Από το σαλόνι στο πεζοδρόμιο δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων που αγκομαχά από τα κατάλοιπα των εορτών. Με τα φύλλα του ελαφρώς κιτρινισμένα και τα κλαδιά καταπονημένα από το δεκαπενθήμερο βάρος των στολιδιών να στέκονται πια γυμνά. Δίχως λαμπάκια να αναβοσβήνουν. Μόνο κι έρημο στην άκρη του δρόμου να περιμένει το σκουπιδιάρικο. Ένα δέντρο με ημερομηνία λήξης. Την ώρα που τα πλαστικά του “αδέρφια” παίρνουν τον δρόμο για το πατάρι αυτό ετοιμάζεται για το τελευταίο του ταξίδι ως την χωματερή. Από τη δεκαπενθήμερη λάμψη των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στην απόλυτη απαξίωση της αποκαθήλωσης και της έξωσης. Αυτή ήταν η μοίρα του. Προδιαγεγραμμένη από τις αρχές του Δεκέμβρη όταν αποκόπηκε από τις ρίζες του και ήρθε στη μεγάλη πόλη για να ζήσει την εφήμερη λάμψη των εορτών.
Αν η λεγόμενη μεθεόρτια κατάθλιψη είχε όνομα θα λεγόταν έλατο της επομένης των εορτών. Αν είχε χρώμα θα ήταν αυτό το ξεθωριασμένο πράσινο που αργοσβήνει. Κι αν είχε φωνή δεν θα έλεγε ούτε λέξη. Στο κάτω κάτω τι να μας πει ένα ετοιμοθάνατο έλατο; Αν είχε δικαίωμα σε μια τελευταία επιθυμία θα ζητούσε να επιστρέψει στις ρίζες του. Αλλά δεν έχει. Στη Γερμανία διαβάζω περίπου 29 εκατομμύρια κομμένα έλατα οδηγούνται κάθε χρόνο μετά τις γιορτές είτε σε ζωολογικούς κήπους ως τροφή ζώων καθώς τα κλαδιά τους είναι πλούσια σε βιταμίνη C και άλλα θρεπτικά συστατικά είτε ανακυκλώνονται και χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πέλετ. Άδοξη κι εκεί η κατάληξή τους αλλά ίσως λίγο πιο λογικά ενταγμένη στον κύκλο της ζωής από το απαξιωτικό θάψιμο της εθιμικής μας λάμψης σε μια χωματερή.
Πριν λίγα χρόνια μια ομάδα περιβαλλοντολόγων είχε προτείνει ως εναλλακτική λύση την αγορά ελάτων με ρίζες σε γλάστρα τα οποία θα μπορούσαν να μεταφυτεύονται για παράδειγμα σε κάποιο γειτονικό βουνό μετά τις γιορτές. Η ιδέα τους μάλλον - αν κρίνει κανείς από την εικόνα των πεζοδρομίων - έπεσε στο κενό, καθώς οι περισσότεροι από όσους προτιμούν να στολίζουν ένα αληθινό έλατο επιλέγουν το κομμένο και μετά τα σκουπίδια. Στα πιο πολλά σπίτια το χριστουγεννιάτικο έλατο στολίζεται κυρίως για τα παιδιά που στις 8 Ιανουαρίου θα γίνουν μάρτυρες της έξωσης του δέντρου από το σπίτι. Φαντάσου αυτά τα παιδιά να φύτευαν αυτό το ελατάκι την επόμενη μέρα σε ένα δάσος. Αλλά πού χρόνος για τέτοια;
