Του Άγγελου Μανταδάκη
Καλή χρονιά! Μπορεί να είναι καλή; Και τι σημαίνει καλή; Για ποιους και σε τι; Η χρονιά που ξεκίνησε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα μεταφέρει ό,τι κακό, άδικο και προβληματικό μας έφερε ο παλιός πλέον χρόνος, το 2017. Στον κόσμο όλο μεγάλες ανισότητες, ένοπλες συρράξεις, καραβάνια προσφύγων.
Η Ευρώπη μόλις που βγαίνει από την ύφεση. Tα προβλήματα που δημιουργούν οι κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές οδηγούν στην απειλητική εμφάνιση του νεοφασισμού. Νέο δεδομένο, η ενίσχυση των αποσχιστικών τάσεων.
Στην Ελλάδα, η περασμένη χρονιά άφησε θετικό πρόσημο. Βελτιώθηκαν όλοι σχεδόν οι σημαντικοί δείκτες, η ανεργία μειώθηκε κατά επτά μονάδες και τέθηκαν οι βάσεις για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Στους πιο αδύνατους οικονομικά πολίτες, η κυβέρνηση της Αριστεράς απέδωσε για δεύτερη φορά κοινωνικό μέρισμα με βάση το υπερπλεόνασμα που προέκυψε τη χρονιά που πέρασε.
Ο κόσμος υποδέχτηκε το 2018 έχοντας στραμμένη την προσοχή του με ανησυχία στην πολιτική της νέας αμερικανικής ηγεσίας που ανοίγει συνεχώς μέτωπα επικίνδυνα για όλη την ανθρωπότητα. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ πυροδότησε ξανά την ένοπλη σύγκρουση και απομόνωσε τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία για το Κλίμα επιβεβαίωσε την εκτίμηση πως η αμερικανική κυβέρνηση επιστρέφει σε παλιές εποχές ψυχροπολεμικού απομονωτισμού. Τις δεκαετίες που ακολουθούν θα γεννηθεί ένας καινούργιος κόσμος που θα περιλαμβάνει την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ινδία ίσως και τη Βραζιλία. Αν στον κόσμο αυτό η Ευρώπη δεν αναγνωρίζεται πλέον ως ισότιμος συμπαίκτης, η ήπειρος θα γίνει βορά στις άλλες δυνάμεις.
Η αλληλεγγύη, η συνεργασία και η συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου ειρήνης και δημοκρατίας είναι τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά μιας ευρωπαϊκής ενοποίησης. Χάρη σε αυτά οι ευρωπαϊκοί λαοί μπορούν να αποδεχτούν την εκχώρηση εξουσιών σε υπερεθνικά όργανα τα οποία και θα ελέγχονται. Η Ευρώπη που θέλουμε δεν μπορεί να διαφεντεύεται από όργανα μηδέποτε εκλεγέντα και ουσιαστικά ανεξέλεγκτα. Μια τέτοια Ευρώπη, που να εμπνέει εμπιστοσύνη στους λαούς, που να πείθει για το όραμά της, δεν μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερη. Δεν μπορεί να σηκώνει το λάβαρο της λιτότητας που καθηλώνει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και ανοίγει τον δρόμο για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Στην επεξεργασία μιας νέας ευρωπαϊκής ιδέας, ενός ριζοσπαστικού ευρωπαϊσμού που θα απαντά στα κρίσιμα ερωτήματα που θέτει ο νέος κόσμος και που διαμορφώνεται βήμα-βήμα μπορεί να συμβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη δική του μοναδική πρόσφατη εμπειρία, αλλά και τη συγκλονιστική του διαδρομή στα τελευταία 25 χρόνια.
Να, λοιπόν, η καλή χρονιά. Εμείς πιστεύουμε ότι θα είναι καλή, με αλληλεγγύη, δημοκρατία και ανθρωπιά. Με κοινωνική δικαιοσύνη και ασφάλεια.
