της Ρίας Καλφακάκου
Επικίνδυνα παίζει η Ν.Δ. με τα εθνικά θέματα, προτιμώντας μια πρόσκαιρη δημοφιλία από την έκφραση μιας σοβαρής άποψης για την εξωτερική πολιτική. Παίζει με το θυμικό ενός λαού που ταπεινώθηκε με τα Mνημόνια και την αλαζονική στάση της Ευρώπης και με ασυνείδητους ψυχολογικούς μηχανισμούς θέλει να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του αντιδρώντας χωρίς λογική επεξεργασία σε θέματα που θεωρεί πως πάλι άλλοι του επιβάλλουν.
Ένα θέμα σαν το "Μακεδονικό" ξυπνά μνήμες, αγγίζει ευαισθησίες και προκαλεί αυθόρμητες αντιδράσεις για την ανάδειξη της ιστορικής συνέχειας του λαού μας, που μέσα από τη γλώσσα, τις παραδόσεις και την εθνική αφήγηση της Iστορίας συνδέεται με μια πολυπόθητη αρχαιότητα. Ιδιαίτερα στη bόρεια Ελλάδα, που απελευθερώθηκε έναν σχεδόν αιώνα μετά, όπου πολλά αλλοεθνή φύλα μετοίκησαν στα σύνορα στη διάρκεια των αιώνων και κάποιες φορές επιβουλεύτηκαν εδάφη ελληνικά, η λαχτάρα για την ανάδειξη της εθνικής ταυτότητας και της αναφοράς στους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μεγάλο Αλέξανδρο είναι πιο έντονη.
Ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας του τόπου είναι, χωρίς να αγνοήσει ευαισθησίες και πληγωμένα αισθήματα, να δει το μακροπρόθεσμο εθνικό μας συμφέρον, για την ειρήνη σε μια περιοχή πολύπαθη, όπου πόλεμοι και ανάδειξη διαφορών ανάμεσα στους λαούς της περιοχής είναι το αιματηρό παιχνίδι που παίζουν διαχρονικά, διεθνή συμφέροντα. Η σοβαρή αντιμετώπιση κρίσιμων θεμάτων από την πολιτική ηγεσία του τόπου είναι η ανάδειξη της προάσπισης των εθνικών συμφερόντων μέσα από συμφωνίες που σέβονται την Ιστορία, αλλά και την ανάγκη γειτονικών λαών για αυτοπροσδιορισμό. Και αναδεικνύουν τη χώρα μας σε παράγοντα σταθερότητας στη νοτιοανατολική πύλη της Ευρώπης και σε σοβαρό συνομιλητή, με φίλους, με συμμάχους, με διεθνείς οργανισμούς, με γειτονικούς λαούς, αλλά και μεγάλες δυνάμεις. Και εδώ φαίνεται πόσο μεγάλο λάθος είναι να ακολουθούμε το ρεύμα, αυτό που φαίνεται σαν λαϊκή βούληση, που όμως οδηγεί σε αδιέξοδα και μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.
Σε μια συγκυρία όπου μια εθνικιστική Τουρκία δημιουργεί εντάσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο και εισβάλλει με προσχήματα στη ματωμένη Συρία, με στόχο βέβαια να ισορροπήσει τα εσωτερικά της προβλήματα -κοινωνικά, οικονομικά, προβλήματα δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας- είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία μια ψύχραιμη, νηφάλια εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που βλέπει τον συνδυασμό της αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.
Η αναζήτηση μιας αμοιβαία επωφελούς λύσης στο "Μακεδονικό", με σχέσεις καλής γειτονίας, προσδίδει κύρος στη χώρα μας στον διεθνή χώρο. Όταν υπάρχουν πραγματικές απειλές από μια γειτονική ισχυρή χώρα, όταν διακυβεύονται πραγματικά εθνικά συμφέροντα, η στήριξη της χώρας μας από τη διεθνή κοινότητα, με τον σεβασμό των διεθνών συνθηκών, είναι απαραίτητη. Αν αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα το θέμα με την ΠΓΔΜ, θα μας αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα και οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι και θα αναδείξουμε το δίκαιο της ελληνικής πλευράς απέναντι στα επικίνδυνα παιχνίδια της Άγκυρας.
Με την άρνηση επίλυσης του θέματος το 1992, όταν μια καινούργια χώρα θα δεχόταν με ευγνωμοσύνη την παραχώρηση μιας σύνθετης ονομασίας και θα υποχωρούσε στις ελληνικές δίκαιες απαιτήσεις για την απάλειψη αλυτρωτικών στόχων και ανιστόρητων διεκδικήσεων, οδηγηθήκαμε σήμερα να έχουμε επιτύχει ό,τι απευχόμαστε, δηλαδή την επίσημη αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως "Μακεδονία" από πλήθος χώρες.
Μετά από 25 χρόνια αδιεξόδων, η επανάληψη της ίδιας πεισματικής άρνησης επίλυσης του προβλήματος οδηγεί τη χώρα μας στο περιθώριο αποδυναμώνοντας τη διαπραγματευτική ισχύ της διεθνώς. Η υιοθέτηση από την αξιωματική αντιπολίτευση ενός διχαστικού, εθνικιστικού λόγου δημιουργεί κινδύνους για την ίδια τη δημοκρατία. Κάθε άλλη άποψη, πλην του συνθήματος "Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική", εμφανίζεται ως αντιπατριωτική. Ανασύρει στο μυαλό μνήμες για αντεθνικώς δρώντες, απαγόρευση κομμάτων και ιδεολογιών και ποινικοποιεί όχι πράξεις αλλά απόψεις.
Ας ελπίσουμε πως θα επικρατήσει η κοινή λογική για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, όχι με κραυγές αλλά με άσκηση μιας πολυσύνθετης εξωτερικής πολιτικής, που δεν παραδίδει ούτε σπιθαμή ελληνικής γης, αλλά ξέρει να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται.
* Η Ρία Καλφακάκου είναι πανεπιστημιακός, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη
