του Αντώνη Σαχπεκίδη*
Μια υπόθεση (Novartis) που ξεκίνησε από τις Η.Π.Α. και απλώθηκε σε όλον τον πλανήτη για να φτάσει και στην Ελλάδα, πώς μπορούν οι εμπλεκόμενοι να λένε ότι είναι... σκευωρία του Τσίπρα; Όταν τείνει να γίνει εδραία πεποίθηση στον λαό πως «όλοι τ’ αρπάζουν», δεν πρέπει να ξεκαθαρίσει κάποτε το τοπίο και να σπάσει το απόστημα που μολύνει την πολιτική ζωή της χώρας; Και αν όχι τώρα, που ο κόσμος προσπαθεί να συνέλθει από την ταπείνωση και την καταστροφή, πότε; Επιμένουν να επισημαίνουν οι ενεχόμενοι και οι συνήγοροί τους ότι μόνο στην Ελλάδα εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, και δεν καταλαβαίνουν ότι το επιχείρημα αυτό στρέφεται εναντίον τους: προφανώς μόνο στην Ελλάδα (αν ισχύει αυτό) βρήκε η αμαρτωλή εταιρεία πολιτικούς ευεπίφορους και πρόθυμους να «συνεργαστούν» στη λεηλασία του δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού, με το αζημίωτο βέβαια. Επιχειρηματολογούν «περί την υπόθεση» και όχι για την ουσία της υπόθεσης, δηλ. «για την ταμπακέρα». Απειλές εναντίον όλων, ύβρεις δίχως όριο, φραστικοί τραμπουκισμοί, το θέατρο του παραλόγου.
«Από ποιον απειλούνται οι προστατευόμενοι μάρτυρες;», αναρωτιούνται «αθώα» οι ένοχοι. Μα προφανώς από αυτούς που «θα σπάσουν τα χέρια όποιου πειράξει τη Ν.Δ.», από αυτούς που «θα τους κλείσουν στη φυλακή». Και επιτέλους, όταν έχουμε τόσους «εξαφανισμένους» στην υπόθεση του πλοίου με τους δύο τόνους ηρωίνης και στην αμαρτωλή Siemens αλλά και σ’ αυτό το σκάνδαλο Novartis, τέτοιου είδους επιχειρήματα αποθεώνουν την υποκρισία. Εδώ με άπειρο θράσος απειλούν τον πρωθυπουργό της χώρας, οι νάνοι, τους μάρτυρες θα σεβαστούν; Και οι ωμές καταγγελίες του κ. Σούρλα, παραδοσιακού στελέχους της Ν.Δ., ποιον ενοχοποιούν; Μήπως ετεροχρονισμένα την κυβέρνηση του... ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;
Η συμπεριφορά των εμπλεκομένων μέχρι παραφροσύνης δείχνει σκαστή ενοχή: Δεν φέρονται έτσι οι αθώοι∙ με απειλές, με βρισιές που εξαντλούν το πιο χυδαίο λεξιλόγιο, με φραστικούς τραμπουκισμούς, αυτοί που «θα τα σπάσουν όλα», «δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο», «θα βάλουν τον πρωθυπουργό...φυλακή», οι ένοχοι, αυτοί που «όλοι μαζί τα φάγανε», οι «κλεπτοκράτες». (Εδώ και κάποια χρόνια κυκλοφορεί ένα βιβλίο του Στ. Λυγερού με τίτλο «ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ»: Κανείς τους δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει, να διαμαρτυρηθεί, να μηνύσει. Τόσο...κανονική θεωρούν την κλεπτοκρατία τους οι καταγγελλόμενοι!) Αλλά πέραν των προσωπικών ευθυνών, η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την τακτική των ηγεσιών τους, αναλαμβάνουν και ως κόμματα την ευθύνη για τα σκάνδαλα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Άφρονες...
Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή ο υπουργός Δικαιοσύνης ενημέρωσε, λέει, τον κ. Τσίπρα! Όταν ο υπουργός παίρνει στα χέρια του σταλμένο από τους αρμόδιους εισαγγελικούς λειτουργούς έναν φάκελο-φωτιά, όπου υπάρχουν τα ονόματα πρώην πρωθυπουργών ως εμπλεκόμενων, τι πρέπει να κάνει; Δεν πρέπει να ενημερώσει τον πρωθυπουργό, πριν προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, εν όψει της σοβαρότητας της υπόθεσης; Ο νόμος λέει ότι πρέπει να διαβιβάσει τον φάκελο στη Βουλή «αμελλητί» (χωρίς καθυστέρηση ή αναβολή), δεν λέει «λάθρα του πρωθυπουργού»(εν αγνοία, κρυφά από τον πρωθυπουργό)! Πώς ήξερε, λένε, ο υπουργός το περιεχόμενο του φακέλου;! Ας τους το αποκαλύψουμε: τα ονόματα ήταν γραμμένα έξω από τον φάκελο, στο διαβιβαστικό! Όσο για το περιεχόμενο, εδώ και δύο χρόνια έχουν γραφτεί τόσα και τόσα στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Τέτοια αχτύπητα επιχειρήματα... Και επιτέλους, μπορεί οι αντίπαλοί του να ακούνε «Τσίπρας» και να παθαίνουν ζημιά, αλλά ο Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός, και ως εκ τούτου υπεύθυνος για οτιδήποτε θα μπορούσε να επηρεάσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τη ζωή της χώρας.
Όσο για την κατηγορία της επίσκεψης του κ. Τζανακόπουλου στον Άρειο Πάγο, με την ίδια λογική, μπροστά σε μια τόσο σοβαρή κατάσταση, γιατί συνιστά παρανομία μια συζήτηση με τον εκπρόσωπο της άλλης συντεταγμένης εξουσίας, της κυβέρνησης; Τόσο ευάλωτοι είναι οι δικαστικοί λειτουργοί της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης; Είπαμε ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεργάζονται; Στο κάτω κάτω η όλη αυτή διαδικασία που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι: διαβίβαση του φακέλου από τους εισαγγελείς (δικαστική εξουσία) στον υπουργό (εκτελεστική εξουσία) κι από αυτόν στη Βουλή (νομοθετική εξουσία) τι δείχνει; Αλλά είπαμε∙ αν δεν έχεις επιχειρήματα, τι κάνεις; «Φωνάζει ο κλέφτης...».
Και οι εισαγγελικές αρχές - που δεν γλίτωσαν ούτε αυτές από την αμετροέπεια και το θράσος των κατηγόρων - κατηγορουμένων- τι έπρεπε να κάνουν, όταν οι καταγγελίες έρχονταν από τις Η.Π.Α. και όχι μόνο; Να... «κουκουλώσουν» την υπόθεση; Αντί, λοιπόν, γι’ αυτό, προτίμησαν να... «κουκουλώσουν» τους μάρτυρες, «όπως νόμος ορίζει».
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας.
