Την Καθαρά Δευτέρα 17 άνθρωποι, οικογένειες με παιδιά, έφτασαν στις Οινούσσες με μια βάρκα. Όλοι τους Τούρκοι πολίτες που αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους για να ζητήσουν άσυλο στη χώρα μας. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά οι νεοαφιχθέντες ανέφεραν ότι είναι δικαστικοί και δημόσιοι υπάλληλοι με τις οικογένειές τους κι ότι φοβούνται για τη ζωή τους μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Πρόκειται, σύμφωνα με πληροφορίες από τη Χίο, για 17 Τούρκους πολίτες, 7 άνδρες, 4 γυναίκες και 6 παιδιά, οι οποίοι σε πρώτη φάση μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Ταυτοποίησης και Υποδοχής της ΒΙΑΛ στη Χίο για να καταγραφούν και να καταθέσουν αίτημα ασύλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, αφού πέρασαν και την πρώτη συνέντευξη, παραπέμφθηκαν στην κανονική διαδικασία ασύλου και έχουν ήδη φύγει από τη Χίο.
Μια εβδομάδα νωρίτερα, μια μητέρα και οι δύο ανήλικοι γιοι της πνίγηκαν στα νερά του Έβρου στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις διώξεις του καθεστώτος Ερντογάν. Η 37χρονη μητέρα ήταν απολυμένη δασκάλα και οι δύο γιοι της 12 και 4 ετών. Ο σύζυγος και πατέρας των παιδιών, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, επίσης απολυμένος εκπαιδευτικός, ο οποίος αγνοείται μαζί με 6 ακόμα άτομα, συνεπιβάτες τους στη βάρκα που ανετράπη την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου στον ποταμό Έβρο.
Από τον Ιούλιο του 2016 μέχρι το τέλος του ίδιου χρόνου έφτασαν και ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα 189 Τούρκοι πολίτες σύμφωνα με πηγές της Υπηρεσίας Ασύλου, ενώ το 2017 κατέφυγαν στη χώρα μας 1.825 Τούρκοι πολίτες. Για το 2018 δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία, ωστόσο οι διώξεις εναντίον δημοσίων λειτουργών, εκπαιδευτικών, δικαστών, δημοσιογράφων, αλλά κάθε πολίτη που μπορεί να βρεθεί ξαφνικά να κατηγορείται για υποστηρικτής του Γκιουλέν ή του ΡΚΚ ή γενικά τρομοκρατών δεν έχουν σταματήσει.
Μέχρι στιγμής 2.000 δικαστές και εισαγγελείς έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα, ενώ τουλάχιστον 200 είχαν ήδη απολυθεί, σημείωνε τον περασμένο Νοέμβριο ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Γιώργος Σταυρόπουλος σε εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας με θέμα "Θεμελιώδη δικαιώματα, διώξεις και ελευθερία λόγου στην Τουρκία σήμερα". Στην ίδια εκδήλωση ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, πρώην ανταποκριτής της "Libération" στην Τουρκία, τόνιζε: "Η Τουρκία έγινε μια χώρα που δύσκολα μπορούν να ζήσουν οι δημοσιογράφοι. "152 συνάδελφοί μου είναι στη φυλακή, εδώ και ένα χρόνο χωρίς δίκη με κατηγορίες για τρομοκρατία ή ως υποστηρικτές του PKK".
Δύο μήνες μετά, ο Ραγίπ Ντουράν, η Αϊσέ Ντουζκάν και οι αρθρογράφοι Μεχμέτ Αλί Τσελεμπί και Χουσεΐν Μπεκτάς καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης ενάμισι έτους, διότι είχαν συμμετάσχει σε μια εκστρατεία αλληλεγγύης προς την "Οζγκούρ Γκουντέμ", μια κουρδική εφημερίδα η οποία έκλεισε με κυβερνητική διαταγή τον Οκτώβριο του 2016.
Ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Οζγκούρ Γκουντέμ", ο Χουσεΐν Ακιόλ, καταδικάστηκε να εκτίσει ποινή φυλάκισης 3 ετών και 9 μηνών, συμπλήρωσε το "Doğan", σύμφωνα με το οποίο το δικαστήριο τόνισε ιδιαίτερα πως οι κατηγορούμενοι δεν επέδειξαν «επαρκή μεταμέλεια» κατά τη διάρκεια της δίκης.
Στο μεταξύ μόλις πριν από μια εβδομάδα, στις 16 Φεβρουαρίου, τουρκικό δικαστήριο καταδίκασε έξι δημοσιογράφους σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία συμμετοχής τους στην απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Ανάμεσά τους ο Αχμέτ Αλτάν, πρώην διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Ταράφ", ο αδελφός του Μεχμέτ Αλτάν, δημοσιογράφος και καθηγητής Οικονομικών, και η 73 ετών Ναζλί Ιλιτζάκ, πρώην βουλευτής και γνωστή αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες της Τουρκίας.
