Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης εναντίον της χρήσης του ονόματος "Μακεδονία" στον τίτλο με τον οποίο θα αναγνωριστεί το κράτος της ΠΓΔΜ μας φέρνει αρκετά χρόνια πίσω. Φαίνεται σαν να μη συνέβη τίποτε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, όταν οργανώνονταν τα πρώτα μεγάλα συλλαλητήρια. Παρά την κινητοποίηση πανελλαδικής κλίμακας οι οργανωτές δεν καταφέρνουν ούτε καν να πλησιάσουν το μέγεθος εκείνων των εκδηλώσεων.
Βεβαίως, ανάμεσα στους πολίτες που διαδήλωσαν υπάρχουν και εκείνοι που δεν υιοθετούν τα ακραία συνθήματα. Αυτά, όμως, είναι που τελικά έδωσαν τον τόνο στο συλλαλητήριο. Συνθήματα όπως «Η Μακεδονία είναι ελληνική», ή «Η Μακεδονία είναι Ελλάδα», δεν συνιστούν προφανώς έναν εφικτό στόχο για τη χώρα μας με δεδομένο ότι πάνω από 145 κράτη στον κόσμο έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα κ.ά.
Θα ήταν επομένως πιο λογικό αν η κινητοποίηση διεκδικούσε μια ονομασία που θα είχε αντικατασταθεί το σκέτο «Μακεδονία» από μια σύνθετη ονομασία στην οποία θα χρησιμοποιείται από όλους έναντι όλων και θα εμπεριέχει έναν επιθετικό προσδιορισμό, γεωγραφικό ή χρονικό.
Οι κακοί χειρισμοί της περιόδου 1991-92 οδήγησαν σε απώλεια ευκαιρίας που θα διασφάλιζε τη χώρα μας από τυχόν αλυτρωτικές βλέψεις. Το πακέτο του Πινέιρο έδινε τους λεγόμενους δυόμισι όρους που διασφάλιζαν στην περιοχή την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη συνεργασία. Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, δεν το έκανε αποδεκτό. Ο μαξιμαλισμός και η φοβική συμπεριφορά απέναντι στην Ακροδεξιά και τους εθνικιστές οδήγησε την Ελλάδα σε απομόνωση και πρόσδεση σε μια δογματικά αμετακίνητη θέση.
Στο βιβλίο «Ανατρεπτικά» (εκδόσεις Σιδεράτος) ο Λεωνίδας Κύρκος, αναφερόμενος στην εμπειρία της ΠΓΔΜ, κάνει λόγο για «ολέθρια εξωτερική πολιτική» που οδήγησε σε ήττα και σε απώλεια μιας σημαντικής ευκαιρίας.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στη λαθεμένη αυτή πολιτική διαδραμάτισε ο τότε υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος και τότε και σήμερα υπήρξε εκφραστής των αντιλήψεων των πιο δεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων. Αλλά και ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης ολισθαίνει συνεχώς προς τις ακροδεξιές θέσεις, όπως άλλωστε έδειξε και η προχθεσινή δήλωσή του για το συλλαλητήριο. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας υιοθέτησε, ουσιαστικά, το συλλαλητήριο ύστερα από αμηχανία πολλών ημερών που, μεταξύ άλλων, οδήγησε τους βουλευτές της παράταξης σε μαζική συμμετοχή. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, για άλλη μια φορά, εμφανίστηκε ως καιροσκόπος και ανεύθυνος ηγέτης.
Είναι ευτυχές που τον χειρισμό του εθνικού αυτού ζητήματος τον έχει αναλάβει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τους υπεύθυνους χειρισμούς και τη σοβαρότητα που επιβάλλει η περίσταση. Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα οφείλουν, με ισχυρή επιχειρηματολογία, να πείσουν τους πολίτες, ακόμη κι εκείνους που έχουν ανησυχίες ότι η λύση του προβλήματος δεν μπορεί να παραπεμφθεί ξανά στις ελληνικές καλένδες και ότι η λύση κοινής αποδοχής με σύνθετη ονομασία και εγγυήσεις για την καλή γειτονία, συνεργασία και αλληλοσεβασμό είναι η μόνη ενδεδειγμένη ώστε η χώρα μας να ενισχυθεί γεωπολιτικά και να γίνει παράγοντας σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων.
