Σε μια δημοκρατική κοινωνία, όσο αναφαίρετο είναι το δικαίωμα στη συμμετοχή σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια άλλο τόσο αναπόφευκτη είναι και η ευθύνη της προσωπικής συμμετοχής σε εκδηλώσεις όπου επικρατεί ένα συνονθύλευμα αιτημάτων που ξεκινούν από την διακοπή κάθε συζήτησης με την ΠΓΔΜ για την εξεύρεση λύσης σε ένα πάγιο πρόβλημα μεταξύ των δύο κρατών και φτάνουν στην εδώ και τώρα αποπομπή της κυβέρνησης από την εξουσία.
Άλλοτε κρατώντας τα όποια προσχήματα και άλλοτε με κυνικές ομολογίες, μια ομάδα από αμφιβόλου προελεύσεως πρόσωπα και οργανώσεις, υπό την ομπρέλα της Νέας Δημοκρατίας, της Χρυσής Αυγής και της Ένωσης Κεντρώων, επιχειρούν να οδηγήσουν τη χώρα σε μια ολική οπισθοδρόμηση είτε αυτή αφορά την πορεία των εθνικών θεμάτων είτε την πορεία εξόδου της Ελλάδας από την εποχή των Μνημονίων. Ό,τι δεν πέτυχαν οι κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια των “Παραιτηθείτε” η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ευελπιστεί να το πετύχει σήμερα, με την ηγεμονική της παρουσία στη συγκρότηση ενός εθνικιστικού μετώπου τυφλής αδιαλλαξίας, που δεν διστάζει να παίξει κορώνα - γράμματα τα συμφέροντα της χώρας προκειμένου να κλείσει μια παρένθεση που, όσο κι αν το απεργάστηκαν μέχρι σήμερα, δεν λέει να κλείσει.
Κατά την προσφιλή τους συνήθεια, κατασκευάζουν εσωτερικούς εχθρούς, μιλούν για προδότες και αφήνουν ανεξέλεγκτα κάποια επικίνδυνα φερέφωνα να υπόσχονται σφαίρες ώστε να καμουφλάρουν τις παλινδρομήσεις, τις υπαναχωρήσεις και τη μικροκομματική τους απελπισία. Κατώτεροι των περιστάσεων αλλά και των προσδοκιών που οι ίδιοι αρχικώς δημιούργησαν ώστε να εκφράσουν μια μερίδα κεντρώων και φιλελεύθερων ψηφοφόρων, διολισθαίνουν στην ακροδεξιά ρητορική και απομονώνονται πολιτικά ανάμεσα σε γραφικές φιγούρες και υπόδικους ξεχνώντας τα παθήματα του πρόσφατου παρελθόντος τους που έδωσαν τελικά κοινοβουλευτική σάρκα στο μόρφωμα της Χ.Α. Δέσμιος των προσωπικών του αδιεξόδων και ανίκανος να συγκεράσει τις εσωκομματικές -παραδοσιακές και όψιμες- τάσεις της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί με κατεύθυνση προς την Άκρα Δεξιά, αφήνοντας πίσω τούς όσους και όποιους μέχρι χθες συμμάχους του.
Αυτή η επανατοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν ανάξια λόγου και σχολιασμού εάν δεν αφορούσε την αντιμετώπιση ενός ζητήματος μείζονος εθνικής σημασίας για το οποίο η συντριπτική πλειονότητα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου αναγνωρίζει την ωριμότητα των συνθηκών για μια προσπάθεια επίλυσης. Μια προσπάθεια που δεν μπορεί να εμποδιστεί όσες φορές κι αν αθροίσεις τις δυνάμεις σου με ακροδεξιούς και γραφικούς συμμάχους.
