Δυστυχώς, τις τελευταίες μέρες έγινε με δυσάρεστο τρόπο κατανοητό γιατί η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει τις ευκαιρίες που εμφανίζονται, όποτε εμφανίζονται, για να κλείνει κάποια από τα ανοιχτά θέματα με τους γείτονές της. Η "Α" σημείωνε, από την αρχή που διαφάνηκε ότι υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την επίλυση του "Μακεδονικού", ότι η χώρα καλά θα κάνει να το εκμεταλλευτεί, όσο τουλάχιστον περνά από το χέρι της, ώστε να μην αναγκαστεί για άλλα 25 χρόνια να σπαταλά διπλωματικό κεφάλαιο για το όνομα. Κι αυτό διότι χρειάζεται μονίμως το διπλωματικό της κεφάλαιο για τον πραγματικά δύσκολο γείτονα εξ Ανατολών, με τον οποίο είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη να έχει πάντοτε ανοιχτή γραμμή διαλόγου.
Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, είδαμε τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ανεβάζει κατακόρυφα τους τόνους έναντι όλων των γειτόνων και των συμμάχων του. Τις μεγαλύτερες απειλές ενώπιον των βουλευτών του κόμματός του, σημειωτέον, φρόντισε να τις εκτοξεύσει χθες εναντίον των Αμερικανών φαντάρων, που θα πρέπει να υπολογίζουν ότι θα φάνε "οθωμανικό χαστούκι" εάν εμποδίσουν την Τουρκία να επιτεθεί εναντίον των Κούρδων "τρομοκρατών" στην πόλη Μαμπίτς στη βόρεια Συρία, η οποία είχε απελευθερωθεί από το Ισλαμικό Κράτος από μια συμμαχία Κούρδων- Αμερικανών.
Η Τουρκία, για να το πούμε κομψά, έχει μπλέξει άσχημα στον πόλεμο της Συρίας, προσπαθώντας στην αρχή να στηρίξει τους αντάρτες -τζιχαντιστές και μη- που ήθελαν να ρίξουν τον Άσαντ και στη συνέχεια διεκδικώντας μια ζώνη ασφαλείας εντός του συριακού εδάφους για να ελέγχει όσο μπορεί τους Κούρδους την επόμενη μέρα. Στην αρχή η Άγκυρα βρέθηκε αντιμέτωπη με τη Μόσχα, αλλά μετά την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους και τη δυναμική -έστω στο διπλωματικό επίπεδο- αντίδραση Πούτιν αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την Ουάσιγκτον, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορείας. Σημειώνεται ότι την περασμένη εβδομάδα οι "New York Times" σε ρεπορτάζ τους για τη Μαμπίτς φιλοξενούσαν δήλωση του Αμερικανού στρατηγού Πολ Φανκ ότι "εάν κάποιος μας επιτεθεί, θα αντιδράσουμε σκληρά". Ο μόνος που απειλεί να επιτεθεί στη Μαμπίτς είναι ο Ερντογάν.
Ο ίδιος Ερντογάν που μπλοκάρει με πλοία και υποβρύχια τις γεωτρήσεις των Ιταλών στην κυπριακή ΑΟΖ, ο ίδιος Ερντογάν που προκάλεσε το σοβαρό επεισόδιο στα Ίμια. Για να τον αντιμετωπίσει η Ελλάδα, χρειάζεταιμ εκτός από ψυχραιμία, και όλες τις δυνατές συμμαχίες. Και όλο το διπλωματικό της κεφάλαιο.
