Αν όλα κυλήσουν ομαλώς και σύμφωνα με τη διαφαινόμενη βούληση και τον προγραμματισμό Αθήνας - Σκοπίων, το προσεχές δίμηνο θα κυριαρχείται από το λεγόμενο "Μακεδονικό", καθώς προς τα τέλη του μήνα αναμένεται να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για το ονοματολογικό και εντός του Μαρτίου η σχετική πρόταση - συμφωνία να εισαχθεί στη Βουλή. Η ποιότητα και η ένταση της μέχρι τώρα πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης προϊδεάζουν για το τι μέλλει γενέσθαι τη στιγμή που ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι. Είναι εύλογο κάθε άλλο θέμα να παραμεριστεί.
Παρά ταύτα το προσεχές δίμηνο θα κριθεί εκ παραλλήλου και ένα άλλο θέμα, ιδιαίτερα, αν όχι εξίσου, σημαντικό. Όπως γνωστοποίησε χθες ο υπουργός Οικονομικών, "μέχρι το Πάσχα" η Ελλάδα θα εκπονήσει το δικό της πρόγραμμα για τη μεταμνημονιακή εποχή, που θα συζητηθεί μεν με τους θεσμούς, αλλά δεν θα είναι δική τους υπόδειξη. Θα είναι ένα πρόγραμμα που, σύμφωνα με τον Ευ. Τσακαλώτο, θα δίνει έμφαση στις μεταρρυθμίσεις, στην κοινωνική πολιτική και την ανάπτυξη.
Με το τέλος των Μνημονίων και την κατάρτιση ελληνικού σχεδίου θα λυθεί και το περίφημο ζήτημα της "ιδιοκτησίας" του εφαρμοζόμενου προγράμματος, την οποία η παρούσα κυβέρνηση ποτέ δεν ανέλαβε, δεχόμενη ουκ ολίγες επιθέσεις απ' όσους θεωρούσαν τις πολιτικές των Μνημονίων "ευλογία". Πλέον τα προγράμματα θα είναι made in Greece.
Το εν λόγω πρόγραμμα έχει ιδιαίτερη σημασία και αξίζει ανάλογης προσοχής, καθώς φιλοδοξεί να αποτελέσει τα θεμέλια πάνω στα οποία θα στηθεί το ελληνικό μεταμνημονιακό οικοδόμημα και την εισαγωγή σε μια νέα περίοδο ανασυγκρότησης, ανάπτυξης και ευημερίας χωρίς επιστροφή. Σε κάθε περίπτωση μακρά. Το εν λόγω πρόγραμμα δεν αποτελεί ιδέα ή επικοινωνιακό πυροτέχνημα της σημερινής κυβέρνησης, ούτε είναι το δεύτερο "παράλληλο πρόγραμμα" του ΣΥΡΙΖΑ. Την ανάγκη συγκρότησης ενός "εθνικού σχεδίου" έχουν επισημάνει και προηγούμενες κυβερνήσεις ή παράγοντές τους και άλλες πολιτικές δυνάμεις (ΔΗ.ΣΥ.), παρότι ποτέ δεν τα κατάφεραν ή δεν ασχολήθηκαν σοβαρά.
Χωρίς αμφιβολία, αφού πλέον η κυβέρνηση θα αναλάβει και την ιδιοκτησία του, το πρόγραμμα θα πρέπει να φέρει τη σφραγίδα της Αριστεράς, αλλά και να ξεπερνάει το πρόγραμμα ενός κομματικού συνεδρίου. Για τον λόγο αυτόν ο πολιτικός και κοινωνικός διάλογος είναι χρήσιμος και επιβεβλημένος. Ο ρόλος των περιφερειακών συνεδρίων που οργανώνει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και κοινωνικούς φορείς είναι κρίσιμος όσον αφορά τη συμμετοχή της κοινωνίας. Προφανώς θα πρέπει να εμπλακούν και άλλοι φορείς και, προ πάντων, οι πολιτικές δυνάμεις που όλο για "εθνικά σχέδια" και "εθνικό διάλογο" μιλούν, αλλά μέχρι στιγμής ασκούνται στη δομική αντιπολίτευση. Ιδού η Ρόδος.
