Του Τάσου Παππά
Στην προσπάθειά τους κόμματα της αντιπολίτευσης, φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης και δημοσιολόγοι να εντάξουν την κυβέρνηση σε κάποιο πολιτικό μοντέλο, έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου και έχουν βουτήξει στα βαθιά νερά της Ιστορίας. Πρώτος σταθμός στο μακρύ ταξίδι τους, η Βενεζουέλα.
Τι Βενεζουέλα τι Ελλάδα, τι Τσίπρας τι Μαδούρο. Καμία διαφορά. Ε, πώς, υπάρχουν μερικές. Ουρές εκεί για τρόφιμα, ουρές εδώ για το νέο κινητό που ψήνει και καφέ, χαρτί υγείας υπάρχει άφθονο, δεν σκοτωνόμαστε στους δρόμους, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα κυκλοφορούν ελεύθεροι, οι Αμερικανοί δεν έχουν βάλει αμέτι μουχαμέτι να ρίξουν τον Τσίπρα και η Ευρώπη δεν παίρνει μέτρα κατά της κυβέρνησης ούτε δεσμεύει τους λογαριασμούς υπουργών.
Η μόνη ομοιότητα είναι ότι και εδώ και εκεί τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι στα χέρια ολιγαρχών που είναι φίλοι και κρυφοί χρηματοδότες της αντιπολίτευσης. Αυτό όμως καλύτερα να μη λέγεται. Δεν συμφέρει. Χαλάει τη σούπα. [...]
Αναρωτιέμαι: Είναι σίγουροι ότι δεν έγινε νοθεία στις δύο εκλογές του 2015; Ας το ψάξουν λίγο. [...] Βουλευτές της αντιπολίτευσης και δημοσιολόγοι, βαθιά ανήσυχοι για τον ευτελισμό των θεσμών και για τους κινδύνους που απειλούν τη δημοκρατία μας, είπαν πως αυτά που κάνει στην Ελλάδα ο Τσίπρας μοιάζουν με αυτά που κάνει ο Ερντογάν στην Τουρκία. Κι αυτή η αφήγηση όμως καχεκτική είναι.
Συλλήψεις αντιφρονούντων δεν έχουμε (ακόμη), απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και δικαστικών δεν έχουμε (ακόμη), αποτάξεις στρατιωτικών δεν έχουμε (ακόμη), συνοπτικές δίκες και βαριές καταδίκες δεν έχουμε (ακόμη), λουκέτο στα ΜΜΕ από το κράτος δεν έχουμε (ακόμη), αιτήματα πολιτών σε άλλες χώρες για παροχή πολιτικού ασύλου δεν έχουμε (ακόμη). Για την ώρα δηλαδή, ο Τσίπρας δεν μοιάζει στον Ερντογάν ούτε στο νυχάκι του.
Εσχάτως το νέο καλαμπούρι που διακινούν η Νέα Δημοκρατία και κάποια στελέχη του Κινήματος Αλλαγής είναι ότι η Ελλάδα «πολωνοποιείται» και «ουγγαροποιείται». Πιάσαμε Ευρώπη. Κι αφού ήρθαμε στα μέρη μας, ζητάμε από τα ευρωπαϊκά όργανα να παρέμβουν και να επαναφέρουν στην τάξη την κυβέρνηση του σκότους, αντί να την κανακεύουν όπως κάνουν μερικοί άφρονες αξιωματούχοι της Ε.Ε. Ακόμη καλύτερα, να την ανατρέψουν. Γιατί όχι; Αν είναι να επιστρέψει η δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε, όλα επιτρέπονται.
Και μετά; Το αυτονόητο. Ειδικό δικαστήριο σε διαρκή συνεδρίαση και αβέρτα ποινές στους συμμορίτες. Αχ, αυτό το σύνδρομο στέρησης (της εξουσίας). Μεγάλες βλάβες μπορεί να προκαλέσει στις ψυχές των ανθρώπων.
(Εφημερίδα των Συντακτών)
