ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΧΠΕΚΙΔΗ*
Η ευκολία και η άνεση με την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση και οι συνακόλουθοί της ψευδολογούν και συκοφαντούν στοχοποιώντας συγκεκριμένους ανθρώπους και συλλογικότητες, δείχνει πόσο αδίστακτοι είναι. Γιατί, το να κατασκευάζεις και να διασπείρεις συστηματικά ψευδείς ειδήσεις (fake news), και να λασπολογείς αδιαφορώντας για το κακό που κάνεις στη χώρα, στον λαό και στη δημοκρατία, αυτό, όπως και να το κάνουμε, είναι αδίστακτος τυχοδιωκτισμός. Γιατί όμως πέφτουν τόσο χαμηλά και φτάνουν σε τέτοιες συμπεριφορές (τραμπουκισμοί και νταηλίκια εκτός και εντός Κοινοβουλίου αλλά και στα διάφορα κανάλια); Γκεμπελικός αποπροσανατολισμός. «Φωνάζει ο κλέφτης να τρομάξει ο νοικοκύρης».
Πρώτα απ’ όλα αυτού του είδους οι συμπεριφορές δεν είναι τωρινές. Ξεκίνησαν με το «μεγάλο φαγοπότι» της εποχής της «κλεπτοκρατίας», που τώρα αποκαλύπτεται σε όλο της το «απεχθές μεγαλείο» και για την οποία δεν έχουν λογοδοτήσει ακόμη, πράγμα που βέβαια εκτός των άλλων επιτείνει ακόμη περισσότερο το θράσος τους. Και καθώς οι καταιγιστικές αποκαλύψεις στις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής απειλούν να τους καθίσουν στο σκαμνί, τα παίζουν όλα για όλα, ζητώντας καθημερινά εκλογές, ενώ παράλληλα καταστροφολογούν ασύστολα, ακόμα κι όταν η πραγματικότητα και οι εξελίξεις τους διαψεύδουν απ’ όλες τις πλευρές. «Νυν υπέρ πάντων (των απολεσθέντων ‘’παραδείσων’’) ο αγών». Μήπως, όσοι δεν έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους», πρέπει να πάρουν τις αποστάσεις τους; Γιατί όσοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμπλέουν, συμπράττουν ή συνηγορούν υπέρ των ενόχων, γίνονται, ως γνωστόν, συνένοχοι. Αυτό λέει η λογική και ο ηθικός κανόνας.
Όλες οι δυνάμεις της Αντίδρασης και του σκότους που εξ ορισμού και για τα άνομα συμφέροντά τους αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και σε κάθε πρόοδο, μάχονται λυσσαλέα με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα να περισώσουν ένα σάπιο σύστημα που καταρρέει και από το οποίο τρέφονταν δεκαετίες τώρα εις βάρος του λαού, που καλείται τώρα να πληρώσει τα σπασμένα τους.
Ακούγοντας καθημερινά τις ταυτόσημες ανακοινώσεις και δηλώσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, μπαίνει κανείς αναπόφευκτα στον πειρασμό να υποθέσει ότι τροφοδοτούνται από το ίδιο χαλκείο κατασκευής ψευδών ειδήσεων και καταστροφολογίας, ή απλούστερα η κ. Γεννηματά συνεχίζει την αδιατάρακτη σύμπλευση των δύο κομμάτων από την περίοδο της συγκυβέρνησης. Αυτό θα πει κεντρο-ακροδεξιά απόφυση του νεοφιλελευθερισμού.
Οι κληρονομημένες αριστερές ή δημοκρατικές ταμπέλες δεν ισχύουν πλέον για κανέναν, αν δεν επιβεβαιώνονται στην πράξη. Γιατί «το ζήτημα είναι τώρα τι λες». Όλοι κρινόμαστε τις κρίσιμες τούτες ώρες από τα λόγια και τα έργα μας. Η επίκληση σ’ ένα αριστερό ή δημοκρατικό παρελθόν δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για συμπεριφορές κάθε άλλο παρά αριστερές ή δημοκρατικές όσων συμπλέουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τους εχθρούς του λαού. Και για να το πούμε ξεκάθαρα: Όποιος υπήρξε έστω και για μια στιγμή της ζωής του συνειδητός αριστερός, αυτός δεν είναι δυνατό να μεταπηδήσει στο στρατόπεδο της αντιδραστικής Δεξιάς. Όπως και αυτός που συνειδητοποίησε μια φορά την αξία της δημοκρατίας, δεν πρόκειται ποτέ να προσχωρήσει (ανιδιοτελώς!) σε αντιδημοκρατικές ιδεολογίες και πρακτικές.
Όσο η ιδεολογική αντιπαράθεση Αριστεράς-Δεξιάς περιοριζόταν στο θεωρητικό επίπεδο, πολλοί, κυρίως μεσοαστοί, αισθάνονταν οικεία στον χώρο της Αριστεράς, μη θέλοντας άλλωστε να ενταχθούν στην «καθυστερημένη, ξενόδουλη και άξεστη Δεξιά». Τώρα όμως, καθώς η αντιπαράθεση έχει πάρει στην πράξη ταξικά χαρακτηριστικά, και οι λαοί, κυρίως της Ευρώπης αλλά όχι μόνο, αντιλαμβάνονται ότι το πολιτικό «παιχνίδι» ήταν στημένο και οι δημοκρατικοί θεσμοί αποτελούσαν ωραίο -και αποτελεσματικό- περικάλυμμα για την οικονομική -και όχι μόνο- εκμετάλλευση και εκπτώχευση της κοινωνίας των πολλών, τώρα που βλέπουν πως η ζωή τους πάει διαρκώς απ’το κακό στο χειρότερο και αποφασίζουν να αναμετρηθούν με τους δικούς τους όρους, πολλοί απ’αυτούς, τους παλιούς αριστερούς και δημοκράτες «την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια» προς άλλα μετερίζια, ξεχνώντας την «πλέμπα», που «από δικό της φταίξιμο» (!) υποφέρει.
Αυτή η πολιτική αντιπαράθεση έχει αναγκάσει την αντιδραστική Δεξιά και τα άνομα συμφέροντα που αυτή εκπροσωπεί, να κηρύξουν πανστρατιά για την ανακατάληψη το ταχύτερο («τώρα»!) της εξουσίας με όλα τα μέσα, δίχως να σέβονται πια ούτε τους δημοκρατικούς θεσμούς ούτε το εθνικό συμφέρον. Από την άλλη, παραδοσιακοί «αριστεροί» και δημοκράτες», ατομικά και ομαδικά, έχουν με διάφορους τρόπους και δικαιολογίες λιποτακτήσει στο (ακρο)δεξιό μέτωπο, με κραυγαλέα περίπτωση το ΠΑΣΟΚ και τους λοιπούς ναυαγούς, που ζητούν στέγη για να καλυφθούν και πάντως να μη μείνουν εκτός Βουλής. Υπάρχουν βέβαια και πάμπολλοι καλόπιστοι δημοκράτες, που για διάφορους λόγους βρέθηκαν στη λάθος όχθη. Ο χρόνος όμως τώρα εργάζεται κατά τα φαινόμενα και σε ευρωπαϊκή κλίμακα υπέρ των λαών. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και η συγκυρία φαίνεται να την ευνοεί.
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας.
