Με πλάνα αρχείου “ντύνουμε” ό,τι χάσαμε. Ειδήσεις που χάσαμε, ανθρώπους που χάσαμε, αλήθειες που χάσαμε, τον χρόνο που φεύγει και χάνεται κι εμείς να ψάχνουμε στο αρχείο εικόνες και απαντήσεις να αναπληρώσουν τα κενά που χάσκουν μπροστά μας. Καθημερινές βουτιές στα αρχεία της μνήμης αναζητώντας επιβεβαιώσεις που αγκομαχούν να προσπεράσουν τις διαψεύσεις. Θυμάσαι τι έλεγες; Θυμάμαι τι έλεγα; Και τα αρχεία να απαντούν ψυχρά και αμείλικτα περιμένοντας υπομονετικά και τη δική μας αρχειοθέτηση. Εκεί που όλοι και όλα καταλήγουν. Στο αρχείο. Σε ένα τεράστιο αρχείο ξεχασμένων πράξεων, κουκουλωμένων παραλείψεων, γενναίων υποσχέσεων, ιστορικών απογοητεύσεων, μεθυσμένων πανηγυρισμών, κρυμμένων ηρωισμών και ιερών ψεμάτων που ανασύρονται ακατάπαυστα για να καλύψουν ανάγκες της στιγμής ή μιας ολόκληρης ζωής.
Πίσω από λήμματα και λέξεις - κλειδιά βρίσκουν κατάλυμα οι άνθρωποι και οι μικρές ή οι μεγάλες ιστορίες τους. Τα άπαντα των πάντων είναι εδώ. Έτοιμα να αποκαλυφθούν με το πάτημα ενός κουμπιού. Και ένα πληκτρολόγιο να χτυπάει ακατάπαυστα εκεί όπου κάποτε φυλλορροούσαν χρονοβόρα οι σελίδες. Με ένα κουμπί μάς βρίσκεις πια. Με ένα κουμπί μάς χάνεις. Χαμένοι στα αρχεία των άλλων. Εξερευνητές και τυμβωρύχοι της λέξης, της εικόνας, του πλάνου, της ανάμνησης. Με ένα κουμπί να ξύνουμε τη σκόνη ή την πληγή. Να παίρνουμε το χθες, να το βολέψουμε στο σήμερα. Να το ντύσουμε, να το κουμπώσουμε, να το παλέψουμε μπας και ταιριάξει και, αν δεν μας κάνει, να το παραχώσουμε ακόμα πιο βαθιά μες στο αρχείο. Σύντροφος και ρουφιάνος το αρχείο. Τη μια να το ρουφάς αχόρταγα, την άλλη να το φτύνεις βλαστημώντας για όσα πασχίζεις να ξεχάσεις.
Και όσο ψάχνεις, κάποιοι να σε ψάχνουν. Να σε ξεψαχνίζουν. Ακτινογραφίες σε κοινή θέα. Δημόσια βίτσια και ιδιωτικές αρετές. Όλα αρχειοθετημένα και τακτοποιημένα να διατίθενται προς πάσα χρήση. Όλοι στη διάθεση όλων. Με στοιχεία, αποδείξεις, ντοκουμέντα, και οι κατήγοροι να μετατρέπονται σε κατηγορούμενους στο πάτημα ενός κουμπιού. Με τα ψιλά γράμματα να γίνονται οχτάστηλα και οι πηχυαίοι τίτλοι να συρρικνώνονται κατά το δοκούν. Και το αρχείο όλο να μεγαλώνει. Όλο να γιγαντώνεται, με τις ζωές μας να στριμώχνονται δίπλα στις ιστορίες παρόντων και απόντων, με μας να είμαστε το ζων μέρος του αρχείου, έτοιμοι να ικανοποιήσουμε με τις ζωές μας την περιέργεια κάποιου άλλου.
