση στον παράδεισο. Μέχρι τότε πρέπει να τρέξουμε και να επιταχύνουμε τον βηματισμό μας έτσι ώστε να ολοκληρωθούν τα βήματα που απομένουν, τέταρτη αξιολόγηση, περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, έγκριση του μεταμνημονιακού προγράμματος made in Greece. Δίνοντας όμως ένα σαφές σήμα και στίγμα και στους Έλληνες και σε όλον τον κόσμο.
Ότι η κυβέρνηση Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν την Ελλάδα από τα Μνημόνια που την έβαλαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, όχι για να αρχίσουμε να μοιράζουμε λεφτά που δεν υπάρχουν αλλά για να εξασφαλίσουμε μια βιώσιμη ανάπτυξη, να παράγουμε περισσότερο πλούτο και να τον μοιράζουμε δικαιότερα και να συνεχίσουμε με ένα πρόγραμμα γεμάτο μεταρρυθμιστικές τομές, καταπολεμώντας όλες εκείνες τις παθογένειες οι οποίες έφεραν τη χρεοκοπία και τα Μνημόνια. Και αναφέρομαι στη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, την κακοδιοίκηση, το πελατειακό κράτος, την αργή και επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης κ.λπ. Έχουμε πάρα πολλή δουλειά να κάνουμε για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και είναι το στοίχημα με το οποίο νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλες τις δυνατότητες να ξανακερδίσει τις εκλογές το 2019.
