Του Τάσου Παπαζαχαρία*
Οι δυνάμεις που έχουν όφελος να διατηρείται η ένταση μεταξύ των λαών δραστηριοποιούνται ξανά με αφορμή την επικείμενη συμφωνία για την ονομασία της γειτονικής μας χώρας! Θα πρέπει να γνωρίζουν όμως ότι στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας κατοικούν πολλοί λαοί, όπως συμβαίνει και με τη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, όπως και με αυτή της Ευρώπης. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η γη είναι δική του, ούτε εμείς μπορούμε να διεκδικήσουμε όλα τα Βαλκάνια, που κάποτε ήταν υπό τη κυριαρχία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Βυζαντίου, γιατί τότε και οι Ιταλοί θα διεκδικήσουν τη μισή Ευρώπη που είχαν κάποτε κατακτήσει οι Ρωμαίοι και οι Τούρκοι την άλλη μισή. Η φιλειρηνική συνύπαρξη των γειτονικών λαών πρέπει να είναι το ζητούμενο.
Το 1953, όταν ο Τίτο, Πρόεδρος τότε της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, έσπασε τις σχέσεις του με τον Στάλιν, Πρόεδρο τότε της ΕΣΣΔ, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Δύσης και Ανατολής, οι σύμμαχοί μας ικανοποιήθηκαν από τη στάση αυτή του Τίτο και του χαϊδεύανε τα αυτιά.
Τότε ακριβώς παρότρυναν την Ελλάδα να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Γιουγκοσλαβία, γνωρίζοντας όμως η Ελλάδα ότι το σύνταγμα της γειτονικής χώρας ανέφερε ότι ένα από τα πολλά επιμέρους κρατίδια που αποτελούσαν την Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας ήταν και το κρατίδιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και το οποίο με δημοψήφισμα θα μπορούσε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του.
Αυτό έγινε το 1992, όταν με δημοψήφισμα το κράτος αυτό απέκτησε την ανεξαρτησία του με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, όνομα που το είχε και με την αποδοχή της ελληνικής κυβέρνησης για πολλές δεκαετίες. Όταν τότε η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε, όλοι διαφώνησαν μαζί μας με το ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να έχετε αποδεχτεί την ονομασία αυτή από το 1953 και τώρα να διαφωνείτε; Γι' αυτό και δεν δίστασαν να αναγνωρίσουν 135 κράτη τη χώρα αυτή με το όνομα Μακεδονία, φέρνοντας έτσι την Ελλάδα σε δυσμενή θέση.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στη διεθνή πολιτική σκηνή και οι γείτονές μας έχουν αλλάξει κατά πολύ από τις πρώην εθνικιστικές και αλυτρωτικές τους θέσεις. Θα πρέπει και εμείς λοιπόν να δεχτούμε μια λύση και να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας προς όφελος και των δύο λαών.
Η ελληνική Μακεδονία, όση εμείς απελευθερώσαμε από τους Τούρκους με το αίμα των Ελλήνων στρατιωτών το 1912-1913 στους Βαλκανικούς Πολέμους, θα παραμένει ελληνική. Η βόρεια Μακεδονία, που απελευθερώθηκε η μισή με το αίμα των Σλάβων και η άλλη μισή με το αίμα των Βουλγάρων στρατιωτών από τους Τούρκους την ίδια περίοδο, θα παραμείνει με βάση τις διεθνείς συνθήκες, που έχουν υπογράψει όλοι οι βαλκανικοί λαοί, η μισή σλαβική και η άλλη μισή βουλγαρική.
Δεν χρειάζονται λοιπόν κραυγές και πλειοδοσία σε εθνικιστικές κορώνες, γιατί αυτές οδηγούν μόνο στο μίσος μεταξύ των λαών, σε συγκρούσεις και σε καταστροφές, όπως συνέβη και με τους δύο παγκόσμιους πολέμους.
* Ο Τάσος Παπαζαχαρίας είναι συντονιστής Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας.
