Του Αντώνη Γεωργαντά*
Πρέπει επιτέλους ως Αριστερά να καταλήξουμε στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την Αυτοδιοίκηση. Πώς δηλαδή θα μετατραπεί σε "λαϊκή αυτοδιοίκηση", πώς θα επιχειρήσουμε ριζοσπαστικές τομές δημοκρατίας και ποια ακριβώς σχέση θέλουμε να έχει ως προς την κυβέρνηση.
Ίσως είναι πάλι αργά, όμως υπάρχει ακόμα χρόνος για να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο παρέμβασης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διαθέτουμε πλέον την αναγκαία εμπειρία ώστε το σχέδιο αυτό να είναι συνεκτικό ως προς τη λειτουργία των παρατάξεών μας, να καλύπτει το όραμα και τους άμεσους στόχους μας και παράλληλα να είναι νικηφόρο.
Τα προηγούμενα χρόνια η λειτουργία των παρατάξεών μας συνάντησε ιδιαίτερες δυσχέρειες, είτε λόγω της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 είτε γιατί σε ορισμένους δήμους αναδειχθήκαμε διοίκηση, με αποτέλεσμα το κέντρο βάρους να μετακινηθεί από την παράταξη στη δημοτική αρχή. Ωστόσο χωρίς ενεργές παρατάξεις στερούμαστε τη δυνατότητα παρέμβασης στις γειτονιές, χάνουμε την οποιαδήποτε σύνδεση με τα τοπικά κινήματα και άρα αδυνατούμε να προσεγγίσουμε κόσμο.
Οι παρατάξεις μας, λοιπόν, είναι εκείνο το όχημα που από τη μία διευκολύνει το άνοιγμα στις τοπικές κοινωνίες, από την άλλη επιτρέπει την παραγωγή αυτοδιοικητικών στελεχών. Μόνον έτσι μπορούμε να “ριζώσουμε” από την αρχή, να παράγουμε πολιτικές θέσεις και να εμβαθύνουμε στα προβλήματα της καθημερινότητας των ανθρώπων, ιδίως αυτών που θέλουμε να υπηρετούμε.
Είναι αλήθεια ότι πολλά από τα αιτήματα που είχαμε θέσει τα προηγούμενα χρόνια έχουν παραμείνει ακόμη και σήμερα αναπάντητα, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα του "Καλλικράτη" δεν έχει ακόμη βελτιωθεί, με συνέπεια τα αντιδημοκρατικά του στοιχεία να δημιουργούν συνεχή προβλήματα. Από την άλλη, το δημαρχοκεντρικό μοντέλο φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και με βάση το καθεστώς του νέου νόμου, ενώ είναι άγνωστη η μορφή με την οποία θα εφαρμοστεί η απλή αναλογική.
Η πίεση για αύξηση των ΚΑΠ, όπως και η πραγματοποίηση προσλήψεων στον τομέα της καθαριότητας, είναι ανάγκες με εντελώς επείγουσα φύση και πρέπει να αντιμετωπιστούν το συντομότερο δυνατό. Ειδική μέριμνα πρέπει επίσης να υπάρξει για τις συνθήκες εργασίας των δημοτικών υπαλλήλων, κυρίως δε εκείνων που απασχολούνται στον χώρο της καθαριότητας. Τεράστιο είναι το ζήτημα των απορριμμάτων, που πρέπει να επιλυθεί μέσα από ένα οργανωμένο δημόσιο σύστημα ανακύκλωσης (μακριά από τη λογική του μπλε κάδου), με τοπικά σχέδια διαχείρισης και με ειδική πρόνοια, ώστε να μην καταφέρουν οι μεγάλοι εργολάβοι να μονοπωλήσουν τον σχετικό κλάδο.
Κρίσιμο βήμα για το προχώρημα της πολιτικής μας συνιστά η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου. Μετά τα περιφερειακά συνέδρια, έχουμε πλέον συλλέξει τη συνολική εικόνα από τα ζητήματα που αφορούν την Περιφέρεια και έχουμε τη δυνατότητα να προτάξουμε διεξόδους, με κεντρικούς άξονες τον σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας.
Για το ζήτημα των συνεργασιών, οφείλουμε να οικοδομήσουμε συμμαχίες, οι οποίες θα προκύπτουν από τις συλλογικές μας αποφάσεις και θα εξυπηρετούν τις δικές μας αρχές. Ακριβώς την ίδια μεθοδολογία πρέπει να ακολουθήσουμε και για την ανάδειξη των δικών μας υποψηφίων, καθώς η αργοπορία μας δημιουργεί ανταγωνισμούς και δυσκολεύει την εκλογική μας δουλειά. Η εμπειρία μας οφείλει να γίνει μάθημα για την επόμενη μέρα. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια βρεθήκαμε μπροστά σε κακές επιλογές και ‘‘προτάσεις πακέτο’’ που μας οδήγησαν σε συμπόρευση με «περσόνες» που μας οδήγησαν σε πολιτικά αδιέξοδα.
Τέλος, όσοι και όσες έχουμε βρεθεί στα έδρανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γνωρίζουμε ότι είναι ένα περιβάλλον αφιλόξενο, ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους. Ο χειρότερος εχθρός, όμως, είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορεί η γραφειοκρατία και ο μηχανισμός να σε αποστειρώσει και να σε παγιδεύσει σε μια απλή διαχείριση της καθημερινότητας.
* Ο Αντώνης Γεωργαντάς είναι δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα
