Του Χρίστου Φιλιππούδη*
Λίγο πριν κλείσει το 1989 η ιδιωτική τηλεόραση μπαίνει στη ζωή μας θέτοντας οριστικό τέλος στο μονοπώλιο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και πλέον τα μηχανάκια της AGB καθορίζουν τι θα βλέπουμε στις οθόνες μας. Στην ίδια φάση της "τηλεοπτικής ολοκλήρωσης" βρίσκεται και η γειτονική Τουρκία καθώς την ίδια σχετικά χρονική περίοδο η ιδιωτική τηλεόραση μπαίνει και στη ζωή των γειτόνων μας. Κάπου εκεί ξεκινά ο θεμιτός ή αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των ΜΜΕ.
Λίγα χρόνια αργότερα (31 Ιανουαρίου 1996) έρχεται η κρίση των Ιμίων να δοκιμάσει το κύρος της ιδιωτικής τηλεόρασης. Στην προκειμένη περίπτωση τα ελληνικά και τουρκικά ΜΜΕ της εποχής είδαν εκείνη την ελληνοτουρκική κρίση όχι απλώς ως ευκαιρία για θέαμα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Η κοινή γνώμη Ελλάδας και Τουρκίας πληροφορείται για πρώτη φορά την ύπαρξη ενός συμπλέγματος δύο βραχονησίδων στο Αιγαίο με την ονομασία Ίμια για την Ελλάδα και Καρντάκ για την Τουρκία. Ακολουθούν ρηματικές διακοινώσεις των δύο χωρών, με τις οποίες η καθεμία δηλώνει ότι οι βραχονησίδες ανήκουν στη δική της επικράτεια. Το θέμα θα μπορούσε να τελειώσει εκεί, αν δεν επενέβαιναν τα ΜΜΕ.
Στις 26 Ιανουαρίου 1996 ο δήμαρχος Καλύμνου, συνοδευόμενος από τον διοικητή του αστυνομικού τμήματος και έναν ιερέα, με την παρουσία τηλεοπτικού συνεργείου αποβιβάζεται στην Ίμια και υψώνει την ελληνική σημαία. Η εικόνα "παίζει" στα τουρκικά κανάλια προκαλώντας σάλο στην κοινή γνώμη της γείτονος.
Την επόμενη μέρα η κρίση κλιμακώνεται μετά την ενέργεια Τούρκων δημοσιογράφων της Hurriyet να υποστείλουν την ελληνική σημαία και να την αντικαταστήσουν με την τουρκική, καταγράφοντας μάλιστα το γεγονός. Η τουρκική εφημερίδα κάνει λόγο για "Πόλεμο σημαιών", ενώ η ελληνική κοινή γνώμη συγκλονίζεται καθώς η εικόνα της υποστολής της ελληνικής σημαίας και της έπαρσης της τουρκικής προκάλεσε πολεμικό ντελίριο σε εφημερίδες και τηλεόραση.
Η συναισθηματική φόρτιση εκείνων των ημερών είναι τόσο μεγάλη ώστε η ισορροπία ανάμεσα στην ψύχραιμη καταγραφή των γεγονότων και την πολεμική ρητορική να κρέμεται από μια κλωστή. Πολλά ελληνικά και τουρκικά ΜΜΕ χάνουν την ψυχραιμία τους και ξεσαλώνουν μέσω εκατέρωθεν πολεμικών κραυγών. Ο παροξυσμός της σημαίας συνεχίζεται απτόητος όταν εφημερίδα μοιράζει στους αναγνώστες της την ελληνική σημαία.
Το "κυνήγι" για όλο και περισσότερο θέαμα -άρα και υψηλά νούμερα τηλεθέασης- φτάνει στο απόγειό του όταν παρουσιάζεται σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ο απόπλους του ελληνικού στόλου από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας! Αργότερα το θέμα παραπέμφθηκε στο ΕΣΡ.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή ο τότε διευθυντής της Hurriyet Ερτουγρούλ Οζκιόκ, ο οποίος έχει κρατήσει την ελληνική σημαία που υπέστειλαν οι Τούρκοι δημοσιογράφοι, δήλωσε για τη σημαία: "Ίσως θα έπρεπε να τη βάλω σε ένα μουσείο για τα ΜΜΕ, για να διδάσκονται την ιστορία αυτής της σημαίας και πόσο πρέπει να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των κακών μιας τέτοιας κάλυψης".
Η κρίση των Ιμίων επιβεβαίωσε απόλυτα τον όρο τέταρτη εξουσία, μια εξουσία όμως που στην προκειμένη περίπτωση ενεπλάκη άμεσα οδηγώντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου στον βωμό της τηλεθέασης...
* Ο Χρίστος Φιλιππούδης είναι ιδιωτικός υπάλληλος
